Πριν από λίγο καιρό ο Χρήστος Νικολόπουλος κυκλοφόρησε «Τα απρόοπτα», έναν δίσκο στον οποίο τους στίχους όλων των τραγουδιών έχει γράψει ο Νίκος Αναγνωστάκης, αλλά είναι εξαιρετικά πολυσυλλεκτικός ως προς την ερμηνεία καθώς συμμετέχουν αρκετοί/ές γνωστοί/ές τραγουδιστές/τριες και πολύ διαφορετικών μουσικών καταβολών. Συνομιλήσαμε με τον καταξιωμένο λαϊκό δημιουργό γι’ αυτή την όντως ασυνήθιστη εργασία.
* Στις ημέρες μας είναι μάλλον σπάνιο να κάνει ένας συνθέτης έναν ολόκληρο δίσκο με έναν και μόνο στιχουργό. Τι σας έκανε λοιπόν αυτή την περίπτωση και με τον Νίκο Αναγνωστάκη να επιστρέψετε σε αυτή την παλιά, ακόμα και κλασική θα έλεγα, και δοκιμασμένη βέβαια πολλές φορές πρακτική;
Έχετε δίκαιο, δεν γίνονται πια τέτοιες ολοκληρωμένες εργασίες. Επειδή με τον Νίκο Αναγνωστάκη μας συνδέει μία φιλία τριάντα πέντε ετών, γνώριζα ότι έγραφε πολύ καλά. Τώρα τελευταία, λόγω κορωνοϊού, αποφασίσαμε, στην αρχή λίγο επιπόλαια, να κάνουμε μία ολοκληρωμένη δουλειά χωρίς στόχους, ημερομηνίες κ.λπ. Έτσι λοιπόν στοχεύσαμε οι μελωδίες και οι στίχοι να ταιριάζουν σε κάποιους/ες συγκεκριμένους/ες τραγουδιστές/τριες. Το βάλαμε μπροστά και ως αντίδοτο στη μελαγχολία που μας διακατείχε εκείνες της δύσκολες ημέρες και τολμήσαμε να κάνουμε μία ολοκληρωμένη εργασία γιατί πρώτα από όλα μας άρεσε σαν ιδέα και ελπίζουμε ότι θα αρέσει και στον κόσμο.
* Τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος «Τα απρόοπτα», που, από ότι αντιλαμβάνομαι, θα έχει και συνέχεια;
Ο τίτλος ταιριάζει ακριβώς στη συγκυρία που βγήκαν αυτά τα τραγούδια. Εντελώς απρόοπτα γεννήθηκε η ιδέα και για τον λόγο αυτόν σκεφτήκαμε να τους δώσουμε τον τίτλο «Τα Απρόοπτα».
* Εχετε αποχωριστεί τις αγαπημένες σας λαϊκές φόρμες και στο παρελθόν βέβαια, αλλά νομίζω ότι αυτή τη φορά το κάνετε περισσότερο από κάθε προηγούμενη. Υπάρχουν τραγούδια στον δίσκο που μόνο με την ευρύτατη σημασία της λέξης μπορούν να χαρακτηριστούν λαϊκά. Ήταν οι στίχοι του Ν. Αναγνωστάκη που σας ώθησαν σε αυτό ή κάτι άλλο;
Ναι, τα τραγούδια αυτά έχουν διαφορετική μουσική φόρμα. Εσκεμμένα το επιδίωξα αυτό επειδή θα τα ερμήνευαν κάποιοι και κάποιες που ήδη είχαμε σκεφτεί, κάτι που δεν συμβαίνει στα τυπικά λαϊκά τραγούδια τα οποία συνήθως γράφω. Όχι όμως ότι δεν έχω γράψει στο παρελθόν και άλλου τύπου τραγούδια. Να θυμίσω μερικά όπως «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», «Χρόνια χελιδόνια», «Αν πεθάνει μία αγάπη», «Το ξημέρωμα», «Έκανες το λάθος», «Στων αγγέλων τα μπουζούκια» κ.ά.
* Κάτι που επίσης χαρακτηρίζει τον δίσκο είναι ότι πρώτη φορά συνεργάζεστε με τόσες φωνές που όχι μόνο δεν θα τις έλεγε κανείς λαϊκές, αλλά και ούτε θα μπορούσε εύκολα να τις φανταστεί να ερμηνεύουν τραγούδια σας. Πριν από όλα η ερμηνεία του Σταμάτη Κραουνάκη έχει μεν αρκετά λαϊκά στοιχεία, αλλά τι σας έκανε να συνεργαστείτε με κάποιον που, κακά τα ψέματα, τον έχουμε στο μυαλό μας ως συνθέτη και κατά δεύτερο λόγο -και πολύ λιγότερο- σαν τραγουδιστή;
Πάντα μία θετική έκπληξη κάνει τη διαφορά σε ένα δίσκο. Με τον Σταμάτη είμαστε παλιοί φίλοι. Απ’ ό,τι μου έλεγε έχει μελετήσει και αναλύσει τα λαϊκά τραγούδια μου, αλλά, πάνω απ’ όλα, και εγώ έχω έναν απέραντο θαυμασμό γι’ αυτόν. Μας ενώνουν και κάποιοι αγώνες για τα δικαιώματά μας και κάποιες φορές είχαμε συζητήσει το να ερμηνεύσει κάποιο τραγούδι μου. Έτσι με πολλή χαρά του τηλεφώνησα και επίσης με πολλή χαρά δέχτηκε. Γιατί, πέρα από όλα, είναι εξαίρετος τραγουδιστής, ιδιαίτερος ερμηνευτής, εκτός από σπάνιος συνθέτης.
* Και πώς και γιατί προέκυψαν οι συμμετοχές του Θοδωρή Κοτονιά, ακόμα περισσότερο των Μίλτου Πασχαλίδη, Ρίτας Αντωνοπούλου και πάνω απ’ όλα του Φοίβου Δεληβοριά, που οφείλω να ομολογήσω ότι, προσωπικά τουλάχιστον, ήταν ο τελευταίος τον οποίο περίμενα ποτέ να ακούσω να ερμηνεύει τραγούδι σας;
Έχετε δίκιο να έχετε αυτή την απορία, αλλά, αν ψάξετε λίγο τη διαδρομή μου, θα καταλάβετε. Έχω πάρα πολλά βιώματα από τέτοιου είδους ερμηνείες. Μην ξεχνάτε ότι δούλευα με τον Γιώργο Νταλάρα δέκα χρόνια, τη Χαρούλα Αλεξίου, τη Δήμητρα Γαλάνη, με την οποία έχω γράψει και ένα τραγούδι που μπορεί να μη γνωρίζετε ότι είναι και δικό μου, το «Ποιος μου το πληρώνει το παράλογο» και επίσης το «Μου ’ταξες ταξίδι να με πας».
Να πω ακόμα ότι παλαιότερα έχω παίξει σε πολλά τραγούδια του Ζαμπέτα, καθώς και σε τραγούδια του Γιάννη Σπανού. Έχω παίξει τραγούδια πολλών «έντεχνων» συνθετών και παλιότερα ρεμπετών. Επομένως έχω βιώματα από μία πολύ μεγάλη γκάμα τραγουδιών. Τη Ρίτα Αντωνοπούλου τη θαυμάζω γιατί είναι μία υπέροχη νέα τραγουδίστρια, τον Θοδωρή Κοτονιά επίσης τον θαυμάζω γιατί έχει ένα ευγενές δημοτικό στοιχείο. Από αυτό το είδος έχω και εγώ πάρα πολλά βιώματα λόγω της καταγωγής μου και ότι έχω γράψει ένα ανάλογο τραγούδι, το «Ψίθυροι καρδιάς» με τον Δημήτρη Μπάση για την ομότιτλη τηλεοπτική σειρά.
Όσο για τον Φοίβο Δεληβοριά, ένα από τα «σουξέ» στις συναυλίες του είναι ένα παλαιό λαϊκό τραγούδι του Σπύρου Ζαγοραίου, ενώ αυτό τον καιρό ενορχηστρώνει έναν δίσκο του Γιώργου Μαργαρίτη. Είναι ένας τραγουδιστής που του αρέσει να ερμηνεύει με βελούδινο τρόπο διαφορετικά πράγματα και είναι και αυτός φίλος μου.
* Τέλος σε κάποια τραγούδια, με πιο ενδεικτικό αυτό που ερμηνεύει η Ελένη Τσαλιγοπούλου, υπάρχει μια χαρούμενη διάθεση στην οποία δεν μας είχατε συνηθίσει στο παρελθόν. Οφείλεται στους στίχους ή σε κάτι άλλο;
Προφανώς οφείλεται στους στίχους, αλλά και στο κλίμα που έπρεπε να υπάρχει στο σύνολο του δίσκου. Επίσης όμως έχω γράψει ανάλογα στο παρελθόν, τα «Καρδιά μου εγώ» με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, «Εδώ να μείνεις», «Της καληνύχτας τα φιλιά» και «Πρόσωπο με πρόσωπο».
* Πώς βιώσατε ως άνθρωπος αλλά και ως μουσικός / δημιουργός μέχρι τώρα την πανδημία και ιδίως την καραντίνα και πώς κρίνετε τη στάση της Πολιτείας απέναντι στους ανθρώπους του πολιτισμού όλο αυτό το διάστημα;
Ο κόσμος της μουσικής και του θεάτρου πέρασε μια πολύ δεινή περίοδο στη διάρκεια της πανδημίας. Από την Πολιτεία δεν υπήρξε όση βοήθεια θα έπρεπε όπως συνέβη σε άλλες χώρες. Από την άλλη όμως δικαιολογώ λίγο την κατάσταση γιατί αυτό που ζήσαμε ήταν ένας διαφορετικός πόλεμος. Δεν ήταν κανείς προετοιμασμένος γι’ αυτό που μας βρήκε. Επομένως ας δώσουμε μία δικαιολογία σε κάποια λάθη που έγιναν στη διαχείριση του προβλήματος. Εξάλλου και κάθε άλλος σίγουρα θα έκανε λάθη...
* Πώς βλέπετε το κοινό τώρα που οι κλειστοί χώροι σιγά - σιγά ξανανοίγουν μετά από τόσο καιρό;
Πολύ άσχημη η ψυχολογία του κόσμου. Δεν έχουν ξεθαρρέψει ακόμα οι άνθρωποι, πολύ λίγοι χορεύουν και φυσικά πολύ λιγότεροι μπαίνουν στους χώρους διασκέδασης. Δεν ξέρω πότε θα επανέλθουμε στην κανονικότητα. Το να γίνουν όλα όπως ήταν πριν το βλέπω πολύ δύσκολο. Κατά την άποψή μου έχουμε δρόμο ακόμα. Μακάρι βέβαια να διαψευστώ.
* Εφέτος σας βλέπουμε και στη δημόσια τηλεόραση, με διαφορετική ιδιότητα από οποιαδήποτε φορά μέχρι τώρα, να συμμετέχετε μόνιμα ως συμπαρουσιαστής στην εκπομπή «Η αυλή των χρωμάτων». Πώς προέκυψε και πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
Ναι, θα συμμετέχω στην εκπομπή, η οποία μεταφέρεται από Παρασκευή σε Σάββατο. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που θα κάνω γιατί η εκπομπή δεν θα είναι με πάνελ, χορούς και τέτοια. Θα είναι μία εκπομπή η οποία θα είναι βασισμένη κυρίως στα λαϊκά τραγούδια με θεματικά επεισόδια, για παράδειγμα τραγούδια μιας πενταετίας.
Κάποιες φορές θα γίνεται αφιέρωμα σε μεγάλους δημιουργούς και, καθώς έχω ζήσει όλη την πορεία του ελληνικού τραγουδιού από τους ρεμπέτες μέχρι σήμερα, έχω πολλά να πω για ανθρώπους, γεγονότα και τραγούδια. Επομένως κάνω κάτι που μου αρέσει και γνωρίζω πολύ καλά.
* Ποιο τραγούδι άλλου συνθέτη είναι το πιο αγαπημένο σας και γιατί;
Μου αρέσουν πολλά τραγούδια άλλων και με την καλή έννοια τα ζηλεύω. Το «Όμορφη και παράξενη πατρίδα» του Δημήτρη Λάγιου με τον Γιώργο Νταλάρα, το «Μη μου θυμώνεις μάτια μου» του Σταύρου Κουγιουμτζή, ακόμα και λαϊκά τραγούδια όπως «Ο παλιατζής». Πολλά αυθεντικά τραγούδια θα ζήλευα, δεν συμπαθώ τα δήθεν και τις απομιμήσεις.
* Αν έπρεπε να κρατήσετε μόνο μία συνεργασία με στιχουργό και άλλη μία με ερμηνευτή/τρια από την τόσο μακρά διαδρομή σας, ποιες θα ήταν αυτές;
Πολύ δύσκολη επιλογή... Ένας πολύ αγαπημένος μου στιχουργός ήταν ο Μάνος Ελευθερίου, όπως επίσης ο Πυθαγόρας. Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και νεότερους/ες, όπως τον Άρη Δαβαράκη και την Ελένη Γιαννατσούλια. Από ερμηνευτές τις περισσότερες συγκινήσεις τις έχω βιώσει με τον Στέλιο Καζαντζίδη, αλλά και με τον Γιώργο Νταλάρα και τη Χάρις Αλεξίου.
* Και τα σχέδιά σας για τη χειμερινή σεζόν, που ουσιαστικά μόλις τώρα ξεκινάει;
Ήδη εμφανίζομαι στο «Περιβόλι του ουρανού» και περνάω πάρα πολύ ωραία. Είναι η πέμπτη σεζόν που δουλεύουμε εκεί. Πάντα παρέα με την Πίτσα Παπαδοπούλου και τον Στέλιο Διονυσίου, σε ένα πρόγραμμα καθαρά διασκεδαστικό. Έρχεται περισσότερος κόσμος τώρα, παρά τα μέτρα, και πάει καλά. Επίσης υπάρχει η εκπομπή, που πραγματικά έχει πάρα πολλή δουλειά για να βγει το αποτέλεσμα έτσι όπως πρέπει και το θέλουμε.
Αυτή η φροντίδα για το τι δίνει στο κοινό χαρακτήρισε όλη τη μέχρι τώρα διαδρομή του Χρήστου Νικολόπουλου και προφανώς θα συνεχίσει να το κάνει.
