Τα πρόσωπα των προσφύγων είναι πολλά και διαφορετικά, αναπόσπαστα δεμένα με την ποικιλομορφία του ανθρώπινου είδους και με τη μακραίωνη ιστορία των απειράριθμων μετακινήσεών του μέσα στον μύθο των αρχαίων αποικισμών, τη σκληρή πραγματικότητα της αποικιοκρατίας, των «μεγάλων» και των μικρών πολέμων. Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να τα διαχωρίσουν με την απλοϊκή και απλουστευτική λογική του ευπρόσδεκτου «καλού», λευκού και ομόθρησκου και του ανεπιθύμητου «κακού», σκουρόχρωμου και αλλόθρησκου ξένου. Κατασκευάζοντας τους επικίνδυνους για ολόκληρη την ανθρωπότητα θύλακες όπου επωάζονταν ανέκαθεν τα «αυγά του φιδιού» της ρατσιστικής βίας και της τρομοκρατίας. Η φυγή τους από τον οικείο τους χώρο και η αποκοπή τους από τους οικείους τους σε έναν χώρο που δεν γνωρίζουν και δεν τους αναγνωρίζουν συνιστά ένα τραύμα που δύσκολα επουλώνεται.
Η αποβολή τους από την κοίτη όπου έρεε η καθημερινότητά τους σηματοδοτεί και το αιφνίδιο σταμάτημα του χρόνου όπως τον είχαν συνηθίσει, την εγκαθίδρυσή τους σε ένα κενό που είναι αναγκασμένοι οι ίδιοι ξανά να πληρώσουν. Είναι τα πρόσωπα των προσφύγων που προσπαθεί να συλλάβει ο νέος εικαστικός καλλιτέχνης Κλεάνθης Πάγκαλος. Έτσι όπως τα είδε πριν από μερικά χρόνια στον προσφυγικό καταυλισμό της Λέσβου, τα πρόσωπα που συναντά στους δρόμους της Αθήνας σήμερα. Τα παρουσιάζει σε μια εγκατάσταση μέσα στο βαγόνι με τον τίτλο «Πέρα από τον τόπο και τον χρόνο», στο πλαίσιο του 11ου Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «12 Κουπέ» που οργανώνει η «Αμαξοστοιχία - Θέατρο Το τρένο στο Ρουφ».
Τα σμιλεύει με μεικτές τεχνικές ανάμεσα σε φωτεινές και σκοτεινές, χρωματιστές κηλίδες και δυναμικές εξπρεσιονιστικές πινελιές. Μεταφέρει τα συναισθήματά τους στα γνωρίσματά τους, που ο θεατής διακρίνει μέσα σε ένα νεφελώδες, κερματισμένο φόντο. Δείχνει στο βυθισμένο μέσα στις κώχες βλέμμα και στις σκαμμένες παρειές της γυναίκας τις κακουχίες του εκπατρισμού που την εξήντλησαν.
Αποτυπώνει τον φόβο στα μεγάλα μάτια του μικρού παιδιού σε ένα εφιαλτικό υπόβαθρο μορφωμένο με λουλούδια και σχηματοποιημένους στρατιώτες, ανάμεσα από τα καλυμμένα σαν με συρματοπλέγματα -γραμμένα καλλιγραφικά - καθίσματα του βαγονιού. Προβάλλει όπως σε ένα κολλάζ τις τρυφερές, ονειροπόλες, σκεπτικές μορφές νεαρών κοριτσιών, που τονίζονται με τις ροζ κηλίδες, πάνω σε ξεφλουδισμένες, σκισμένες επιφάνειες που διατρέχουν αγκαθωτά σύρματα. Με τη λέξη Welcome να φαντάζει σαν ειρωνικό σχόλιο. Κρατά τα πρόσωπα των προσφύγων, απαλλαγμένα από κάθε τι το περιγραφικό και περιττό, σαν στιγμιότυπα της πανανθρώπινης έκφρασης του καταδιωγμένου πέρα από τον τόπο και τον χρόνο.
Info
Κλεάνθης Πάγκαλος: «Πέρα από τον τόπο και τον χρόνο», εικαστική εγκατάσταση μέσα στο πλαίσιο του 11ου Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών
Οργάνωση: «Αμαξοστοιχία - Θέατρο Το τρένο στο Ρουφ»
Καλλιτεχνική διευθύντρια: Τατιάνα Λύγαρη
Σιδηροδρομικός και Προαστιακός Σταθμός Ρουφ, Λεωφόρος Κων/πόλεως και Αμφιπόλεως, 10 λεπτά με τα πόδια από τον σταθμό του μετρό Κεραμεικός
