Με σοβαρότητα και συνείδηση του τι συμβαίνει γύρω μας. Αυτός νομίζω πως είναι ο μόνος δρόμος για να κινηθούμε στις σημερινές αυτοδιοικητικές εκλογές. Άλλωστε, η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι το πιο κοντινό σημείο στον πυρήνα της Δημοκρατίας: η άμεση συμμετοχή του πολίτη σε όλα όσα αφορούν την ίδια του τη ζωή. Η τραγική εικόνα της σημερινής Ελλάδας είναι απολύτως ξεκάθαρη για να πει ο καθένας μας ότι δεν ήξερε. Ακόμα και για να αποτραβηχτεί, αφήνοντας τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Όταν το νερό έχει πλημμυρίσει το σπίτι σου, δεν γίνεται να κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου. Η αδιαφορία σημαίνει ότι κάθε έννοια δικαίου έχει καταστραφεί. Έχουν σπάσει οι φραγμοί, οι διαμεσολαβήσεις της Δημοκρατίας -η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας από τους βασικούς φραγμούς- και ο τόπος πλημμύρισε από λάσπη που έπνιξε το σύνολο της ζωής. Ανθρώπινες ζωές, ζώα, δέντρα, καλλιέργειες, μόχθο - τα πάντα. Όταν καταρρέει η Δημοκρατία, πνίγεται το ίδιο το χώμα που πατάμε.
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κάνει πως δεν καταλαβαίνει πηγαίνοντας να ψηφίσει. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να πει ψέματα στον εαυτό του, να ξεγελάσει τα παιδιά και τους γονιούς του, να φερθεί μπαμπέσικα στους φίλους του. Η καταστροφή είναι εδώ και μας καταπίνει. Κι όποιος αποστρέφει το βλέμμα από τον ορυμαγδό και τους ενόχους προετοιμάζει τον επόμενο όλεθρο.
Ενας σκασμός λεφτά είχαν δοθεί στη Θεσσαλία μετά τον «Ιανό» για να θωρακιστεί απέναντι σε παρόμοια φαινόμενα, μιας και η περίφημη «κλιματική αλλαγή» είναι εδώ, και μάλιστα ήρθε και «πιο νωρίς απ’ ό,τι την περιμέναμε», όπως δήλωσε με το γνωστό… γλαφυρό της ύφος η Σοφία Βούλτεψη. Και τι απέγινε όλος αυτός ο ποταμός των εκατομμυρίων; Αέρας, καπνός. Η περιφέρεια είναι «απορία ψάλτου, βηξ», η κυβέρνηση στηρίζει και πάλι τον Αγοραστό, μπλεγμένες οι γραμμές των ευθυνών και στο μεταξύ ο γνωστός τραμπούκος δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος καταβρέχει ή χαστουκίζει πολίτες για να δείξει τι εστί καταρρακωμένη πόλη μαζί με τους πολίτες της.
Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι καθόλου δεν πρέπει να συμφωνήσει κανείς με όσους έσπευσαν να λοιδορήσουν τον νεαρό που χαστουκίστηκε για τη δημόσια συγγνώμη του, την οποία φανερά εξαναγκάστηκε να δώσει στον φασίστα αυθέντη. Δεν πρόκειται για δημόσια συγγνώμη, πρόκειται για δημόσια ταπείνωση. Και δεν είναι ατομική περίπτωση. Όταν ένας νέος άνθρωπος εξαναγκάζεται να φιλήσει τα πόδια του δυνάστη, σημαίνει ότι μια ολόκληρη κοινωνία έχει ταπεινωθεί με τα χίλια πρόσωπα της ταπείνωσης.
Η αδιαφορία είναι ένα από αυτά τα πρόσωπα. Κι όταν αυτό συμβαίνει σε μια πόλη με την Ιστορία και την παράδοση του Βόλου, σημαίνει ότι η κατάσταση είναι τραγική. Γιατί ο Βόλος δεν είναι μόνο ο Μπέος. Ο Βόλος -όχι μόνο ο Βόλος που αξίζει στους κατοίκους του, αλλά η πόλη που αξίζει σε όλους τους πολίτες- είναι και ο Βασίλης Μάγγος. Το παιδί όλων (όπως είναι η Μάγδα Φύσσα η μάνα όλων), που έγραψε με την άχνα της ζωής του τη μόνη αλήθεια: «Κι ας μην νικήσουμε ποτέ. Θα πολεμάμε πάντα».
Αυτή είναι η ψήφος που χρειάζεται η Ελλάδα. Αυτή είναι η ψήφος που θα σώσει την αξιοπρέπεια, δηλαδή την ίδια μας τη ζωή. Δεν είναι μικρότερης αξίας οι αυτοδιοικητικές εκλογές από τις εθνικές. Καμιά εκλογική διαδικασία δεν είναι άνευ σημασίας, γιατί όλες, μα όλες, ακόμα και στο πιο μικρό σωματείο, ακόμα και στον τελευταίο πολιτιστικό σύλλογο, έχουν αναγωγή στην κοινωνία. Μια κοινωνία που αδιαφορεί είναι ευάλωτη σε όλα τα εγκλήματα.
Ο Βασίλης Μάγγος, για παράδειγμα, στην ουσία δολοφονήθηκε σακατεμένος από το ξύλο της αστυνομικής κτηνωδίας. Μόλις πριν από λίγες μέρες, η ίδια ασύδοτη κτηνωδία των μπάτσων πέταξε από ύψος 12 μέτρων έναν νέο άνθρωπο δεμένο πισθάγκωνα στο Ηράκλειο Κρήτης. Όταν σκοτώνουν τα παιδιά μας κι εμείς ψηφίζουμε εκείνους που οπλίζουν τους φονιάδες, τότε η κόλαση των τεράτων είναι εδώ. Η λάσπη έχει πλημμυρίσει την ψυχή και το μυαλό μας.
Οταν θα έρθει -γιατί θα έρθει- το νερό (όχι των Σταγιατών, αλλά των Μπέων), θα είναι πια αργά.
