Κι όμως. Το ακούσαμε και αυτό από χείλη υπουργών, δηλαδή εκείνων που, κατά το σύνταγμα και τους νόμους, είναι υπόχρεοι παραγωγής έργου προς όφελος του λαού και του τόπου: για τους θανάτους από Covid-19 εκτός ΜΕΘ κατά 80% ευθύνονται οι γιατροί. Ο πρωθυπουργός (και η κυβέρνηση) απλώς προεδρεύει σε συνεδρίες εξωγήινων στον Υμηττό ή σε συνεδρίες ποδηλατών στην Πάρνηθα. Ή έχει βγει στον πηγαιμό για Σαμοθράκη. Φυσικά, πρόκειται για ανήθικη θεώρηση ανευθυνότητας, που αγγίζει (;) την πολιτική αλητεία. Και ταυτοχρόνως είναι βάναυσα αντικοινωνική ενέργεια της εφαρμοζόμενης βιοπολιτικής, δηλαδή της πολιτικής ελέγχου των συνειδήσεων.
Γι’ αυτό όσοι απορούν και εξίστανται (ου μην αλλά και εξανίσταται ή και αγανακτούν) με την αθλιότητα Κοντοζαμάνη, αλλά και τη… βελτιωμένη της εκδοχή του Βορίδη, καλό είναι να θυμηθούν ότι αποτελεί απλώς την άλλη όψη τής (ασμένως αποδεκτής) προτροπής Μαρέβας Γκραμπόφσκι για χειροκρότημα από τα μπαλκόνια. Ας μην ξενίζει λοιπόν κανέναν η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να ρίξει στην πυρά (κατά κυριολεξία) τους γιατρούς, ώστε να καλυφθούν (όπως και με το χειροκρότημα) οι τραγικές πολιτικές επιλογές της κανιβαλικής παραδημοκρατίας του νιπτήρος και του οδοστρωτήρος που ζούμε από το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη.
Δεν πρόκειται για λάθη. Αυτό πρέπει να γίνει καθαρό και είναι υποχρέωση της Αριστεράς να το πράξει, με ή χωρίς ομπρέλα. Η καταστροφή του ΕΣΥ και η παράδοση της δημόσιας υγείας στους ιδιώτες είναι βαθιά ριζωμένη ιδεοληπτική εμμονή του νεοφιλελευθερισμού, με κόστος ανθρώπινες ζωές. Αυτό το κόστος επιδιώκεται να σκεπαστεί άλλοτε με χειροκροτήματα (δηλαδή με στυγνή εκμετάλλευση των ευγενέστερων λαϊκών συναισθημάτων ευγνωμοσύνης προς τους γιατρούς), χειροκροτήματα για να σκεπαστούν οι ανατριχιαστικοί τριγμοί θεμελίων ενός σαθρού συστήματος δημόσιας Υγείας, και άλλοτε, όταν οι τριγμοί γίνονται βοή (βοώντος εν τη ερήμω της πολιτικής εχθροπάθειας της κυβέρνησης), με την εγκληματική απόσειση ευθυνών προκειμένου να συνεχιστεί η συνειδητή επιλογή της καταστροφής.
Μνημείο παραδείγματος η αποστροφή Μητσοτάκη, στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, 18/12/2019, προς τον Αλέξη Τσίπρα:
«Σας έχω όμως και κάτι άλλο και θα δείτε τώρα πόσο θα ανατριχιάσετε: Μέσα στο χρόνο θα ξεκινήσει πιλοτική συνεργασία τριών δημόσιων νοσοκομείων με τον ιδιωτικό τομέα, σύμφωνα με το σουηδικό μοντέλο. Όλα αυτά τα είχαμε πει προεκλογικά».
Βεβαίως, τη βαρβαρότητα και την ανατριχίλα του ιδιωτικού τομέα την νιώσαμε για τα καλά με την πανδημία. Αυτή λοιπόν τη βαρβαρότητα που προκαλεί ανατριχίλα, αυτή την ύβρι αντί του σεβασμού στη ζωή και τον θάνατο, προσπαθούν να καλύψουν. Παντού και πάντα. Γι’ αυτό το έγκλημα, χάριν του κέρδους, πρόκειται.
Είναι η ίδια ανθρωποβόρα ευκολία με την οποία ο Μητσοτάκης ανακάτεψε τα χώματα με τα πτώματα στο Μάτι, για μικροκομματικά οφέλη. Είναι η ίδια ευκολία ενός ποταπού πατριδέμπορα που πουλάει κατιμάδες πατριωτισμού προσπαθώντας να ανταγωνιστεί τους φασιστέμπορες και τους φασίστες. Ακριβώς ίδια είναι η πολιτική που επιβραβεύει με χειροκροτήματα ή αποστρέφει το βλέμμα λιθοβολώντας.
Πάντοτε, βέβαια, βοηθούμενη από μια ορδή εθελόδουλων υπηρετών με χέρια πιο χαλασμένα (από τη κλοπή και την παράκληση) και από τις ψυχές τους. Χέρια έτοιμα να αδράξουν τα αποφάγια (πλούσια μεν, αλλά πάντοτε αποφάγια) από το τραπέζι της εξουσίας. Χέρια έτοιμα να σκεπάσουν, να αποκρύψουν, να ξεχάσουν κάθε έγκλημα. Χέρια που «δεν έχουν δάκρυα να κλάψουν», όπως θα έλεγε και ο Ντίλαν Τόμας στο ποίημα «Το χέρι που υπέγραψε». Επομένως, χέρια συνένοχα.
Σε κανέναν δεν αξίζει αυτή η ταπείνωση. Αυτή η αγριότητα. Όχι μόνο στους γιατρούς, αλλά σε όλους. Ο κίνδυνος είναι πάνδημος, γιατί κινδυνεύει η ίδια η δημοκρατία. Υπάρχει δηλαδή σκόπιμη έκθεση της ζωής όλων σε θανάσιμο κίνδυνο. Είτε με θανατηφόρα χειροκροτήματα είτε με θανατηφόρους επαίνους και πάντοτε με τη θανατοπολιτική του φρενιασμένου κέρδους. Άλλως ειπείν, με τη θανατοπολιτική των λίγων και ολίγιστων εναντίον των πολλών. Με την αποστέρηση, πάει να πει, και του τελευταίου χιλιοστού δικαιωματικού χώρου ώστε να πεθάνει από ασφυξία η ζωή. Περί αυτού πρόκειται. Περί αυτού ακριβώς.
