Από τις πιο στιβαρές φωνές της ποίησης μας ο Κώστας Παπαγεωργίου πέθανε τα χαράματα σε ηλικία 76 χρονών από καρκίνο. Κορυφαία μορφής της γενιάς του ’70, η ποίησή του πραγματεύτηκε τη ροή του χρόνου και το ρόλο του στον άνθρωπο, την καταγωγή αλλά και το θάνατο, χωρίς μοιρολατρία και πεσιμισμό αλλά με την ελπίδα ενός σκοτεινού φωτός να υπάρχει σε όλο του το έργο.
Γεννημένος το 1946 στην Αθήνα σπούδασε νομικά ωστόσο εργάστηκε ως δικηγόρος μόνο από το 1972 ως το 1978 και έκτοτε αφοσιώθηκε στην ποίηση. Συνέδεσε το όνομά του με την έκδοση μερικών από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του. Εξέδωσε τη «Σχεδία», τα «Γράμματα και Τέχνες», την «Κ(ριτική)» και από το 2011 έως σήμερα τα «Ποιητικά» μέσω των εκδόσεων Γκοβόστη, στα οποία έδωσε χώρο ιδιαίτερα σε νέους ποιητές. Σημαντική στο έργο του είναι και η ενασχόληση του με την κριτική λογοτεχνίας. Συστηματικά δημοσίευε κριτικές του από τις σελίδες της «Αυγής».
Στα χρόνια της χούντας εξέδωσε τους τόμους «Κατάθεση 73» και «Κατάθεση ‘74». Η έκδοσή τους αποτέλεσε ρηξικέλευθη πολιτική πράξη δίνοντας βήμα προβολής σε ποιητές αποκλεισμένους από το Απριλιανό καθεστώς. Οι ανθολογίες, επίσης, που συνυπέγραψε είχαν το δικό τους ιδιαίτερο βάρος στο πολιτικό και ποιητικό όραμα και στοχασμό του. Χαρακτηριστική είναι η «Ανθολογία του θανάτου» που συνυπέγραψε με τον Γιάννη Βαρβέρη.
Υπήρξε πολυγραφότατος και πολυβραβευμένος. Η ποίηση του μελοποιήθηκε από σημαντικούς δημιουργούς όπως ο Θάνος Μικρούτσικος (Ιχνογραφία), ο Χάρης Κατσιμίχας, ο Νίκος Τάτσης (Ερανα) καθώς ο εσωτερικός ρυθμός της ποίησής του επιτρέπει τη μουσική ανάπτυξη.
Από τις σημαντικότερες ποιητικές συλλογές του είναι «Το μαύρο κουμπί», «Το σκοτωμένο αίμα», «Οικογενειακό δέντρο», «Πατρίδα του αίμα», «Επί πυγήν καθίσαι», «Κλεμμένη ιστορία», «Η λύπη των άλλων», «Εγώ το μαύρο θα κρατάω έως θανάτου» κ.α.
Από το 1982 εργαστηκε στην Ελληνική Ραδιοφωνία, στην αρχή ως σύμβουλος σε θέματα λογοτεχνίας και εν συνεχεία ως επιμελητής λογοτεχνικών εκπομπών και εκδηλώσεων στο Τρίτο Πρόγραμμα. Από το 1990 ως καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, διδάσκοντας Ιστορία Θεάτρου και Λογοτεχνίας. Είναι ιδρυτικό μέλος της "Εταιρείας Συγγραφέων". Ποιήματα, μελέτες και εκτενή δοκίμιά του έχουν μεταφραστεί σε ευρωπαϊκές γλώσσες. Για την Κλέμμένη Ιστορία έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2001 και το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω". Το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του ποιητικού του έργου ενώ το 2012 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νουβέλας-Διηγήματος του περιοδικού "Διαβάζω" για το αφήγημά του "Νερό".
