Σήμερα θα περιηγηθούμε στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Λουξεμβούργου των 610.000 κατοίκων. Ενός κράτους με πολύ υψηλό ΑΕΠ, που φροντίζει ταυτόχρονα τη γραπτή πολιτιστική του κληρονομιά, σε ένα καινούργιο λαμπρό κτήριο που εγκαινιάστηκε το 2019.
Πάμε λοιπόν να δούμε γρήγορα τη βιβλιοθήκη: Στεγάζει πάνω από 1,8 εκατομμύρια φυσικά αντικείμενα (βιβλία, περιοδικά, χάρτες κ.λπ.) σε όλες τις επιστήμες, 200.000 εκ των οποίων είναι άμεσα προσβάσιμα στον φυσικό χώρο της. Προσφέρει κάρτα μέλους σε όλους τους κατοίκους από 14 ετών και άνω, παρέχοντας δωρεάν το μεγαλύτερο μέρος των υπηρεσιών της.
Έχει ενιαίο βιβλιογραφικό κατάλογο με τις 87 δημόσιες βιβλιοθήκες που ανήκουν στο δίκτυο bibnet.lu. Διαθέτει περισσότερα από 20.000 οπτικοακουστικά μέσα στη συλλογή της, 77.800 τίτλους ηλεκτρονικών περιοδικών, 641.000 ηλεκτρονικά βιβλία, είναι συνδρομήτρια σε 390 βάσεις δεδομένων, διαθέτει ψηφιακά περισσότερα από 60 περιοδικά και εφημερίδες του Λουξεμβούργου (καθημερινά και εβδομαδιαία έντυπα).
Τη χρονιά που πέρασε είχε σύνολο 34.651 μέλη και πραγματοποίησε 55.424 δανεισμού. Οι χρήστες είχαν πρόσβαση σε 2.363.571 ψηφιακές σελίδες και οι αδειοδοτημένες πηγές που χρησιμοποιήθηκαν έφτασαν τα 1.584,179 megabytes.
Η ανάπτυξη της Εθνικής Βιβλιοθήκης της χώρας δεν έρχεται βέβαια μόνη της. Απαιτεί μία ολοκληρωμένη πολιτιστική πολιτική. Με τον νόμο της 25ης Ιουνίου 2004 η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου αναδιοργανώνει τη λειτουργία των κρατικών πολιτιστικών θεσμών της χώρας.
Σύμφωνα με το άρθρο πρώτο του νόμου, αυτά είναι: α) Τα Εθνικά Αρχεία, β) η Εθνική Βιβλιοθήκη, γ) το Εθνικό Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης, δ) το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ε) η Υπηρεσία των Εθνικών Μνημείων και Τόπων, στ) το Εθνικό Οπτικοακουστικό Κέντρο και ζ) το Εθνικό Κέντρο Γραμμάτων.
Δεν θα αναλύσουμε τι κάνει το καθένα. Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι πώς αντιμετωπίζεται -θεσμικά- με ολοκληρωμένη πολιτιστική πολιτική αντίληψη ο τομέας σε μια μικρή χώρα.
Στο σύνολό της η πολιτιστική πολιτική περιλαμβάνει τα αρχεία, τις βιβλιοθήκες, τα μουσεία, τα μνημεία, τα νέα μέσα, και το βιβλίο. Ο νόμος έχει τρία κεφάλαια: Το προοίμιο περιγράφει τις γενικές αρχές. Το κεφάλαιο 2 περιγράφει τους σκοπούς, τους στόχους και τα μέσα του κάθε ενός θεσμού ξεχωριστά, όχι σε επίπεδο λεπτομερειών για τη λειτουργία του, αλλά σε επίπεδο αρχών. Το κεφάλαιο 3 αφορά αποκλειστικά στο ανθρώπινο δυναμικό που θα στελεχώσει τις υπηρεσίες αυτές (και, παράξενο για τους Έλληνες πολιτικούς, προβλέπει αρχειονόμους στα αρχεία και βιβλιοθηκονόμους στη βιβλιοθήκη!).
Αναγνωρίζουμε ότι το Λουξεμβούργο είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο. Όμως η αντίληψη για την πολιτιστική πολιτική δεν εδράζεται μόνο στα χρήματα. Φανερώνει δε την ένδεια της Ελληνικής Πολιτείας.
