Δεν παραβρέθηκαν όλοι όσοι αναμέναμε στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στις 7 Νοεμβρίου 2021, την ομολογουμένως δύσκολη ώρα μετά το κυριακάτικο μεσημβρινό γεύμα. Όχι ότι οι διακεκριμένες παρουσίες μουσικών παιδαγωγών του λυρικού genre έλειπαν από το masterclass της Μάρλις Πέτερσεν, ανοιχτό σε όλους βάσει δωρεάν παρεχόμενου ηλεκτρονικού δελτίου εισόδου. Απλώς σημειώνουμε για ακόμη μια φορά τη συγκριτικά μικρή προσέλευση κυρίως νεαρών σπουδαστών και εν γένει ενδιαφερομένων της λυρικής τέχνης από παρόμοιες διοργανώσεις, οι οποίες, όπως και εν προκειμένω, μετά από 4 1/2 ώρες αδιάκοπης παρακολούθησης, μας προσπόρισαν μια ευδαιμονία διεύρυνσης των γνωστικών οριζόντων μας για ένα αντικείμενο που αγαπούμε και αποπειρώμεθα να θεραπεύσουμε από τη δική μας έπαλξη, του ερασιτέχνη ζηλωτή παρατηρητή.
Ο απογευματινός καφές της πριμαντόνας, που κατέφθασε σχεδόν απαρατήρητη στον προθάλαμο του χώρου, έδωσε ακόμη μια ευκαιρία να επιβεβαιώσουν οι συγκεντρωμένοι θαυμαστές της την αμεσότητα και την εγκαρδιότητα της προσωπικής επαφής μαζί της, χωρίς έκπτωση ορίων στον επίζηλο επαγγελματισμό της επικοινωνίας. Μια αξιοσημείωτη προσωπική παρουσία και στάση, που εκδηλώθηκε εναργέστερα κατά την υποδοχή και καθοδήγηση των αγχωμένων, αλλά τυχερών επίλεκτων. Τηρώντας με διακριτική, όσο και γερμανική ακρίβεια τον χρόνο εκάστου/ης, η Πέτερσεν επιδίωξε την ουσιαστική, ακόμη και σωματική, επαφή μαζί τους σε πλαίσιο πολιτικής ορθότητας, που ουδέποτε φαλκίδευσε την τόλμη των υποδείξεων.
Ενδεικτικά, όταν μια άρια εμφάνισης διδασκόμενης κατέγραψε «Βατερλώ» αποτελέσματος, η Πέτερσεν δεν αναλώθηκε σε εντοπισμό σφαλμάτων, αλλά ανακατεύθυνε ριζικά τη νέα σε άλλον προορισμό φωνητικής τοποθέτησης. Η εκ των ενόντων υπόδειξη άριας μάλιστα, σε συνεννόηση με τον έμπειρο και ακάματο πιανίστα Δημήτρη Γιάκα, δεν απέδωσε μόνο ένα άλλο και σημαντικό εύρος ευκαιριών για τη μαθητευόμενη, αλλά παράλληλα, μέσα από την αυθόρμητη προσφορά παρτιτούρας σε αυτήν από την αίθουσα, οδήγησε τη διάσημη υιοθετημένη μας να επιβεβαιώσει από σκηνής την «οικογενειακή» ατμόσφαιρα που βιώνει στην Ελλάδα.
Η σωματική απελευθέρωση των διδασκομένων όχι μόνο από το εύλογο άγχος τής ενώπιον κοινού διαδικασίας, αλλά και ως μέσο ολόσωμης ιδιοποίησης και εκπομπής τής μουσικής, ώστε η αφετηρία της φωνητικής στήριξης να εστιαστεί στο κατάλληλο για τον καθένα κέντρο βάρους παραγωγής και προβολής του ήχου, αποτέλεσε μόνιμο μέλημα της ερμηνεύτριας, συχνά με θεαματικά αποτελέσματα.
Ακόμη όμως και σε περιπτώσεις που η ενθάρρυνση αυτή φαινόταν να μην επιτυγχάνει επαρκή ανταπόκριση, η Πέτερσεν, αντί να εντείνει, κρατούσε παιδαγωγικά ελεγχόμενη την πίεση, όχι απλώς σεβόμενη το πρόσωπο, αλλά προφανέστατα υπερασπιζόμενη τον χρόνο επεξεργασίας των ερεθισμάτων που παρουσιάζει διαφορά βαθμού δυσκολίας και ταχύτητας από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αποχωρώντας από την εκδήλωση λίγα λεπτά πριν από την περάτωσή της, δεν συναποκομίσαμε μόνο την ανεπιτήδευτη ευστοχία των τεχνικών οδηγιών μιας ολιστικής προσέγγισης σε μυστικά της λυρικής τέχνης, αλλά και μια οπτική θετικού πραγματισμού, που βασίζεται στη γνώση, προκειμένου να ανασύρει το κεφάλαιο ενός ταλέντου, συχνά κρυμμένο πίσω από επικαλύψεις που το συσκοτίζουν και το υπονομεύουν.
