Μετά την ήττα στις βουλευτικές εκλογές και την παραίτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σ. Αλέξη Τσίπρα ξεκίνησαν οι διαδικασίες εκλογής νέου/ας προέδρου. Η Κυριακή 17/09/2023 είναι σημαντική για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αλλά και για την κοινωνία και τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Αυτή η πολύ σπουδαία διαδικασία δεν γίνεται στο κενό. Αντίθετα, βιώσαμε και βιώνουμε ίσως το χειρότερο καλοκαίρι της Μεταπολίτευσης· από την τεράστια ένταση της ακρίβειας, την καταστροφή του περιβάλλοντος λόγω της πρωτοφανούς αδυναμίας του κράτους να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, τη δολοφονική φασιστική δραστηριότητα υπό την κάλυψη της οπαδικής βίας ή της αντιμεταναστευτικής υστερίας ως τα εξυφαινόμενα σχέδια ενάντια στον κόσμο της εργασίας.
Να τι ζούμε σήμερα. Να η ανάγκη η Αριστερά να βοηθήσει ή και να πυροδοτήσει κοινωνικούς αγώνες στον δρόμο, στους χώρους εργασίας και στη Βουλή, να αντισταθεί και να ηγηθεί ενός μετώπου που σύντομα θα επαναδιεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία.
Κατανοώ πλήρως ότι στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. συναντιούνται πολλές αριστερές -ή και όχι- απόψεις. Θεωρώ, όμως, πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει ένα καθαρό αριστερό στίγμα, πρόγραμμα που θα μετουσιώνεται σε αντίστοιχο πολιτικό σχέδιο και πρακτική που θα αντιστοιχεί στις ανάγκες και στις αλλαγές της εποχής.
Με αυτήν την πολιτική θέλουμε ως κόμμα να πείσουμε τους αριστερούς και τις αριστερές, τους λεγόμενους κεντροαριστερούς, αλλά και τους εργαζόμενους, αγρότες, συνταξιούχους και, ιδίως, τη νεολαία, ακόμα και αυτούς που δεν αισθάνονται αριστεροί. Ή, καλύτερα, να αναδείξουμε τα συμφέροντα των εργαζομένων όσον αφορά την οικονομία, το περιβάλλον, τη Δημοκρατία, τα βασικά κοινωνικά ζητήματα.
Οπως προανέφερα, αυτές οι εκλογές δεν γίνονται σε κενό πολιτικού χρόνου. Το αντίθετο. Με πιο πρόσφατη την καταστροφή του Θεσσαλικού Κάμπου από το καιρικό φαινόμενο «Daniel», η Ελλάδα και, ιδιαίτερα, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, η νέα γενιά και οι μικρομεσαίοι αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται μπροστά σε κίνδυνο. Και υπάρχουν δύο στρατηγικές αποτροπής. Η μία περνά μέσα από μια ολοένα αυξανόμενη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Αυτόν τον δρόμο μας προτείνει η κυβέρνηση της Ν.Δ. υπό την ηγεσία του κ. Μητσοτάκη. Ο λογαριασμός θα έρθει στη χώρα μας, αλλά ο κόσμος της εργασίας είναι αυτός που θα κληθεί να τον πληρώσει.
Ο δρόμος που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Ο άλλος δρόμος είναι αυτός που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Ο κόσμος της εργασίας και του Πολιτισμού και οι ανάγκες του είναι η δύναμη που θα προσφέρει τη λύση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι «με τους πολλούς» και εκείνων τα συμφέροντα θέλει να εκφράσει. Γι’ αυτό αναζητούμε τη στρατηγική, το πολιτικό σχέδιο που, όπως έγινε τη «χρυσή πενταετία» 2011-2015, θα συνεγείρει τη συντριπτική πλειονότητα του λαού, αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση, που θα χρησιμοποιήσει τη δύναμη της κυβερνητικής εξουσίας για να καταπολεμήσει τις κοινωνικές ανισότητες, να προστατέψει (και όχι μόνο) το περιβάλλον, να δώσει ελπίδα στη νεολαία, ιδιαίτερα στους νέους επιστήμονες και δημιουργούς.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε συγκροτήσει ένα τέτοιο (λίγο-πολύ) συγκεκριμένο πρόγραμμα, όμως συγχρόνως «θολώσαμε» το στίγμα μας. Το κυνήγι της κυβερνητικής εξουσίας λείανε, πολλές φορές, τις γωνίες του προγράμματός μας. Αλλά και το ίδιο το πρόγραμμα χρειάζεται δουλειά, όσον αφορά την εσωτερική του συνοχή και, απλά και κατανοητά, ξεκαθάρισμα του στόχου, πάντα σε σχέση με την περίοδο και την κοινωνική ωρίμανση.
Χρειαζόμαστε νίκες, και εμείς και ο λαός μας
Με βάση τα παραπάνω, που θα τα συζητήσουμε και στην πορεία προς το έκτακτο συνέδριο, χρειαζόμαστε:
Α. Να αναδείξουμε καθαρά την κοινωνική και πολιτική μας ταυτότητα. Είναι το πλέον βασικό και απαιτεί μυαλό, δράση και γενναιότητα.
Β. Να ιεραρχήσουμε τον πολιτικό μας λόγο. Η κοινωνία πρέπει να καταλαβαίνει με αμεσότητα ποιες είναι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Γ. Να ανακτήσουμε και να αυξήσουμε την αξιοπιστία μας. Σε έναν κόσμο όπου τα πάντα αλλάζουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, πρέπει να εμβαθύνουμε σε νέα φαινόμενα και νέες καταστάσεις, ώστε το ένα να μας πηγαίνει με λογική ακολουθία στο άλλο.
Δ. Να μορφοποιούμε δυναμικά και να στερεώνουμε στα σίγουρα την ενότητά μας.
Για να γίνουν όλα αυτά (και πιθανόν και άλλα), έχουμε ανάγκη να προάγουμε την ενότητά μας μέσω της εσωτερικής μας δημοκρατίας. Κοιτάζοντας προς τα έξω και μην σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να ανακαλύψουμε «εσωτερικούς εχθρούς».
Να οικοδομούμε, λοιπόν, ένα κόμμα της σύγχρονης, ριζοσπαστικής Αριστεράς ανταποκρινόμενοι στα καλέσματα των καιρών και στις ανάγκες των πολλών.
Να διαφυλάξουμε την ενότητα
Εχουμε όλοι ακούσει τους/την υποψηφίους/α και έχουμε μια καθαρή εικόνα των απόψεων και των μεταξύ τους διαφοροποιήσεων. Έχουμε ακόμα καθαρό πως -χωρίς υποχωρήσεις- πρέπει να διαφυλάξουμε την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και να υπηρετήσουμε τη διεύρυνσή του. Όχι, όμως, μια χύδην διεύρυνση που τελικά υποσκάπτει το πολιτικό μας σχέδιο, αλλά μια διεύρυνση με κοινωνικά ενεργούς αγωνιστές/στριες.
Οπως φαντάζομαι πως είναι γνωστό, από την πρώτη στιγμή τοποθετήθηκα υπέρ της υποψηφιότητας του σ. Ευκλείδη Τσακαλώτου. Αυτό δεν σημαίνει πως υποτιμώ τους άλλους υποψηφίους/α. Με τη σ. Αχτσιόγλου και τον σ. Παππά έχουμε δουλέψει πολλά χρόνια μαζί και τους εκτιμώ βαθιά, γνωρίζοντας και τι άφησαν πίσω για να προσφέρουν. Με τον σ. Τζουμάκα, αν και από διαφορετικές φοιτητικές παρατάξεις, δουλέψαμε μαζί για την αναβάθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Τον σ. Κασσελάκη, όπως οι περισσότερες/οι, δεν τον γνωρίζω καλά. Όμως εδώ είναι το κόμμα, η πατρίδα μας, η κοινωνία και ελπίζω ότι θα μείνει κοντά μας και μετά τις εκλογές για τον/την πρόεδρο. Εδώ θα είμαστε και θα δούμε.
Με τον Ευκλείδη, τα τελευταία 15 χρόνια, δουλέψαμε μαζί και, πέρα από τις γνώσεις και την ασίγαστη δράση του, είναι ένας σύντροφος που με ευκολία μπορώ να συμφωνήσω -ή και να τσακωθώ- μαζί του, γνωρίζοντας πως και την επόμενη μέρα πάλι θα συζητάμε, θα συμφωνήσουμε και θα διαφωνήσουμε. Θεωρώ, λοιπόν, πως αυτός που καθαρά υπηρετεί την αριστερή μας ταυτότητα, την κοινωνική δράση, την κομματική συνέχεια και επιμονή είναι ο σ. Ευκλείδης Τσακαλώτος. Η πορεία του είναι γνωστή. Ως ενεργός πολίτης, ως κομματικό στέλεχος, ως βουλευτής και ως υπουργός της πρώτης αριστερής κυβέρνησης απέδειξε με τη δράση και τη συνεισφορά του στο συλλογικό πρόταγμα ότι είναι ικανός να διοικήσει το κόμμα, ενώνοντας μεν, χωρίς υποχωρήσεις δε. Κατά τη γνώμη μου, η υποψηφιότητα του Ευκλείδη είναι μια ευκαιρία και γίνεται αποδεκτή με ενθουσιασμό από ανθρώπους πέραν του κομματικού σώματος.
Οπότε, πάμε για την Κυριακή και ας ελπίσουμε πως εκείνο το βράδυ θα ξεκινήσουμε μια νέα πορεία όλοι και όλες μαζί.
Ο Δημήτρης Βίτσας είναι τ. γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην αν. υπουργός Εθνικής Άμυνας, πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
