Επιτομή της κομψότητας και μετρ του στιλ, μα πάνω απ' όλα ένας ταλαντούχος ηθοποιός και συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός που μπορούσε να πιάνει τον παλμό της ημέρας, ένας άνθρωπος χαρισματικός που ρούφηξε τη ζωή ώς το μεδούλι. Όχι, δεν ήταν άνθρωπος της διπλανής πόρτας ο Κωνσταντίνος Τζούμας. Ήταν εκείνος που όλοι θα θέλαμε κάποια στιγμή να είμαστε. Γιατί δεν ήταν ο Κώστας, αλλά ο Κωνσταντίνος. Γιατί είχε και μέτρο και γούστο και μόρφωση και την ελευθερία να είναι ο εαυτός του. Και γιατί η αισθητική, όπως συχνά έλεγε, για εκείνον δεν περπατούσε σε διαφορετικό πεζοδρόμιο από την ηθική.
Οικείος και τόσο μακρινός, ο Κωνσταντίνος Τζούμας έφυγε από τη ζωή το Σάββατο το πρωί, λίγο πριν συμπληρώσει τα 78 του χρόνια, από καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε χρόνια. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι, στο Α' Νεκροταφείο. Επιθυμία της οικογένειας είναι αντί στεφάνων να γίνουν δωρεές στο Κέντρο για τα έμφυλα δικαιώματα και την ισότητα «Διοτίμα» (diotima.org,gr).
«Πώς πάει η επανάσταση;». Η εμβληματική ερώτηση στη «Γλυκιά συμμορία» του Νικολαΐδη στοιχειώνει ειπωμένη από τον Τζούμα. Ίσως γιατί το πολιτικό συμφραζόμενο ο ίδιος το τράβαγε από την πολιτική και το μετασχημάτιζε στην ουσία της καθημερινής στιγμής. Με την καυστικότητα και την κυριολεξία, χωρίς πολλά λόγια, ο Κωνσταντίνος Τζούμας στόχευε στο ακριβές. Και το ακριβές στην περίπτωσή του ήταν το ταλέντο και η ελευθερία του. Έπαιξε σε εμβληματικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, στο θέατρο και λίγο στην τηλεόραση. Από τη «Γλυκιά συμμορία» και «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα» του Νίκου Νικολαΐδη μέχρι τον «Δράκουλα των Εξαρχείων» του Παντελή Ζερβού και από τα «Ακροπόλ» και «Happy Day» του Παντελή Βούλγαρη έως τους «Απέναντι» του Γιώργου Πανουσόπουλου και τις «Γυναίκες που περάσατε από δω» του Σταύρου Τσιώλη, έδωσε το δικό του στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο των δημιουργών. Και στο θέατρο έπαιξε «Περιμένοντας τον Γκοντό», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Φαύστα», «Κ.Π. Καβάφης αυτοβιογραφούμενος».
Καθημερινά από τον Εν Λευκώ έδινε το στίγμα της ημέρας, τα ρεύματα της εποχής, τον ρυθμό της πόλης. Αυτήν την πόλη που την περπατούσε, την υμνούσε και την καταχέριαζε. Έγραψε τρία βιβλία στα οποία χώρεσε τη ζωή του. «Ως εκ του θαύματος», «Complete Unkown» και «Πανωλεθρίαμβος» οι τρεις τόμοι της αυτοβιογραφίας του, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτης.
Νέα Υόρκη και Παρίσι
Γεννημένος στον Πειραιά, σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γιώργος Θεοδοσιάδης και χορό στη σχολή της Ζουζούς Νικολούδη και στη Νέα Υόρκη. Καυστικός και βιτριολικός χιουμορίστας, φλεγματικός, μια περσόνα σμιλευμένη από πάθη και λάθη, αισθητική, διαβάσματα, τέχνη και την παλίμψηστη ελευθερία της δεκαετίας του 1970 στη Νέα Υόρκη και στο Παρίσι, όπου ρούφηξε στη νεότητά του όλα τα ρεύματα και τους ανέμους της τέχνης και της ευζωίας. Ένας κοσμοπολίτης και ταξιδευτής που έζησε με χάρη στην κόψη του ξυραφιού και επέλεγε να διαλέγει, όχι να τον διαλέγουν. Στηλίτευε και καυτηρίαζε πολλά. Αυστηρός και συνάμα ευαίσθητος.
Συλλυπητήρια για τον θάνατό του εξέφρασαν το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
