Πεθαίνοντας στις καρότσες

 

Δεν ξεκινάω με τα εσωκομματικά γιατί έχουν συμβεί πολλά και σημαντικά το τελευταίο διάστημα, που δεν τα έχουμε σχολιάσει. Και πού να τα σχολιάσουμε, βέβαια, μέσα στον χαμό των ημερών. #μετά_τη_φάπα

 

Τις προηγούμενες μέρες κυκλοφόρησε στο Telegram το πιο σοκαριστικό βίντεο από τον πόλεμο της Ουκρανίας. Σοκαριστικό ακόμα και για μένα που, λόγω συνεχούς κατανάλωσης εικόνων φρίκης, έχω πάθει μια σχετική αναισθησία - συμβαίνει στο επάγγελμα αυτό. Το βίντεο δείχνει μια ομάδα Ουκρανών στρατιωτών που με ένα τεθωρακισμένο όχημα προσπαθούν να περισυλλέξουν τραυματισμένους συναδέλφους τους. Κατεβαίνοντας όμως από το τεθωρακισμένο, οι φαντάροι πέφτουν σε νάρκες κατά προσωπικού και τα πόδια τους γίνονται κομμάτια. Η όλη φρίκη καταγράφεται με ανατριχιαστική ευκρίνεια από ρώσικο drone. Σε αυτά τα λίγα λεπτά του βίντεο συμπυκνώνεται ο πραγματικός χαρακτήρας του πολέμου. Κάθε πολέμου. Ο πόλεμος είναι σφαγείο και τίποτα άλλο. #φρίκη

 

Το σφαγείο στην Ουκρανία συνεχίζεται κανονικά λοιπόν, ενάμιση χρόνο μετά την παρανοϊκή απόφαση του Πούτιν να ξεκινήσει μια εισβολή η οποία υποτίθεται ότι θα ολοκληρωνόταν σε λίγα εικοσιτετράωρα - καλά πήγε αυτό. Το ότι οι δυτικές κοινωνίες δεν πολυενδιαφέρονται ή το ότι ούτε η Αριστερά δεν κατεβαίνει στον δρόμο για να διεκδικήσει την ειρήνη, δεν σημαίνει ότι το σφαγείο έχει γίνει λιγότερο σφαγείο. Σημαίνει απλώς ότι γινόμαστε όλο και πιο αναίσθητοι. #έγινε_η_φρίκη_συνήθειά_μας

 

 

Η αναισθησία δεν έρχεται ξαφνικά και με ταρατατζούμ. Έρχεται σιγά-σιγά και αθόρυβα. Μια μέρα, χωρίς να το καταλάβεις πώς σου συνέβη, απλώς δεν νοιάζεσαι για το τι συμβαίνει στο Μπαχμούτ, την Τζενίν, την Πύλο. #μιθριδατισμός

 

 

Δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας από το ναυάγιο της Πύλου, αλλά η τραγωδία μοιάζει να έχει ξεχαστεί. Σαν αυτοί οι εκατοντάδες άνθρωποι να είχαν πνιγεί σε κάποια άλλη χώρα, κάποια άλλη εποχή. Κάποιοι όμως συνεχίζουν να το ψάχνουν το ζήτημα. Σε ένα εκπληκτικό ρεπορτάζ η Washington Post χαρακτηρίζει την Πύλο τραγωδία που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Η εφημερίδα θέτει υπό αμφισβήτηση τους ισχυρισμούς του Λιμενικού, ιδιαίτερα αυτόν περί σταθερής πορείας του σαπιοκάραβου. Κάνει λόγο για μεγάλες αυξομειώσεις της ταχύτητας και κυκλική πορεία του σκάφους, στοιχεία που παραπέμπουν σε βλάβη. Το γεγονός ότι το ρεπορτάζ φιλοξενείται στη δεύτερη πιο σημαντική εφημερίδα των ΗΠΑ καταρρίπτει αυτομάτως τους παπάδες περί κακόβουλης ανθελληνικής προπαγάνδας, τους οποίους πουλάνε οι κυβερνητικές ντουντούκες. #Πύλος_τραγωδία

 

 

Το ρεπορτάζ της Washington Post μας θυμίζει αυτό που (θα έπρεπε να) είναι αυτονόητο καθήκον μας. Είναι ζήτημα τιμής για κάθε προοδευτικό άνθρωπο να βγει στο φως όλη η αλήθεια και να αποδοθεί πλήρως δικαιοσύνη για το ναυάγιο της Πύλου. Αν, βέβαια, το εννοούμε στ’ αλήθεια το ότι όλες οι ζωές μετράνε. #Πύλος_δικαιοσύνη

 

 

Πέρα από το περιεχόμενό του, το δημοσίευμα της Washington Post αξίζει να διαβαστεί για να θυμηθούμε τι σημαίνει σοβαρό ρεπορτάζ. Και να κάνουμε τις αναγκαίες συγκρίσεις με όσα απίστευτα έχουμε διαβάσει τις προηγούμενες μέρες περί ίδρυσης νέου κόμματος από τον Τσίπρα και παραμονής του Βεζένκοφ στον Θρύλο. #η_θέση_107_και_πολύ_μάς_είναι

 

 

Γενικά το ρεπορτάζ ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυθόρμητη δημιουργική γραφή μπορεί να διαβάσει κανείς στον ελληνικό Τύπο. Δεν είναι μόνο οι διάφοροι που γράφουν ρεπορτάζ από την κοιλιά τους, αλλά και οι κομματικοί ινστρούχτορες που δίνουν ρεσιτάλ στη διαρροή-παπάτζα. #ό,τι_βλέπει_γράφει_(not)

 

 

Πάντως η κατάσταση στα εσωκομματικά έχει πάει μάλλον καλύτερα από το αναμενόμενο. Εννοείται ότι και χαζομάρες λέγονται και κόλπα γίνονται, ορισμένα μάλιστα πολύ επικίνδυνα για το μέλλον του κόμματος. Αλλά γενικά τα όρια δεν έχουν ξεπεραστεί. Ακόμα τουλάχιστον. #νέο_κύμα_ΣΥΡΙΖΑ

 

 

 

 

Από την άλλη, απολύτως αναμενόμενη ήταν η ομιλία του Επιτελικού για τις προγραμματικές δηλώσεις. Κάποιες παροχές, πιο πολλές υποσχέσεις για παροχές, επενδυτική βαθμίδα, φράχτης, ιδιωτικά πανεπιστήμια. By the book, που λένε και στην Άρτα. Μπορεί κανείς να κάνει σκληρή κριτική σε όσα είπε. Αλλά όσο το από εδώ μαγαζί δεν ανασυγκροτείται, την όποια κριτική θα την ακούμε μεταξύ μας. #Επιτελικός_άνευ_αντιπάλου

 

 

Αϊντε, ρε σύντροφοι, γαμώ το. Άιντε όμως.

 

 

Αναμενόμενο επίσης (αν και στενάχωρο) το ότι ο Ανδρουλάκης μπήκε στο κόλπο του Επιτελικού για φαλκίδευση του άρθρου 16 και εισαγωγή από το παράθυρο των ιδιωτικών πανεπιστημίων μέσω των διακρατικών συμφωνιών. Θα είναι αντιπολίτευση αλλά θα συμπεριφέρεται σαν να μην είναι, που θα έλεγε και ο Γέρων Πασόκιος. #κολέγια

 

 

Εννοείται ότι για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα ισχύει η βάση εισαγωγής. #με_τον_παρά_μου

 

 

 

 

 

Λίγη πατριδογνωσία τώρα.

 

 

Τι είναι η πατρίδα μας; Η πατρίδα μας είναι το μπιτσόμπαρο στη Ρόδο που έχει στήσει πλατφόρμες μέσα στη θάλασσα και αναγκάζει τους σερβιτόρους να μπαίνουν μέσα στο νερό για να πάνε τους φρέντους στην αραχτή πελατεία Είναι η πεμπτουσία της σύγχρονης Ελλάδας το να γράφει κανείς στα παπάρια του τους πολεοδομικούς κανόνες και την εργατική νομοθεσία, χωρίς καμιά απολύτως συνέπεια. #ζούγκλα

 

 

Υπάρχει, βέβαια, και η απορία για το τι μυαλά κουβαλάνε αυτοί οι καραγκιόζηδες που είναι αραχτοί στις πλατφόρμες και παρακολουθούν ατάραχοι τον φουκαρά που βουτάει στο νερό για να τους σερβίρει. #Κολοσσαίο

 

 

Ελλάδα επίσης είναι ότι το τελευταίο διάστημα έχουν πεθάνει 7 άνθρωποι σε καρότσες ημιφορτηγών, περιμένοντας ένα ασθενοφόρο που δεν ήρθε ποτέ. Ελλάδα 2023, μια χώρα χωρίς ασθενοφόρα. Ευχαριστούμε, Κυριάκο.