Η ιστορία του “Θείου Βάνια” έχει κάτι το θεμελιακό στον πυρήνα της, την ίδια την επερώτηση του ατόμου για την αναγκαιότητα του να ζει. Υπό αυτή την έννοια, η σχέση του Γιούσουκε με το ομώνυμο έργο, καθώς και τον ομώνυμο ρόλο, ερμηνεύεται με τα υλικά της εμμονής, τόσο ως προς το έργο, όσο και ως προς την ερώτηση αυτή καθ’ αυτή. Όσο ο ήρωας αναβάλει τις απαντήσεις του, τόσο το πένθος τον επισκέπτεται, πρώτα με την απώλεια της κόρης του, έπειτα με την σταδιακή απώλεια της όρασης του και τελικά με τον θάνατο της Ότο, της συζύγου του. Πια, το ταξίδι είναι το μόνο μέσο και το κόκκινο Saab ο μόνος προορισμός, η πραγματική σκηνή, όπου εκτυλίσσεται το έργο.
Ένας τόπος, μία αναγκαία απόσταση και ένας άνθρωπος. Η Χιροσίμα, η διαδρομή με το αυτοκίνητο και η Μισάκι, η οδηγός. Μιας και ένας γραφειοκρατικός κανόνας, απαγορεύει στον Γιούσουκε να οδηγεί ο ίδιος μέσα και έξω από την πόλη της Χιροσίμα, η Μισάκι καταργεί την βαρύτητα του πεδίου και την πιθανότητα του αιφνίδιου τέλους, αποστερώντας από τον ήρωα την αναζήτηση του τυχαίου, όπως το να απωλέσει ξαφνικά την όραση του και να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, ανακατεύοντας ο ίδιος το απρόοπτο με το οριστικό, και δημιουργώντας ταυτόχρονα μία δεύτερη σκηνή, ένα δεύτερο πιο διευρυμένο πεδίο, ολόκληρη την Χιροσίμα.
Η διέξοδος απαιτεί εν τέλει την φυγή μακριά από την πόλη, με προορισμό το Χοκάιντο, εκεί όπου θάφτηκε το σπίτι, το χωριό και η μόνη οικογένεια της Μισάκι. Τα δυσβάσταχτα φυσικά φαινόμενα οδήγησαν την Μισάκι πρώτα στην Χιροσίμα και εν τέλει στην δική της πια, σκηνή του Saab, μέσα από την κατάργηση του τελετουργικού και την ρήξη με τις θέσφατες ερωτήσεις, απελευθερώνοντας την εαυτή από την αναγκαιότητα του οριστικού.
*Ο τίτλος του άρθρου αποτελεί παράφραση του τίτλου του μυθιστορήματος του Bernard-Marie Koltès, “Η φυγή με άλογο μακριά στην πόλη”
Η ταινία “Drive My Car” προβάλλεται από τις 13 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους, σε διανομή της AMA FILMS.
