Νόμος και Τάξη. Με αυτό το ιστορικά καταξιωμένο σύνθημα της αυταρχικής Δεξιάς ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να παγιώσει, εκμεταλλευόμενος την πανδημία, ένα αυταρχικό καθεστώς που αποσκοπεί στην πάταξη της αντίθετης άποψης και της Αριστεράς.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ένα νεοφιλελεύθερο, ακραία συντηρητικό και αυταρχικό μόρφωμα της Δεξιάς, εφαρμόζει το Νόμος και Τάξη στα εξής επίπεδα: α) απαγόρευση των διαδηλώσεων και των συναθροίσεων διαμαρτυρίας, β) ακραία αστυνομική βία, καταστολή και πρόστιμα, γ) πανεπιστημιακή αστυνομία, δ) προσπάθεια λογοκρισίας στην τέχνη, ε) απόλυτος έλεγχος στα media, που αναμεταδίδουν αποκλειστικά την κυβερνητική γνώμη, ενώ παράλληλα αποκρύπτουν σημαντικές ειδήσεις και πληροφορίες από το κοινό.
Οι διαθέσεις της αναφορικά με τη μη ανοχή στην έκφραση της διαφορετικής άποψης και της διαμαρτυρίας είχαν φανεί εξαρχής με την εμμονή στην πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, στο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και στην απεγνωσμένη αναζήτηση «εσωτερικών εχθρών».
Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της πολιτικής ήταν το όργιο καταστολής των ΜΑΤ μέσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο με χημικά, ξύλο, ακόμα και βασανισμούς, ενώ προχώρησαν στη σύλληψη 31 φοιτητών που ζητούσαν να ανοίξουν οι σχολές πραγματοποιώντας κατάληψη της Πρυτανείας. Το συνταγματικό δικαίωμα της διαμαρτυρίας αφαιρείται βίαια σε κάθε προσπάθεια συγκέντρωσης, είτε πρόκειται για εργαζόμενους στον επισιτισμό είτε για φεμινίστριες ή για αλληλέγγυους στον κρατούμενο απεργό πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα.
Με την πανδημία η κυβέρνηση βρήκε το τέλειο άλλοθι για να αναστείλει το αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών στη διαφορετική άποψη και τη διαμαρτυρία επιβάλλοντας πρόστιμα στους συγκεντρωμένους. Παράλληλα δεν διστάζει να δημιουργεί ένα ψευδεπίγραφο κλίμα συναίνεσης των πολιτών στις αυταρχικές επιλογές της με εργαλείο τις δημοσκοπήσεις και την απόλυτη κυριαρχία στα media.
Το Νόμος και Τάξη δεν είναι κάποια εφεύρεση του Κ. Μητσοτάκη ούτε κάποια έμπνευση του Μ. Χρυσοχοΐδη. Είναι μια πάγια τακτική της Δεξιάς, που επαναλαμβάνει το ίδιο αναχρονιστικό αυταρχικό δόγμα μέσα στα χρόνια. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, όχι μόνο από τη Ν.Δ. του Σαμαρά, αλλά και από τη Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, το ίδιο αφήγημα διαρκώς επανέρχεται με κύριο στόχο να βοηθήσει τη δεξιά διακυβέρνηση να κρατηθεί στην εξουσία και κορυφώνεται όταν απειλείται να τη χάσει. Στο στόχαστρό τους τα δημοκρατικά δικαιώματα, οι συλλογικές διεκδικήσεις και σταθερά οι διαδηλώσεις.
Νόμος και Τάξη Σαμαρά
Ο Αντώνης Σαμαράς πορεύτηκε επιχειρώντας να κάνει πράξη το Νόμος και Τάξη, ένα σύνθημα που δεν βγήκε ποτέ από την ατζέντα του για χάρη των «νοικοκυραίων», όπως του άρεσε να αποκαλεί τη μεσαία τάξη της χώρας. Η κυβέρνηση του εφάρμοσε το δόγμα με άγρια καταστολή, μαύρο στην ΕΡΤ, επιτάξεις απεργών.
Με αντιμνημονιακό προφίλ αρχικά επιχείρησε να προσεταιριστεί την άνω πλατεία των Αγανακτισμένων (την οποία αργότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης πονηρά αποφάσισε να χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ), ωστόσο η άγρια καταστολή που ακολούθησε επί πρωθυπουργίας του είχε στόχο τη βίαιη διάλυση του κινήματος ενάντια στα Μνημόνια καθώς και κάθε είδους διαδηλώσεων. Επί πρωθυπουργίας του έπεσαν τόνοι χημικά και δακρυγόνα, ξύλο, κυνηγητό διαδηλωτών ακόμα και μέσα στο μετρό, ξυλοδαρμοί και πλαστικές σφαίρες στην Χαλκιδική ενάντια στο κίνημα κατά των εξορύξεων χρυσού.
Οι προθέσεις της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου φάνηκαν αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας με τη βίαιη επέμβαση των ΜΑΤ στη Χαλυβουργία και τις έξι συλλήψεις των απεργών. Ο δρόμος του αυταρχισμού ήταν μια σταθερή επιλογή και η Χαλυβουργία η πρώτη επίδειξη δύναμης στην εφαρμογή του δόγματος Νόμος και Τάξη.
Σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2013, «καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους συνεχίστηκαν οι ισχυρισμοί για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την αστυνομία, περιλαμβανομένων βασανιστηρίων και υπερβολικής χρήσης βίας. Μετανάστες και αιτούντες άσυλο αντιμετώπισαν εμπόδια στην υποβολή των αιτήσεών τους και συχνά κρατήθηκαν σε υποτυπώδεις συνθήκες. Κλιμακώθηκαν δραματικά τα εγκλήματα μίσους με βάση τη φυλή και την εθνικότητα».
Στην ίδια έκθεση καθώς και σε δημοσίευμα του Guardian περιγράφεται ο άγριος βασανισμός στη ΓΑΔΑ 15 αντιφασιστών που έκαναν μοτοπορεία στις 30 Σεπτεμβρίου. «Άνδρες της ομάδας Δέλτα διεμβόλισαν με τις μηχανές τους την πορεία, έριξαν κάτω τους αναβάτες και συνέχισαν να τους ξυλοκοπούν ακόμα και αφού τους είχαν περάσει χειροπέδες» ανέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ σε ερώτησή του στον υπουργό. Η αστυνομία έκανε χρήση ακόμα και ηλεκτρονικού όπλου (taser) ενώ στη ΓΑΔΑ υπέστησαν νέα βασανιστήρια από τους αστυνομικούς μένοντας χωρίς νερό επί 19 ώρες.
Οι δυνάμεις των ΜΑΤ διέλυαν βίαια τις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, αλλά επιδείκνυαν χαρακτηριστική ανοχή στις συγκεντρώσεις των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής. Αποκορύφωμα της προσχηματικότητας και της ασυδοσίας του δόγματος Νόμος και Τάξη ήταν ο ρόλος της αστυνομίας στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 από τη Χ.Α.
Η Ομάδα Δέλτα κυνηγούσε διαδηλωτές σε πλατείες (Μοναστηράκι) ή διέλυε συγκεντρώσεις πέφτοντας πάνω στον κόσμο. Μαύρη στιγμή για τη δημοκρατία ήταν όταν οι Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος με υπουργό Προστασίας του Πολίτη τον Ν. Δένδια αποφάσισαν την επέμβαση των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Επιπλέον η κυβέρνηση Σαμαρά προχώρησε σε τέσσερις επιστρατεύσεις απεργών: των εργαζομένων στο μετρό, των ναυτεργατών της ΠΝΟ, των καθηγητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, καθώς και των υπαλλήλων της ΔΕΗ.
Περιορισμό των διαδηλώσεων είχε επιχειρήσει και ο Ν. Δένδιας με τροποποίηση του Π.Δ. 141/1991, βάσει της οποίας ο αρμόδιος αστυνομικός διευθυντής μπορούσε να αποφασίζει αν κάποια διαδήλωση είναι μικρή, ώστε να μην επιτρέπεται στους διαδηλωτές να διακόπτουν την κυκλοφορία.
Χαρακτηριστική του δόγματος Νόμος και Τάξη ήταν η ομιλία του Νίκου Δένδια σε εσπερίδα του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής»: «Ήρθε η ώρα η χώρα να κλείσει τους λογαριασμούς που μένουν ανοικτοί από το 1974-1975 μέχρι σήμερα. Είτε αυτοί λέγονται ανομία, είτε καταλήψεις, είτε μεταναστευτικό, είτε αυτά λέγονται το άγος της Marfin. Όλα αυτά πρέπει να βρουν τον δρόμο τους, και δρόμος τους μπορεί και πρέπει να είναι μόνον ένας, η εφαρμογή του νόμου για όλους».
Βασικός στόχος, έλεγε, είναι να τερματιστεί η μεταπολιτευτική πολιτική ηγεμονία της ριζοσπαστικής Αριστεράς και να εξουδετερωθούν σταλινικοί θύλακοι που υπάρχουν ακόμα στο κράτος, θυμίζοντας όσα λένε και σήμερα οι υπουργοί της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης και Άδωνις Γεωργιάδης.
Κράτος με πηλήκιο
Από το "εσείς είστε το κράτος" του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, στη «ζαρντινιέρα» και τους "πραίτορες" του Πολύδωρα
Γνήσιος εκπρόσωπος της λαϊκής Δεξιάς ο Βύρων Πολύδωρας, που ανέλαβε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή. Επαιρόταν για το έργο της αστυνομίας και την «άμυνα της χώρας» κατά της «λαθρομετανάστευσης» και στοχοποιούσε τον τότε Συνασπισμό ταυτίζοντάς τον με τους «μπαχαλάκηδες», τους οποίους, όπως ισχυριζόταν και τότε η Ν.Δ., «δεν καταδίκαζε».
Στόχος ήταν και πάλι οι διαδηλώσεις, που παρουσιάζονταν ως πληγή για την ανάπτυξη και την οικονομία της Αθήνας. Για την αντιμετώπισή τους το 2005 είχαν διατεθεί 94.000 αστυνομικοί, όπως ανέφερε σε ομιλία του ο Β. Πολύδωρας, που υποστήριζε τον περιορισμό τους λέγοντας: «Δεν θίγεται το δικαίωμα στη διαδήλωση και στο συλλαλητήριο, στην έκφραση και στο συνέρχεσθαι. Ισορροπίες ελευθεριών θέλω!».
Εμπνευστής της διάσημης ρήσης «εσείς είστε οι πραίτορες της πόλεως», την οποία είχε απευθύνει στην ηγεσία της αστυνομίας, υποστήριζε σε κάθε ευκαιρία τα ΜΑΤ, τα οποία θεωρούσε ότι γίνονταν «σάκος του μποξ», όπως είχε πει σε συνέντευξή του στην Die Welt.
Στο πλαίσιο αυτό ενός κράτους - χωροφύλακα συνέβη το ακραίο περιστατικό αστυνομικής βίας και αυταρχισμού που έμεινε στη μνήμη όλων ως η «ζαρντινιέρα». Ήταν 17 Νοέμβρη 2006, μετά την πορεία του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη, όταν δάρθηκε ανηλεώς και αναίτια από αστυνομικούς, με πολιτικά και κουκούλες, ο 24χρονος τότε φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου, ενώ ένστολοι παρακολουθούσαν.
Οι αστυνομικοί υποστήριξαν τότε ότι δεν χτύπησαν τον νεαρό, αλλά, καθώς προσπαθούσε να διαφύγει, έπεσε μόνος του πάνω σε ένα μηχανάκι και μια ζαρντινιέρα. Ο Βύρων Πολύδωρας έκανε λόγο για «επαγγελματισμό, μεθοδικότητα και ψυχραιμία».
Ο εν λόγω υπουργός είναι επίσης ο εμπνευστής του όρου «άβατο των Εξαρχείων» που υιοθέτησε προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη δική του σταυροφορία κατά της «ανομίας», με το πρόσχημα της οποίας θέλει να σαρώσει τα κεκτημένα συλλογικά δικαιώματα στοχεύοντας στην καρδιά της διαμαρτυρίας και της Αριστεράς.
«Το άβατο των Εξαρχείων δεν γεννήθηκε σε έναν χρόνο, αλλά σε τριάντα» είχε πει ο Βύρων Πολύδωρας στη Βουλή απαντώντας στην κριτική του βουλευτή Κορινθίας του ΠΑΣΟΚ Άγγελου Μανωλάκη για τη μη σύλληψη ομάδας κουκουλοφόρων.
«Εσείς είστε το κράτος»
Ήταν το 1992 όταν ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει στα ΜΑΤ: “Εσείς είστε το κράτος”. Οι δυναμικές κινητοποιήσεις των απεργών των λεωφορείων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ και την απόλυση 8.000 υπαλλήλων είχαν αποτέλεσμα ξύλο ακόμα και μέσα στις κλούβες, δακρυγόνα, συλλήψεις, ενώ, σύμφωνα με τις καταγγελίες των συνδικαλιστών, οι εργαζόμενοι κατέφευγαν για να γλιτώσουν σε καταστήματα, πολυκατοικίες ή και κάτω από οχήματα.
Το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που έφερε με υπουργό Παιδείας τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο προέβλεπε μεταξύ άλλων κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, επιστροφή της ποδιάς, έλεγχο εξωσχολικής συμπεριφοράς, λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.
Σε αυτή την οπισθοδρόμηση αντέδρασε έντονα το μαθητικό κίνημα που πρωτοστατούσε στους αγώνες, με το 70% των σχολείων να βρίσκεται υπό κατάληψη και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Στο 3ο Γυμνάσιο - Λύκειο Πάτρας δολοφονείται με σιδηρολοστό ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας από τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας Ιωάννη Καλαμπόκα.
Ήδη από την κυβέρνηση του πατρός Μητσοτάκη είχε ξεκινήσει η προσπάθεια να περιοριστεί το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Με το Π.Δ. 141 η αστυνομία μπορούσε να απαγορεύει «προληπτικά» τις «συναθροίσεις... αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής», ενώ οι αστυνομικοί διευθυντές μπορούσαν να περιορίζουν «σε μέρος του οδοστρώματος... μικρού μεγέθους συναθροίσεις».
Ο πρώτος τρομονόμος 1916/1990 ψηφίστηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1990 επανεγκαθιδρύοντας ουσιαστικά το αστυνομικό κράτος. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από τη 17Ν, τον Σεπτέμβριο του 1989. Με αφορμή τον νόμο αυτόν υπήρξε απαγόρευση δημοσίευσης προκηρύξεων τρομοκρατών και τρομοκρατικών οργανώσεων.
Στους επτά εκδότες και διευθυντές εφημερίδων που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν ασκήθηκε ποινική δίωξη και επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 5 - 10 μηνών. Οι Σεραφείμ Φυντανίδης (Ελευθεροτυπία), Χρήστος Θεοχαράτος (Έθνος), Δημήτρης Μαρούδας (Νίκη), Κώστας Κοντοπάνος (Αυριανή), Κώστας Γερονικολός (Δημοκρατικός Λόγος), Σπύρος Καρατζαφέρης (48 Ώρες), Κώστας Παπαϊωάννου (Ποντίκι) κρατήθηκαν στη φυλακή για 13 ημέρες καταγγέλλοντας με αυτό τον τρόπο τον περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου.
