Κυνηγοί και ψαράδες ελέγχονται συχνά για τις «επιδόσεις» που εκστομίζουν, όμως κάποτε μπορεί να εκτυλίσσεται και μια διαφορετική κατάσταση. Οι παραφουσκωμένες ή όχι επιδόσεις τους να έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη φύση...
Το ερασιτεχνικό ψάρεμα είναι πηγή υπερβολών κι αυτό σχετίζεται με τις περιπτώσεις των «μετά συγχωρήσεως συντασσομένων» επιτευγμάτων. Λες, λόγου χάρη, «τσιπούρα», δείχνεις το μέγεθός της και προς αποφυγήν σεξουαλικών συνειρμών ζητάς συγγνώμη… Επίσης όμως η περίπτωση αυτή προστίθεται στις συνθήκες που μειώνουν τη θαλάσσια βιοποικιλότητα.
Υπάρχει μια σαφής βελτίωση των όρων επαγγελματικής αλιείας που καθιστούν τον κάθε ψαρά επικίνδυνο. Κάποτε κυκλοφορούσε ένας «φορητός ανιχνευτής ψαριών» που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε θάλασσα, ποτάμι ή λίμνη, επισημαίνοντας ψάρια μέχρι σε βάθος 100 μέτρων... Τι έγινε στ’ αλήθεια μ’ αυτόν;
Η ανέμελη αλίευση είναι ο συνδυασμός της ανεξέλεγκτης -χωρικά και χρονικά- χρήσης των αλιευτικών πεδίων με αλιευτικά μέσα υψηλής τεχνολογίας. Το θέμα ήταν επωδός για πολλά χρόνια στο έγκυρο περιοδικό Αλιευτικά Χρονικά, αλλά και στις ετήσιες αναφορές του αμερικανικού Ινστιτούτου Worldwatsch για τα παγκόσμια αποθέματα. Όπου υπογραμμιζόταν ότι η σταθερή μείωση των ιχθυοαποθεμάτων οδηγεί τελικά στην ελεγχόμενη αλιεία με προϊόντα συζητήσιμης ποιότητας…
Όπως είναι γνωστό, οι ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες είναι η μεγάλη και αναπτυσσόμενη μπίζνα της τελευταίας εικοσαετίας, όμως μια ποιοτική αλίευση στις ανοιχτές θάλασσες θα μπορούσε να υποχρεώσει και τις πρώτες σε ποιοτική αναβάθμιση... Αυτό που κυκλοφορεί τώρα τελευταία είναι η ανάγκη διεξαγωγής των ιχθυοκαλλιεργειών σε 1 έως 1,5 χιλιόμετρα απόσταση από τις ακτές για καλύτερο ποιοτικό αποτέλεσμα. Αυτό συμβαίνει στην Κύπρο.
Η μείωση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας είναι κάτι κακό, όμως υπάρχουν και χειρότερα. Η εισαγωγή της πέρκας στη λίμνη Βικτωρίας είχε σαν αποτέλεσμα την απόλυτη κυριαρχία του είδους εις βάρος όλων των υπόλοιπων. Στη φύση -όπως και στην κοινωνία- υπάρχουν πλουραλιστικές, αλλά μη συμβιωτικές σχέσεις, που συχνά έχουν εκρηκτικά αποτελέσματα. Ο λαγοκέφαλος είναι τοξικό είδος προερχόμενο από την Ερυθρά Θάλασσα, με ιδιαίτερη προτίμηση στα ψάρια και στα μαλάκια της Μεσογείου και αρνητικές επιπτώσεις στους αλιείς της Κρήτης και του Αιγαίου. Αλήθεια, τι γίνεται μ’ αυτό το ψάρι;
Τα αλιευτικά καταφύγια, προσωρινά οπωσδήποτε, έχουν γίνει απολύτως απαραίτητα. Χωρίς αυτά στο μέλλον δεν θα μπορεί να υπάρξει ψάρι ελευθέρας βοσκής, μη ενσταβλισμένο...
