Ο βιολονίστας και τραγουδοποιός Παναγιώτης Λάμπουρας ετοιμάζει ένα ξεχωριστό solo concert στο six d.o.g.s την Κυριακή 29 Ιανουαρίου. Έχοντας κυκλοφορήσει δύο προσωπικούς δίσκους, ανεβαίνει στη σκηνή για να παρουσιάσει ένα πολύ ξεχωριστό solo project. Εμείς τον συναντήσαμε ανάμεσα στις πρόβες και μας μίλησε για όλα. Αυτός είναι ο Παναγιώτης Λάμπουρας.
Τι θα δούμε στη σκηνή του six d.o.g.s;
Πρόκειται για ένα live που σχεδιάζω καιρό τώρα και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που επιτέλους πραγματοποιείται και παίρνει μορφή. Θα παρουσιαστούν τα τραγούδια από τους δύο προσωπικούς μου δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει «Υδρόγειος» και «Ο Μικρός Χρόνος», αλλά και κάποια επιλεγμένα παραδοσιακά κομμάτια. Η διαφορά σε αυτή τη συναυλία, είναι πως θα βρίσκομαι επί σκηνής με αρκετά όργανα, πέραν του βιολιού, όπως ηλεκτρικό πιάνο, keyboards, κιθάρες και διάφορα beats που έχω δημιουργήσει με ατμόσφαιρες που θα φτιάχνονται εκείνη τη στιγμή από την αρχή. Αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο εγχείρημα για εμένα, διότι ο τρόπος που φτιάχνω τα τραγούδια, διαφέρει κατά πολύ από την ενορχήστρωση που χρησιμοποιώ στα lives μέχρι τώρα και σε αυτή τη συνθήκη έχω επικεντρωθεί στο να αποδώσω ολοκληρωτικά τη μουσική που θέλω, αλλά και φυσικά να δημιουργήσω ένα κλίμα όπου ο κόσμος θα συνδεθεί και θα νιώσει όμορφα με τα τραγούδια. Ανυπομονώ να παίξω τις μουσικές αυτές και να παρουσιάσω κάτι που αγαπώ πολύ και νιώθω πως με αντιπροσωπεύει στο σήμερα.
Πώς ξεκινάει η σχέση σου με τη μουσική;
Η σχέση μου με τη μουσική ξεκινάει από πολύ παλιά από όταν ήμουν πέντε χρονών που ξεκίνησα βιολί. Προέρχομαι από έναν τόπο την Κέρκυρα όπου η μουσική είναι κάτι πολύ σημαντικό και αγαπημένο για τους ανθρώπους του νησιού. Δεν έχω πάρα πολλές μνήμες από τα πρώτα χρόνια αλλά θυμάμαι πως σιγά σιγά η μουσική ήταν κάτι που θεωρούσα πολύ φυσικό καθώς μεγάλωνα, σαν μια γλώσσα που γνώριζα και που μπορούσα να εκφραστώ. Σιγά σιγά άρχισα να λαμβάνω μέρος σε παραστάσεις και στις γιορτές του σχολείου μέχρι και θεατρικά που είχαν μέσα μουσική. Στα δεκαοχτώ μου ήρθα στην Αθήνα για σπουδές και τότε ασχολήθηκα πιο σοβαρά, μελέτησα πάρα πολύ και αφοσιώθηκα. Από τότε μέχρι σήμερα δεν σταμάτησα, ήρθαν όλα με μεγάλη λαχτάρα και με μια απόφαση πως μέσα στην τέχνη της μουσικής βρισκόμουν στο πιο σωστό σημείο εκεί δηλαδή όπου ήμουν χαρούμενος.
Το βιολί είναι ένα δύσκολο όργανο;
Το βιολί δεν θεωρείται τυχαία ένα από τα δυσκολότερα όργανα. Ο λόγος είναι πως η παραγωγή του ήχου στο συγκεκριμένο όργανο απαιτεί μεγάλη υπομονή και βασίζεται στη λεπτομέρεια. Υπάρχουν πολλές συνιστώσες για να γίνουν σωστά όλα. Το αριστερό χέρι που πρέπει το δάχτυλο να βρίσκεται σε ένα μόνο σημείο ώστε το κούρδισμα να είναι σωστό (χιλιοστά πιο δεξιά ή πιο αριστερά η νότα δεν είναι η σωστή). Το δεξί χέρι που κρατάει το δοξάρι που θεωρώ πως είναι και το πιο δύσκολο από όλα καθώς αποτελεί και τη «φωνή» του οργάνου και έχει μεγάλη δυσκολία στο να κατανοήσεις το πώς λειτουργεί, καθώς πρέπει να είναι πολύ χαλαρό και να χρησιμοποιείς όλα τα σημεία του χεριού με μεγάλη άνεση και ακρίβεια. Για να φτάσεις σε ένα βασικό επίπεδο θέλει μεγάλη υπομονή και επιμονή αλλά και πολλή μελέτη σε ένα τεράστιο υπέροχο ρεπερτόριο του οργάνου που όσο προχωράει τόσο δυσκολεύει, καθώς οι τεχνικές που απαιτούνται είναι πολλές και διαφορετικές. Φυσικά αναφέρομαι στον κύκλο σπουδών που αφορούν τη κλασική μουσική και όχι τόσο στην εκμάθηση του οργάνου που πιστεύω πως μπορεί να γίνει από όλους αρκεί να υπάρχει όρεξη και θέληση. Μέσα όμως από αυτή τη δυσκολία βγαίνει ένας ήχος πολύτιμος, ξεχωριστός και κάπως απόκοσμος, σαν να έρχεται από κάπου που δε γνωρίζεις. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για το βιολί για τις ιδιαιτερότητές του και πόσα πράγματα κρύβει αυτό το όργανο.
Η σύνθεση είναι μια άλλη διαδικασία; Από που αντλείς εμπνεύσεις;
Η σύνθεση μουσικής χωρίς τον στίχο είναι κάτι που δε γνωρίζω και πιστεύω πως είναι κάτι διαφορετικό. Ο συνδυασμός λόγου και μουσικής, αυτό που κάνει το τραγούδι μια τέχνη που απλώνεται σε όλο τον κόσμο και είναι τόσο σπουδαία, είναι κάτι που αγαπώ από πολύ μικρός και με έχει απασχολήσει όσο τίποτε άλλο και είναι το πάθος μου. Κυρίως ως ακροατής πρώτα και μετά σαν μουσικός και τραγουδιστής. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα την ανάγκη να δημιουργήσω το δικό μου χώρο μέσα στην τέχνη του τραγουδιού, να αναμετρηθώ με τους φόβους μου και τις ανασφάλειες αλλά και όλες τις αμφιβολίες που είχα. Ήταν μια διαδικασία πάρα πολύ δύσκολη που μπορώ να πω πως ακόμη και τώρα δεν ξέρω πώς ακριβώς έγινε. Υπάρχουν δύο περίοδοι μέχρι τώρα που αφιερώθηκα σε αυτό όπου έφεραν ως αποτέλεσμα τους δύο δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Αυτό που μπορώ να πω πως συνέβη είναι πως ξεκίνησα από τη βάση που γνωρίζω και καταλαβαίνω, δηλαδή τη μουσική, γιατί προσέγγισα τα τραγούδια που θέλησα να καταγράψω πρώτα σαν μουσικός και άρχισα να δημιουργώ από εκεί. Με έναν μαγικό τρόπο ήρθαν και τα λόγια, αυτά που αισθανόμουν πως έπρεπε να ειπωθούν. Δεν πιστεύω τόσο πολύ στην έμπνευση, θεωρώ πως είναι μια αρκετά ρομαντική έννοια η οποία έρχεται σπάνια. Πιστεύω στην εργατικότητα, στην εμβάθυνση και στην πρόθεση που έχεις ως καλλιτέχνης. Αυτό σε φέρνει σε μια διαδικασία ανανέωσης της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Εάν ξέρεις προς τα που θες να πας και είσαι ειλικρινής με αυτό που κάνεις τότε ο χρόνος θα σε οδηγήσει σε έναν δρόμο ώστε να δημιουργήσεις αυτά που αισθάνεσαι σημαντικά να εκτεθούν. Μου αρέσει πάρα πολύ να ακούω μουσικές και να ζω όμορφα στην καθημερινότητά μου πλέον, να γνωρίζω ανθρώπους να ταξιδεύω, έως και κάποιες φορές να μην κάνω και τίποτα κάτι που αισθανόμουν πολύ ενοχικά στο παρελθόν. Αυτά με κάνουν να ονειρεύομαι και να συνεχίζω.
Μπορεί κανείς να επιβιώσει από τη μουσική;
Πιστεύω πως αυτή είναι μια ερώτηση η οποία δεν έχει μία μόνο απάντηση λαμβάνοντας υπόψη πολλούς παράγοντες όπως η εποχή, οι συνθήκες διαβίωσης και η επιμονή του καλλιτέχνη, η διάθεσή του να μη συμβιβαστεί αλλά μέχρι και τις ευκαιρίες που κάποιος μπορεί να έχει ή να μην έχει. Η αβεβαιότητα και η αστάθεια είναι καταστάσεις που ένας καλλιτέχνης πορεύεται μαζί τους, δεν ζει μέσα στην τέχνη ξέροντας ότι μπορεί να επιβιώσει οικονομικά, αλλά ζει μέσα στην τέχνη γιατί δε μπορεί να κάνει αλλιώς. Η αγάπη του για αυτήν υπερβαίνει όλες τις δυσκολίες. Στη σημερινή εποχή πιστεύω πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα διότι οι συνθήκες της μουσικής έχουν αλλάξει πάρα πολύ και φυσικά οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας τους διαφορετικούς κλάδους της μουσικής. Δηλαδή που επιθυμεί ένας μουσικός να κατευθυνθεί επειδή άλλες δυσκολίες έχει ένας μουσικός ορχήστρας και άλλες ένας εκπαιδευτικός, άλλες δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας συνθέτης και άλλες ένας τραγουδιστής. Θέλω να πιστεύω πως ένας άνθρωπος που αγαπά τη μουσική και ζει για αυτήν με σκληρή δουλειά και μελέτη, με αφοσίωση σε αυτό που κάνει θα βρει τον τρόπο να κάνει αυτό που θέλει. Εξάλλου μετά τη δύσκολη κατάσταση που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια είδαμε επαγγέλματα που θεωρούνταν πιο σίγουρα και προσοδοφόρα να κλονίζονται και όλοι οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουμε παρόμοιες δυσκολίες.
Πως νιώθεις για το Προεδρικό Διάταγμα που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών με απολυτήριο λυκείου;
Με κάνει να αισθάνομαι πολύ άσχημα και να προβληματίζομαι για το μέλλον της τέχνης κυρίως για τη στήριξη που φαίνεται πως δεν υπάρχει καθόλου. Η υποβάθμιση των καλλιτεχνών πρέπει να σταματήσει και είναι κάτι που φάνηκε εξάλλου πολύ έντονα και την περίοδο της πανδημίας, το πώς αντιμετωπίστηκαν τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα. Ως μουσικός που έχω το δίπλωμά μου στο βιολί και που θεωρείται το ανώτερο πτυχίο που μπορείς να πάρεις σαν μουσικός, όταν θέλησα να πάω στο εξωτερικό για να συνεχίσω τις μουσικές μου σπουδές δεν αναγνωρίζονταν και χρησιμοποίησα το πτυχίο που είχα λάβει από το Πανεπιστήμιο Πειραιά σε διαφορετικό κλάδο. Οι καλλιτεχνικές σπουδές οφείλουν να έχουν ανάλογο κύρος και αναγνώριση όπως σε όλα τα επαγγέλματα. Η τέχνη εξυψώνει πνευματικά τον άνθρωπο, τον βοηθά να βλέπει τη ζωή με άλλη ματιά και τον φέρνει σε επαφή με μια απαράμιλλη ομορφιά.
