Ποια είναι άραγε τα νήματα που συνδέουν έναν από τους πιο μισητούς ήρωες του αρχαιοελληνικού δράματος και της παγκόσμιας δραματουργίας με την εποχή μας; Για τον Θανάση Παπαγεωργίου, που κλήθηκε φέτος να ερμηνεύσει τον Κρέοντα στην αναθεωρημένη "Αντιγόνη" του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, η απάντηση είναι αυτονόητη. "Ανάσα ζωής", "πολιτική διαμαρτυρία", αλλά και "ελπίδα να 'διδάσκεις' από σκηνής ότι οι τυραννίες γκρεμίζονται" χαρακτηρίζει την επιστροφή ύστερα από τόσους μήνες στη σκηνή, και μάλιστα μέσα από έναν τέτοιο ρόλο.
"Οι καλλιτέχνες μείναμε βουβοί από την 1η Νοεμβρίου. Δεν είναι μόνο το πρόβλημα της πρακτικής επιβίωσης όσο το τεράστιο πρόβλημα της ψυχικής. Καλλιτέχνης που δεν μπορεί να εκφραστεί είναι αηδόνι κλεισμένο στο κλουβί. Έπειτα από ένα τόσο μεγάλο διάλειμμα απραξίας, είναι μια ανάσα ζωής για τον ηθοποιό, όχι μόνο το να ξαναβγαίνει στον καθαρό αέρα και να μιλάει όσο το να του τύχει να ερμηνεύει Κρέοντα ή Αντιγόνη. Γιατί, πέρα από αυτό που λέγεται 'μεγάλοι ρόλοι', είναι μια πολιτική διαμαρτυρία η ερμηνεία τους, ειδικά στις μέρες μας" λέει χαρακτηριστικά.
Ευθύς αμέσως εξηγεί τους λόγους: "Η Αντιγόνη έχει τη δυνατότητα να εναντιωθεί σε κάθε τι παράλογο που εκφράζει η Πολιτεία. Γιατί όσο κι αν πρέπει να πειθαρχούμε στους νόμους του κράτους, τι κάνουμε όταν αυτοί είναι παράλογοι, και κυρίως μη ηθικοί; Το πιο πρόσφατο παράδειγμα της δικής μας χώρας είναι το κατά πόσον είναι ηθικός ένας νόμος που διχάζει τους πολίτες, διαχωρίζοντάς τους σε άσπρους και μαύρους, καλούς και κακούς, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Είναι ηθικός ο εκβιασμός, για όποιον λόγο κι αν χρησιμοποιείται; Επιτρέπεται σε μια ευνομούμενη χώρα ο κρατικός εκβιασμός;".
Όσο για τον Κρέοντα, "επί μιάμιση ώρα 'γαυγίζει' παίζοντας τον τύραννο επειδή έτσι έμαθε ότι κυβερνιούνται οι χώρες. Επί μιάμιση ώρα ερμηνεύεις την έπαρση, την αλαζονεία, τον απολυταρχισμό. Ό,τι μισείς και σιχαίνεσαι. Έρχεται όμως εκείνο το θείο τέλος, που μέσα σε πέντε λεπτά κατεδαφίζεται όλο αυτό το οικοδόμημα της πολιτικής ηλιθιότητας και ο τύραννος σέρνεται εκλιπαρώντας να πεθάνει για να μη ζήσει άλλα δεινά. Αυτός ο παντοδύναμος κυβερνήτης που διατυμπάνιζε ότι η χώρα τού ανήκει, ότι μόνος αποφασίζει για όλα και οι αποφάσεις του πρέπει να είναι σεβαστές και να τηρούνται από όλους τους πολίτες αν θέλουν να τα πάνε καλά μαζί του, αυτός ο κυρίαρχος, γίνεται ένα ανθρωπάκι, αδύναμο να τα βάλει με τη σκληρή πραγματικότητα που του διδάσκει ότι 'η τύχη ανυψώνει εκείνον που έχει πέσει χαμηλά κι αυτόν που βρίσκεται ψηλά τον γονατίζει'" λέει, αφήνοντας ανοιχτές όλες τις αναγωγές στη σημερινή πολιτική κατάσταση στη χώρα.
Κορυφαίος θεατράνθρωπος, καλλιτέχνης και διανοούμενος με παρεμβατικό λόγο στα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα, ο Θανάσης Παπαγεωργίου, ως Κρέοντας, καλεί να ξαναδιαβάσουμε τη σοφόκλεια τραγωδία υπενθυμίζοντας ότι "ο Σοφοκλής τα ρίχνει στην τύχη επειδή όλα τα ρυθμίζουν οι θεοί. Οι θεοί όμως ρυθμίζουν μόνο το αποτέλεσμα. Τη διαδικασία της πτώσης τη ρυθμίζει ένα κοριτσάκι που λέγεται Αντιγόνη. Που απλώς νιώθει ότι γεννήθηκε για ν’ αγαπάει κι όχι για να μισεί. Τόσο απλά" λέει, για να καταλήξει: "Είναι λύτρωση λοιπόν να φτάνεις στο φινάλε παίζοντας τον Κρέοντα. Είναι ελπίδα να 'διδάσκεις' από σκηνής ότι οι τυραννίες γκρεμίζονται. Και είναι θεία συγκυρία αυτό να έρχεται μετά από μια αναγκαστική φίμωση".
Και κάπως έτσι αποτυπώνει το στίγμα της παράστασης, που, υπό την σκηνοθετική μπαγκέτα του Θέμη Μουμουλίδη, τον φέρνει ξανά στη σκηνή, έχοντας στο πλάι του τους Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, Ντόρα Μακρυγιάννη, Δημήτρη Σαμόλη, Μάρκο Παπαδοκωνσταντάκη και τον Μάνο Καρατζογιάννη. Η "Αντιγόνη" περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα, με επόμενους σταθμούς το Κηποθέαρο Παπάγου αύριο και το θέατρο Άλσους Ηλιούπολης την Τρίτη και Τετάρτη.
