Τώρα λοιπόν που οι εμβολιασμοί προχωρούν, η εστίαση άνοιξε και η φύση γιορτάζει, ας έχουμε καθαρό μυαλό κι ας μην τους αφήνουμε να μας αποκοιμίζουν.
Γιατί η κυβέρνηση έχει και άλλα σχέδια για εμάς. Όπως, π.χ., να καταργήσει το οκτάωρο.
Γι’ αυτό πάμε να κάνουμε μια επανάληψη όλα αυτά που αφορούν το οκτάωρο για να τα θυμόμαστε.
Πρώτον, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι όλο αυτό το έχει κάνει για το καλό μας.
«Για το καλό της 35χρονης Ελευθερίας που δουλεύει σε λογιστικό γραφείο και του 36χρονου Μανώλη που δουλεύει σε ταχυμεταφορές» και μπλα μπλα. Συγκινηθήκαμε.
Στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο το έχουν γράψει με τα χεράκια τους οι εργοδότες. Οπότε κάθε γραφικότητα και κάθε γλοιώδης μαλαγανιά περισσεύει.
Και εδώ τελειώνει κάθε συζήτηση για το πόσο επιδίωξη της κυβέρνησης είναι το καλό των εργαζομένων. Όταν ο ΣΕΒ είναι εγκατεστημένος μέσα στο Μαξίμου.
Δεύτερον, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται τόση φασαρία για το οκτάωρο, αφού ούτως ή άλλως έχει καταργηθεί στην πράξη.
Αυτό δεν είναι εντελώς ψέμα. Σε συνθήκες κρίσης και υψηλής ανεργίας οι εργοδότες μπορούν να επιβάλλουν στους εργαζόμενους παραπάνω εργασία χωρίς αμοιβή.
Αυτό έρχεται τώρα η κυβέρνηση και το νομιμοποιεί.
Ωραία λογική. Είναι σαν να νομιμοποιείς το παρκάρισμα σε διαβάσεις ΑμεΑ ή το φακελάκι στα νοσοκομεία. Επειδή, έλα μωρέ τώρα, συμβαίνει έτσι κι αλλιώς.
Και, σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση δεν νομιμοποιεί την παρανομία επειδή έλα μωρέ τώρα. Τη νομιμοποιεί επειδή της το ζητούν οι εργοδότες.
Κι αυτό είναι μια μεγάλη ανάσα για τους εργοδότες, γιατί η παρανομία πάντα έχει ένα ρίσκο.
Τρίτον, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με τον νόμο της δεν καταργεί το οκτάωρο.
Λέει ότι ο εργαζόμενος θα μπορεί να δουλεύει για έξι μήνες έως και δύο ώρες παραπάνω την ημέρα.
Αλλά τους υπόλοιπους έξι να εργάζεται με μειωμένο ωράριο ή να παίρνει ρεπό και να πηγαίνει για μπάνιο.
Πάμε να υπολογίσουμε: 2 ώρες παραπάνω δουλειά την ημέρα για έξι μήνες είναι συνολικά 300 ώρες υπερωρία. Απλήρωτη.
Για τους υπόλοιπους 6 μήνες ο νόμος δεν προβλέπει ξεκούραση, αλλά 150 ώρες υπερωρία.
Αυτή τη λεπτομέρεια την ξεχνάνε όταν μας εξηγούν πόσο νοιάζονται για τους εργαζόμενους.
Συνολικά, δηλαδή, 450 ώρες υπερωρίας τον χρόνο. Εκ των οποίων οι 300 απλήρωτες.
Δηλαδή δύο μήνες και μία βδομάδα παραπάνω δουλειά τον χρόνο.
Δουλειά δεκατέσσερις και μισό μήνες τον χρόνο. Αλλά κατά τα άλλα δεν καταργούν το οκτάωρο.
Α, και πού είστε: το «150 ώρες υπερωρίας πληρωμένες» μην το πάρετε και τοις μετρητοίς.
Γιατί αν οι εργοδότες παρανομούσαν έως τώρα και δεν πλήρωναν υπερωρίες, τι λόγο έχουν ξαφνικά να αρχίσουν να τις πληρώνουν; Τους πιέζει κανείς;
Τέταρτον: Ο εργαζόμενος, λένε, θα μπορεί αν θέλει να αρνηθεί να δουλέψει δεκάωρο.
Αυτό είναι τουλάχιστον αστείο.
Και δείχνει πόσο ρομαντικά προσεγγίζουν τις σχέσεις εργαζόμενου - εργοδότη.
Ή πόσο ηλίθιους μας θεωρούν.
Στην πραγματικότητα ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρνηθεί τίποτα στον εργοδότη. Γιατί η σχέση ανάμεσά τους δεν είναι ισότιμη.
Είναι σαν να λες, ναι, μπορείτε να κακομεταχειρίζεστε το γαϊδούρι σας και ο νέος νόμος προβλέπει ότι αυτό είναι νόμιμο, αλλά προσέξτε: μόνο αν συμφωνήσει και το γαϊδούρι.
Αυτά. Και μην ξεχνάμε: κανένας άνθρωπος δεν τους έχει ψηφίσει για να παίζουν με τη ζωή του.
Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί λοιπόν.
