Ο τίτλος μας σήμερα είναι «Ιστορίες επιτυχίας».
Το πρώτο είναι το άνοιγμα της εστίασης. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ακουγόταν ότι τα καταστήματα με άδεια καφέ - μπαρ δεν θα άνοιγαν τελικά.
Γιατί; Απ’ ό,τι φαίνεται γιατί όλα τα κλαμπ και τα χοροπηδηχτάδικα λειτουργούν με άδειες καφέ - μπαρ.
Το πρόβλημα ήταν ότι είχε ανακοινωθεί το άνοιγμα της εστίασης. Και όλοι αυτοί είχαν τρέξει να προμηθευτούν κάβες, φιστίκια, καλαμάκια, παγάκια και όλα τα σχετικά.
Αλλά πού να τα σκεφτεί αυτά το επιτελικό κράτος όταν ανακοίνωνε ότι ανοίγει την εστίαση.
Θα μπορούσαν βέβαια να τους ανοίξουν με προϋποθέσεις. Χαμηλά τη μουσική, μόνο καθιστοί, περιορισμένος αριθμός σε κάθε τραπέζι, τέτοια.
Δεν φαινόταν να το έχουν σκεφτεί μέχρι χθες πάντως. Μπορεί να είχαν επιτελικότερα πράγματα να λύσουν.
Όπως να επιστρέψουν στη μεσαία τάξη αυτά που της πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό να το δούμε λίγο προσεκτικά. Για να καταλάβουμε πώς λειτουργούν οι φοροαπαλλαγές του Κυριάκου.
Λέει ο Κυριάκος: Κατεβάζω δύο μονάδες τον συντελεστή φορολογίας στα εταιρικά κέρδη. Για να στηρίξω την αγορά από την πανδημία.
Η συντριπτική πλειονότητα των εταιρειών έχει ζημιά. Αλλά και λίγο κέρδος να έχει, κάτι θα εξοικονομήσει. Και 1 ευρώ καλό είναι.
Οι εταιρείες που έχουν υψηλή κερδοφορία όμως, κι ακόμα περισσότερο αυτές που δεν έχουν πληγεί από την πανδημία, θα έχουν τεράστιο όφελος.
Και αυτά είναι έσοδα που χάνει το κράτος και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάπου αλλού.
Αντιστοίχως η παρατεινόμενη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Για τον εργαζόμενο είναι ελάχιστα ευρώ τον μήνα όφελος. Και γι’ αυτόν που απασχολεί λίγους εργαζόμενους, το ίδιο.
Για την τράπεζα όμως ή για μια εταιρεία με 500 εργαζόμενους, το όφελος είναι σημαντικό. Και αντίστοιχη φυσικά είναι η ζημιά στα ταμεία.
Ώστε να λέμε μετά ότι τα ταμεία δεν έχουν λεφτά και χρειάζεται να μεταρρυθμίσουμε το ασφαλιστικό. Καταλάβατε;
Το ίδιο και με την απαλλαγή από την εισφορά αλληλεγγύης.
Όσο περισσότερα χρήματα βγάζεις από τόσο μεγαλύτερη εισφορά αλληλεγγύης απαλλάσσεσαι.
Ο ίδιος ο Κυριάκος είναι από τους μεγαλύτερους ωφελημένους αυτού του μέτρου.
Και οι φίλοι του στο τένις κλαμπ επίσης.
Αλλά ξέρετε. Επιστρέφουν στη μεσαία τάξη αυτά που της πήρε ο Τσίπρας.
Τι μπορεί να εννοούν μ’ αυτό;
Ότι πριν τον Τσίπρα η μεσαία τάξη ήταν μια χαρά. Και δεν ντρέπονται λίγο.
Ή, έστω, ότι δεν ήταν μια χαρά, αλλά αν δεν είχε βγει ο Τσίπρας, όλα θα είχαν στρώσει.
Και επίσης τι ακριβώς επιστρέφουν; Η μεσαία τάξη, ό,τι κι αν είναι αυτό, φωνάζει για δύο πράγματα κυρίως: ρευστότητα και ρύθμιση των χρεών της πανδημίας.
Ρευστότητα δεν της δίνουν γιατί δεν θέλουν οι τράπεζες.
Και για ρύθμιση χρεών δεν το συζητάνε καν επίσης γιατί δεν το θέλουν οι τράπεζες.
Και γιατί έχουν περάσει Πτωχευτικό Κώδικα για τη μεσαία τάξη και την περιμένουν στη γωνία. Σαν τους γύπες.
Αλλά της επιστρέφουν αυτά που της πήρε ο Τσίπρας. Γελοίοι.
Σε άλλα νέα, ο Μητσοτάκης πανηγύρισε και επειδή κατατέθηκε στην Κομισιόν το σχέδιο μεταρρυθμίσεων για να πάρουμε τα λεφτά του ταμείου ανάκαμψης.
Και το τι μεταρρυθμίσεις έχει μέσα και σε τι μας δεσμεύουν το κρατάνε κρυφό. Κανείς δεν το ξέρει.
Αλλά καμαρώνουν ότι το δώσανε. Ωραίοι.
