Ηχηρό ράπισμα φαίνεται ότι αποτέλεσε το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με την Κουμουνδούρου να εκτιμά ότι τα όσα αποτυπώθηκαν στην κάλπη της περασμένης Κυριακής δείχνουν πως ο κύκλος της ήττας, αφενός, έκλεισε, όπως επισήμανε και η Δώρα Αυγέρη στον ρ/σ 105,5 Στο Κόκκινο, αφετέρου, η συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στους γαλάζιους εκλεκτούς προκάλεσε πλήγμα στο λεγόμενο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Την ίδια ώρα, ρίχνουν το γάντι στο ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας πως η στάση του Νίκου Ανδρουλάκη ήταν αλαζονική.
Απόρριψη εκβιασμών
Πηγές της αξιωματικής αντιπολίτευσης διατυπώνουν τη θέση ότι ο μεγάλος χαμένος της 15ης Οκτωβρίου είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Και αυτό γιατί εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι οι πολίτες γύρισαν την πλάτη στους κυβερνητικούς εκβιασμούς, απορρίπτοντας το κυβερνητικό αφήγημα. Στη συνολική εικόνα, δε, σημειώνουν ότι στον δεύτερο γύρο το Μέγαρο Μαξίμου όχι μόνο πέρασε κάτω από τον πήχη που έβαλε, αλλά σχεδόν όλοι οι γαλάζιοι υποψήφιοι στους μεγάλους δήμους της χώρας και σε μια σειρά περιφερειών ηττήθηκαν. Στο ίδιο μήκος κύματος, επισημαίνουν ότι το αποτέλεσμα σε Θεσσαλία, Αθήνα και Θεσσαλονίκη έχει χαρακτηριστικά στρατηγικής ήττας για την κυβέρνηση. Αναφορικά με την υποψηφιότητα του Δημήτρη Κουρέτα στην πολύπαθη Θεσσαλία, υπάρχει η εκτίμηση ότι η επίμονη στήριξη και παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη στην περιοχή είχε καταλυτική, όπως λένε, σημασία, εξάγοντας παράλληλα το συμπέρασμα ότι η προτροπή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. για στήριξη των προοδευτικών σχημάτων απέδωσε καρπούς. «Οι πολίτες επιδοκίμασαν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. υπέρ της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων» αναφέρουν χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι η συσπείρωση και η συνεργασία τους, όπου αυτή κατέστη εφικτή, λειτούργησε πολλαπλασιαστικά. Τούτων δοθέντων, στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρούν πως ο προοδευτικός κοινωνικός χώρος παραμένει ρεύμα πλειοψηφικό, θέτοντας παράλληλα όλες τις προοδευτικές δυνάμεις προ των ευθυνών τους.
Διάλογος και όχι αλαζονεία
Η προοπτική σύγκλισης και συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων έχει, λένε, συγκεκριμένες προϋποθέσεις, με πρώτες τη συνέπεια και την ειλικρίνεια. Θεωρούν, λοιπόν, στην Κουμουνδούρου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έχει ξεκαθαρίσει τη στάση του, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ και τις υπόλοιπες δυνάμεις του προοδευτικού χώρου. Μάλιστα, τους καταλογίζουν κοντόφθαλμες λογικές κομματικές περιχαράκωσης και κατώτερες της συγκυρίας που διανύουμε καθώς το διακύβευμα της εποχής είναι μεγάλο. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει δυσφορία για τις δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη, τις οποίες χαρακτηρίζουν κατώτερες του αναμενόμενου και αλαζονικές. Μάλιστα, δεν αφήνουν ασχολίαστα τα όσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αν και καθυστερημένα, ο οποίος, αναφερθείς στην ανάγκη προοδευτικής συσπείρωσης έβαλε, όπως λένε, «τα πράγματα σε σωστή βάση».
Πάντως, ο όποιος διάλογος να γίνει, που θεωρείται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αναγκαίος, πρέπει να γίνει με διαφάνεια, χωρίς παζάρια και χωρίς υπόγειες συναλλαγές. Με βάση τα παραπάνω, διαμηνύουν ότι αποτελεί ευθύνη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να μην πάμε από την μπλε στην πράσινη αλαζονεία.
Οχι πανηγυρισμοί
Βάζοντας αυτά στο τραπέζι της συζήτησης, στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ξεκαθαρίζουν πως δεν είναι η ώρα των πανηγυρισμών, χωρίς αυτό να σημαίνει υποτίμηση της θετικής πολιτικής στιγμής για τον προοδευτικό κόσμο. Άλλωστε, μιλούν για ξεκάθαρες ρηγματώσεις «στο σύστημα της οικογενειοκρατίας και της διαπλοκής», εκτιμώντας πως η ήττα που βίωσε η Νέα Δημοκρατία δεν θα είναι η πρώτη. Το γεγονός δε της κυβερνητικής ήττας σηματοδοτεί για τους παροικούντες την κομματική Ιερουσαλήμ μία νέα περίοδο αλλά και συνολικά για τον προοδευτικό κόσμο στη χώρα, που ξαναβρίσκει, όπως επισημαίνουν, τη χαμένη του αυτοπεποίθηση. Υπό αυτό το πρίσμα, ένα από τα βασικά τους πολιτικά συμπεράσματα αφορά το γεγονός ότι η αυτοδιοικητική σύμπραξη των προοδευτικών δυνάμεων είναι αυτή που έφερε καθοριστικό πλήγμα στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που είχε διαμορφωθεί τα προηγούμενα χρόνια. Την ίδια ώρα, βέβαια, ως αρνητικά στοιχεία της εκλογικής αναμέτρησης εκλαμβάνονται τόσο το ζήτημα της αποχής όσο και ο μικρός αριθμός γυναικών που εξελέγησαν. Στις 13 περιφέρειες δεν υπήρξε ούτε μία γυναίκα περιφερειάρχης, ενώ στους 322 Δήμους μόνο σε 22 θα είναι επικεφαλής γυναίκες.
