Μια σαρδόνια δραμεντί μυστηρίου από την Ιρλανδία, μια ένοχα απολαυστική «αμερικανιά» για τα υπαρξιακά αδιέξοδα των celebrities και ένα αυτοβιογραφικό πορτρέτο μιας γυναίκας που άλλαξε τα δεδομένα της ομορφιάς στη δεκαετία του ’80
Bad sisters
Διαθέσιμο από το Apple TV
Ο συνδυασμός μυστηρίου και χιούμορ σπανίως λειτουργεί αποτελεσματικά, αλλά το «Bad sisters», βασισμένο στο φλαμανδικό «Clan» του 2012, το καταφέρνει περίφημα. Είναι σχεδόν παράδοξο το πώς μια αυθεντική whodunnit σειρά μπορεί να είναι τόσο ανθρώπινη. Μιλάει για μια οικογένεια που προσπαθεί να σώσει έναν δικό της άνθρωπο από την πνευματική εξόντωση και για τα όρια που φτάνουν οι άνθρωποι προκειμένου να κρατήσουν ο ένας τον άλλον ασφαλή. Και, σε αντίθεση με τα στερεοτυπικές αμερικανικές δημιουργίες, εδώ η αφήγηση δεν περιορίζεται στο κυνήγι του δολοφόνου, αλλά στην αγωνία του θεατή για την αθωότητα των ηρωίδων.
Η καλαίσθητη και φροντισμένη σειρά διαδραματίζεται στο Δουβλίνο, όπου τέσσερις δεμένες μεταξύ τους αδελφές είναι θορυβημένες από την κακοποίηση που δέχεται η πέμπτη αδελφή τους, η Γκρέις, από τον άθλιο σύζυγό της. Η Γκρέις είναι πολύ τραυματισμένη ώστε να αντιληφθεί πως ο σύζυγός της την έχει βλάψει και πως από μια τρυφερή και ζωηρή γυναίκα έχει μετατραπεί σε ένα φοβισμένο πλάσμα. Η ιστορία ξεκινά με την κηδεία του συζύγου και πολύ γρήγορα υποθέτουμε πως οι αδελφές είναι συνυπεύθυνες για τον χαμό του. Η σειρά κάνει έξυπνα άλματα στο παρελθόν, σε στιγμές που καθόρισαν την πορεία της οικογένειας, όπως τις αποτυχημένες απόπειρες φόνου.
Το εξαιρετικό καστ κερδίζει τις εντυπώσεις, και ιδίως ο Κλάις Μπανκ, που είναι επίσης εκπληκτικός στον ρόλο ενός άνδρα εριστικού και νάρκισσου, που συμπεριφέρεται με το πρόσχημα της φροντίδας. Το «Bad sisters», από ένα αξιοπρεπές whodunnit, μετατρέπεται σε ένα κομψό δράμα που κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο, με αρκετές δόσεις ιρλανδικού χιούμορ. Δεν εξαντλείται μόνο στο μυστήριο, αλλά επενδύει στην ενσυναισθητική προσέγγιση όλων των λεπτών σχέσεων των διαφορετικών ανθρώπων που μπλέχτηκαν σε έναν τόσο δυσβάσταχτο οικογενειακό κόμπο. Εκεί που οι αμερικανικές σειρές (τύπου «Big little lies») είναι γεμάτες διδακτισμό και ορθά μηνύματα για να εκπαιδεύσουν το κοινό, οι Ιρλανδοί συγγραφείς είναι απείρως πιο έξυπνοι και ποντάρουν στο πηγαίο χιούμορ.
Bupkis
Διαθέσιμο από το Amazon Prime
O Πιτ Ντέιβιντσον είναι ένα ανθυποσελέμπριτι του Χόλιγουντ. Ακόμη ένα από τα αδιάφορα πρόσωπα που βγάζει το σύστημα για να απασχολούν τα social media και τα σκανδαλοθηρικά μέσα με τα καμώματα και τις εφήμερες σχέσεις τους με άλλα ανθυποσελέμπριτι. Ο Ντέιβιντσον, λοιπόν, πρωταγωνιστεί σε αυτοβιογραφική κωμωδία στην οποία υποδύεται τον εαυτό του. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται τόσο ελκυστικό, γιατί ποιος άραγε να θέλει να δει μια σειρά για ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο του Λος Άντζελες που γκρινιάζει για την προνομιούχα λευκή ύπαρξή του; Επιπλέον, εδώ δεν έχουμε μια περίπτωση animation φαντασίας, όπως το «BoJack horseman», όπου μπορούμε να παρασυρθούμε από την έξυπνη γραφή, αλλά έναν τύπο που το πιο αξιοσημείωτο πράγμα που έκανε στη ζωή του ήταν το ότι γνώρισε την Κιμ Καρντάσιαν και έκαναν αναρτήσεις στο Instagram μαζί για να πικάρουν τον Κάνιε Γουέστ. Όμως, με μια ματιά στη διανομή ρόλων, στο «Bupkis» βλέπουμε το όνομα του Τζο Πέσι στον ρόλο του παππού. Ο Πέσι, που έχει αποσυρθεί εδώ και χρόνια και άφησε την ησυχία του μόνο για το «Ιρλανδό» του Σκορσέζε, θα είχε καλό λόγο να επιστρέψει. Η Έντι Φάλκο, ο Μπόμπι Καναβάλε, ο Ρέι Ρομάνο, ο Στιβ Μπουσέμι, ο Τζον Στούαρτ και ένας σωρός ακόμη καλοί ηθοποιοί συμμετέχουν σ’ αυτό το σατιρικό πορτρέτο του (αχώνευτου) πρωταγωνιστή. Τελικά το «Bupkis» είναι ανέλπιστα απολαυστικό, αν και χοντροκομμένο σε σημεία. Το αποτέλεσμα ακροβατεί ανάμεσα στο «Curb your enthusiasm» (χωρίς τον πηγαίο κυνισμό του Λάρι Ντέιβιντ), το «Louie» (χωρίς τον ιδιοφυή πεσιμισμό του Louis CK) και τις πρώιμες κωμωδίες του Τζουντ Άπατοου, και μπορεί να γίνει μια πρώτης τάξεως ένοχη απόλαυση.
Pretty baby: Brooke Shields
Διαθέσιμο από το Netflix
Η Μπρουκ Σιλντς αποφασίζει να πει την ιστορία της στο δεύτερο πολυσυζητημένο, αναθεωρητικό ντοκιμαντέρ για φέτος μετά το «Pamela, a love story». Ενώ η Πάμελα Άντερσον δεν έπεισε ιδιαίτερα με το παράπονο πως δεν κατάφερε να βρει τον πρίγκιπα του παραμυθιού στα πρόσωπα κρετίνων όπως ο Τόμι Λι και ο Κιντ Ροκ, η Σιλντς έχει σαφώς περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα πράγματα να διηγηθεί για την εκμετάλλευση της απαράμιλλης παιδικής ομορφιάς της από τη βιομηχανία της μόδας, όταν οι φωτογράφοι την έβαζαν σε προκλητικές πόζες για μεγάλες καμπάνιες. Το ίδιο έκαναν και άνδρες σκηνοθέτες, όπως ο Λουί Μαλ στο κομψό «Pretty baby», ο Ράνταλ Κλέιζερ στην αθώα «Γαλάζια λίμνη» και ο Φράνκο Τζεφιρέλι στην ηδονοβλεπτική «Ατέλειωτη αγάπη», σε ρόλους που σήμερα θα παίζονταν από μεγαλύτερο κορίτσι που θα υποδυόταν το ανήλικο.
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει ενδιαφέρον, όμως η ίδια η Σιλντς έχει τον απόλυτο έλεγχο στην αφήγηση και είναι επόμενο να είναι προστατευτική προς τη μητέρα και μάνατζέρ της, την Τέρι Σιλντς, η οποία έβλεπε την κόρη της ως εμπόρευμα και την εξόντωνε σε χιλιάδες φωτογραφήσεις χωρίς όριο και χωρίς τύψεις. Ένα ερευνητικό ντοκιμαντέρ θα έριχνε φως στη στυγνή εκμετάλλευση από την κηδεμόνα/μάνατζερ και όχι σε έναν αξιοπρεπή σκηνοθέτη όπως ο Λουί Μαλ, που κάθε άλλο παρά παιδοφιλικές ήταν οι διαθέσεις του. Το ντοκιμαντέρ θα ήταν συναρπαστικό αν εξερευνούσε τη φήμη της Σιλντς όχι σαν σύμβολο του σεξ, αλλά σαν πρότυπο παρθενίας από τη συντηρητική Αμερική. Αυτά τα θέματα αγγίζονται επιδερμικά και η ταινία περνάει σε συμβατικές ιστορίες, όπως στον γάμο με τον τενίστα Άντρε Άγκασι και στην τηλεοπτική καριέρα που ακολούθησε.
