Την κατάρρευση του προφίλ του «φιλελεύθερου», «άριστου», «τεχνοκράτη» πρωθυπουργού και μαζί τους της νεοφιλελεύθερης λογικής περί αγοράς περιέγραψε μιλώντας στο Kontra ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκος Μαραντζίδης.
Συγκεκριμένα, προσδιόρισε τρεις σημαντικές παραμέτρους:
- «Υπάρχει πολύ μεγάλο αίσθημα δυσφορίας στην κοινωνία για την κυβερνητική πολιτική μετά τα Τέμπη», είπε ο κ. Μαραντζίδης, μαζί με «κατάρρευση σχεδόν της εμπιστοσύνης των πολιτών για θεσμούς που συνδέονται με την ζωή τους», καθώς και «πτώση της πίστης ότι τα πράγματα πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση».
- Αποτυπώνεται επίσης πολύ μεγάλη οργή και δυσφορία οι οποίες κατευθύνουν προς την «αδιευκρίνιστη» ψήφο, που είναι σημαντικά μεγαλύτερη από ό,τι την προηγούμενη περίοδο, πριν τα Τέμπη. Υπάρχει ανησυχία για το πώς θα εκφραστεί, γιατί υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκφραστεί.
- Βλέπαμε την ΝΔ πάνω από 30%. Τώρα είναι σταθερά κάτω του 30%, κοντά στο 28% η ΝΔ. Με βάση το "διάστημα εμπιστοσύνης" τα δύο κόμματα μπορεί να είναι "ισοπαλία", μπορεί και όχι. Με βάση ένα σύνηθες "διάστημα εμπιστοσύνης" του +/- 3%, η ΝΔ θα μπορούσε να βρίσκεται από το 26% ως το 30,5%-31%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ από το 23% ως το 26%.
Η σημερινή εικόνα είναι κατά την γνώμη μου μια εικόνα «αχαρτογράφητη» για το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές. Εκτιμήσεις για δύο μήνες μετά μπορούμε να κάνουμε όλοι. Άλλο αυτό και άλλο να λέμε σήμερα ότι η εικόνα της κυβέρνησης βελτιώθηκε. Με βάση τα τελευταία στοιχεία «εγώ δεν βλέπω καμία βελτίωση, βλέπω την ίδια άσχημη εικόνα». «Τώρα ... αυτή η ακραία κατάσταση ως προς τον θυμό της ελληνικής κοινωνίας, των αισθημάτων δυσφορίας προς το κράτος και την κυβέρνηση που είναι υπεύθυνη, δημιουργεί συνθήκες αβεβαιότητας. Μπορεί να "μαζευτεί"; Μπορεί; Αλλά μπορεί και να μην συμβεί», όπως υπογράμμισε.
Κατέρρευσε η εικόνα Μητσοτάκη και ο νεοφιλελευθερισμός
Στο «γκριζάρισμα» της εικόνας του «φιλελεύθερου», «άριστου», «τεχνοκράτη» πρωθυπουργού, υπάρχουν σημεία καμπής, όπως εξήγησε ο κ. Μαραντζίδης.
- Αναμφίβολα, πρώτο και μεγάλο είναι οι υποκλοπές, μια ιστορία που θα κυνηγάει τον πρωθυπουργό και σε αυτές τις εκλογές και μετά, δεν είναι θέμα με το οποίο ξεμπερδεύει κανείς εύκολα, ούτε με εξυπνάδες ούτε με τρικ του τύπου «οι πολίτες ενδιαφέρονται για την οικονομία», «ποιος νοιάζεται άμα τον παρακολουθούν;». Τέτοια έλεγε κι ο Νίξον, κέρδισε τις εκλογές και μετά βρέθηκε μπλεγμένος ... ελπίζω με τον Κ. Μητσοτάκη να μείνουμε μόνο στη συζήτηση της πολιτικής ευθύνης.
- Δεύτερο, το θέμα που συνδέθηκε με την νεολαία και κατά την γνώμη μου τα αποτελέσματα της ΝΔ θα είναι καταστροφικά. Το μόνο που τους σώζει είναι να πάνε οι νέοι για μπάνιο, να δουλεύουν σεζόν σε resort και ξενοδοχεία εκτός τόπου κατοικίας τους όπου ψηφίζουν. Η ιστορία με τους ηθοποιούς και τους καλλιτέχνες πραγματικά δημιούργησε εντυπωσιακό κίνημα και πορείες για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό στους δρόμους.
- Τρίτο και αναμφίβολα ποιοτικό διαφορετικά, η σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Στις τρομακτικά μεγάλες πορείες οι πολίτες κατέβηκαν για να δηλώσουν όχι μόνο το πένθος τους αλλά και την αγανάκτησή τους απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και τον τρόπο που διαχειρίστηκε μετά τα πράγματα.
Σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ως εικόνα δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα του μερικούς μήνες πριν ή ένα χρόνο νωρίτερα. Πάντα, σε κάθε εκλογές υπάρχουν κυρίαρχα ερωτήματα, αλλά πολλοί έχουν τα δικά τους ερωτήματα και δίνουν τις δικές τους απαντήσεις. Σε αυτές τις εκλογές σίγουρα η οικονομία θα είναι ξανά στο τραπέζι, ειδικά το θέμα της ακρίβειας.
- Ήδη από την εποχή της πανδημίας χρεοκόπησε η νεοφιλελεύθερη αντίληψη «να αφήσουμε τα πράγματα στην αγορά». Η χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα αποτυπώθηκε από την περίοδο της πανδημίας στις κρατικές πολιτικές, την είδαμε και στην ιστορία των Τεμπών. Βάζει στο τραπέζι το «τι Δημόσιο θέλουμε» και το αν «θέλουμε να αφήσουμε κρίσιμους τομείς της δημόσιας πολιτικής σε ιδιώτες που συχνά αποδεικνύεται ότι δεν έχουν την δυνατότητα να παρέχουν ποιότητα υπηρεσιών μιας ευρωπαϊκής χώρας, ή τουλάχιστον ή αυτό που απαιτούν οι πολίτες από μια ευρωπαϊκή χώρα».
- Οι πολίτες έχουν τελειώσει με τον «μπαμπούλα» περί αυτοδυναμίας και αστάθειας. Οι κυβερνήσεις που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και στάθηκαν απολύτως ανίκανες να διαχειριστούν οτιδήποτε, ήταν αυτοδύναμες κυβερνήσεις με πολύ μεγάλη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Το κάρο το έβγαλαν από τη λάσπη δύο κυβερνήσεις συνεργασίας, διαφορετικής κατεύθυνσης, που αποδείχθηκαν σε γενικές γραμμές πολύ σταθερές.
