Ο Δ. Παπαδημούλης εκλέχθηκε για τέταρτη συνεχόμενη φορά στη θέση του αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, προτεινόμενος από το προεδρείο της Ευρωομάδας της Αριστεράς και λαμβάνοντας ποσοστό - ρεκόρ 75%. Μιλάει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής για την ανάγκη αλλαγής του Συμφώνου Σταθερότητας, τις προκλήσεις μπροστά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ., αλλά και για τις περιπέτειες της ΑΥΓΗΣ.
Συγχαρητήρια για την επανεκλογή σας στη θέση του αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου. Πέραν της μεγάλης τιμής για την Αριστερά και για τη χώρα, ποιες είναι τώρα οι μεγάλες προκλήσεις;
Ήταν μια εκλογή - θρίλερ. Με σκληρές κομματικές γραμμές, παραβίαση των κανόνων της αναλογικής εκπροσώπησης, πολύ παρασκήνιο και ανίερες συμμαχίες που έθεσαν σε κίνδυνο την εκπροσώπηση που δικαιούται η Ευρωπαϊκή Αριστερά στο προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η επανεκλογή μου στον τρίτο και τελικό γύρο, με ποσοστό - ρεκόρ 75%, ήταν μια σημαντική νίκη για την ευρωομάδα της Αριστεράς και, φυσικά, για τον ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ.
Οι μεγάλες προκλήσεις τώρα είναι η διαρκής ισχυροποίηση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για μια πιο ενωμένη, δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη. Με περισσότερη διαφάνεια, δημοκρατία, αλληλεγγύη και λιγότερες ανισότητες.
Αυτές οι εκλογές ήταν για μένα οι τελευταίες και ομολογώ, ανθρώπινα, ότι χάρηκα πολύ αυτή την πανηγυρική επανεκλογή μου. Έως τον Ιούνιο του 2024, θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να εκπροσωπώ όσο πιο επάξια μπορώ και την ευρωπαϊκή Αριστερά και, φυσικά, την πατρίδα μου, την Ελλάδα.
Η επόμενη μεγάλη και κρίσιμη μάχη για την Ε.Ε. θα δοθεί για τη δημοσιονομική πολιτική και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Ποια εκτιμάτε ότι θα είναι η έκβαση; Υπάρχουν προϋποθέσεις συμμαχιών;
Η πραγματικότητα απαιτεί μεγάλες αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας όσο διαρκεί η αναστολή του, ιδίως στην αντιμετώπιση του χρέους. Αυτό καίει όλη την Ευρώπη, πρωτίστως τον Νότο και, φυσικά, την Ελλάδα, που έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος σε όλη την Ευρωζώνη. Και αν δεν γίνουν ρεαλιστικές αλλαγές στους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, που αυτή τη στιγμή μόνο το Λουξεμβούργο από όλη την Ευρωζώνη πληροί τα κριτήριά του, θα έχουμε έναν νέο γύρο λιτότητας και κρίση χρέους, με πρώτο θύμα την Ελλάδα.
Εδώ χρειάζεται μια μεγάλη συμμαχία και των προοδευτικών δυνάμεων και του Νότου. Δυστυχώς, ενώ ο Ντράγκι, ο Μακρόν, ο Κόστα και ο Σάντσες διεκδικούν, η Ελλάδα, που καίγεται περισσότερο από όλους, απλώς ψελλίζει κάτι, επειδή ο Μητσοτάκης φοβάται να αντιπαρατεθεί με την πλήρως αρνητική θέση των «φειδωλών» και την ακαμψία που δείχνει η νέα γερμανική κυβέρνηση. Κρατώ μικρό καλάθι για τον τελικό συμβιβασμό που θα επιτευχθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. εισέρχεται σε προσυνεδριακή περίοδο, σε μια συγκυρία, βεβαίως, που η φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη μοιάζει να εντείνεται. Ποια πρέπει να είναι τα επίδικα του συνεδρίου;
Η βασική πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. και για το 3ο Συνέδριό μας είναι η ριζική ανασύνταξη και αντεπίθεση του κόμματος, έτσι ώστε να κερδίσουμε τις εκλογές. Για να φύγει η άθλια και αποτυχημένη κυβέρνηση της Ν.Δ. το συντομότερο και να δημιουργηθεί μια νέα, προοδευτική διακυβέρνηση συνεργασίας, με κορμό τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. και με βάση ένα προοδευτικό, ρεαλιστικό πρόγραμμα τετραετίας.
Για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο, δύσκολο, αλλά και απολύτως εφικτό, χρειαζόμαστε ένα συνέδριο προωθητικών συνθέσεων και όχι άγονης εσωστρέφειας και εσωτερικού διχασμού - και μάλιστα με επίκεντρο οργανωτικές ρυθμίσεις. Το ενωμένο, ισχυρό και διαρκώς διευρυνόμενο κόμμα, η σαφής ταυτότητα σύγχρονης Αριστεράς, η ενίσχυση της συλλογικότητας και της σύνθεσης απόψεων, ο ριζοσπαστικός ορίζοντας του σοσιαλισμού, με δημοκρατία και ελευθερία, και το προοδευτικό ρεαλιστικό πρόγραμμα τετραετίας, είναι όλα μαζί προϋποθέσεις και όχι εμπόδια για τη νίκη.
Όλοι και όλες μας έχουμε την ευθύνη της συμβολής σε αυτή τη συλλογική προσπάθεια. Και θα κριθούμε, φυσικά, εκ του αποτελέσματος. Όχι τόσο στις εσωκομματικές κάλπες, αλλά στις εθνικές. Γιατί ο αντίπαλος είναι απέναντι και όχι εντός του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ.
Γνωρίζετε τον Νίκο Ανδρουλάκη από τις Βρυξέλλες. Πιστεύετε πως μπορεί να συμβάλει το ΚΙΝ.ΑΛΛ., υπό την ηγεσία του, στη διαμόρφωση προοδευτικής διακυβέρνησης;
Τις προοδευτικές συμμαχίες που οικοδομούμε στην Ευρώπη, οφείλουμε να τις οικοδομήσουμε και στην Ελλάδα. Η πρόταση προς τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι σαφής. Αν θέλει να τιμήσει τη δημοκρατική παράδοση του ΠΑΣΟΚ και του ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, πρέπει να επιλέξει καθαρά και σταθερά την αντιδεξιά ρότα. Τη ρότα της δημοκρατικής προοδευτικής πλειοψηφίας. Για να προκύψει κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας από τις επόμενες εκλογές. Ο ίδιος έχει μιλήσει για σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Όμως σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση με Μητσοτάκη είναι ίσως το πιο σύντομο ανέκδοτο. Θα πρέπει, λοιπόν, με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. να ανοίξει πριν από τις εκλογές μια συζήτηση για κοινό πρόγραμμα προοδευτικής διακυβέρνησης με όλες τις δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Με συμμετοχή, στήριξη ή ανοχή προς την κυβέρνηση που θα διαμορφωθεί - και αυτή η πρόταση δεν απευθύνεται μόνο στο ΚΙΝ.ΑΛΛ., αλλά και στις ηγεσίες και του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25.
Είστε ένας από τους πιο σταθερούς υποστηρικτές της ΑΥΓΗΣ. 70 χρόνια από την ίδρυσή της, βρίσκεται μπροστά σε σημαντικές δυσκολίες και περιπέτειες. Ποιο είναι το μήνυμά σας;
Είμαι σταθερός αναγνώστης της ΑΥΓΗΣ από το 1974, συνδρομητής εδώ και πολλά χρόνια και οικονομικός ενισχυτής εδώ και δεκαετίες. Έχω πουλήσει χιλιάδες φύλλα της πόρτα - πόρτα! Καταλαβαίνω πλήρως τις δυσκολίες και τους κινδύνους. Όμως το μήνυμά μου είναι σαφές: Εξυγίανση, διαρκής βελτίωση και ανάπτυξη εν λειτουργία. Η πρόταση για κλείσιμο της ΑΥΓΗΣ, και μάλιστα παραμονές συνεδρίου και εκλογών, ήταν λάθος και καλώς ανακλήθηκε. Η ΑΥΓΗ κρατήθηκε ζωντανή επί 17 χρόνια από ένα κόμμα του 1,5%. Η ΑΥΓΗ παρέμεινε ζωντανή στη συνέχεια, και για δεκαετίες, από ένα κόμμα του 3% - 5%. Θα ήταν τραγική ήττα και αποτυχία να κλείσει στα χέρια και με απόφαση της ηγεσίας ενός κόμματος του 32%, που διεκδικεί και πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας. Ήττα, και μάλιστα πολύ σοβαρή, όχι μόνο για την ΑΥΓΗ, αλλά και για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ.
