Βλέποντας τα μέτρα που ανακοίνωσε ο κ. Χρυσοχοΐδης για τις διαδηλώσεις αλλά και τα προηγούμενα για τα πανεπιστήμια, προβληματίστηκα για τις προτεραιότητες που θέτει αλλά και για τις πρακτικές που έχουμε δει εδώ και 18 μήνες να εφαρμόζονται από την κυβέρνηση.
Ξέρω ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση η διατήρηση της τάξης σε μια μεγαλούπολη. Είχαμε αναγκαστεί κι εμείς να ασκήσουμε βία σε περιπτώσεις που διακυβευόταν σε υπερβολικό βαθμό η τάξη, αλλά είχαμε ασκήσει γενικότερα πολιτική μείωσης της έντασης, σε περίοδο μνημονιακή, όταν όλα οδηγούσαν σε μεγαλύτερη ένταση. Είχαμε μελετήσει τι εφαρμόζεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ενεργούσαμε πραγματικά αναλογικά.
Τώρα βλέπουμε υποσχέσεις μέτρων για «αναλογικότητα» στη βία, αλλά, παράλληλα, καθημερινή κλιμάκωση της έντασης και εφαρμογή τής πολυδιαφημισμένης «μηδενικής ανοχής».
Βλέπουμε περιορισμό των δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ, ενώ την ίδια στιγμή οι αστυνομικοί θα έχουν κάμερες για δική τους χρήση. Δηλαδή περιορίζεται η χρήση για το κοινό των φωτογραφιών και επεκτείνεται η αστυνομική χρήση των φωτογραφιών.
Η προσωποποίηση της ευθύνης του οργανωτή της διαδήλωσης είναι φανερό ότι αποσκοπεί στον εκφοβισμό και στην αποθάρρυνση των διαδηλώσεων.
Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Η κυβέρνηση βλέπει το τσουνάμι των προβλημάτων που έρχεται με τα υγειονομικά, οικονομικά και εθνικά προβλήματα και προετοιμάζεται. Θέλει να αποτρέψει τις λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις. Αναδεικνύεται «εσωτερικός εχθρός».
Οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν μέχρι τώρα δεν δείχνουν διάθεση εφαρμογής αναλογικότητας, το αντίθετο.
Να υπενθυμίσουμε στην κυβέρνηση ότι, ιστορικά, δεν αναχαιτίστηκαν ποτέ οι κοινωνικές απαιτήσεις μετά τον 19ο αιώνα με αστυνομικά μέτρα.
Και να υπενθυμίσω τα λόγια του νομπελίστα Αμάρτια Σεν («Η ανάπτυξη ως ελευθερία»): «Η ανάπτυξη απαιτεί την απομάκρυνση των κύριων πηγών ανελευθερίας: της φτώχειας, της τυραννίας, της έλλειψης ανεκτικότητας»…
Ο Νίκος Τόσκας είναι πρ. υπουργός Προστασίας του Πολίτη
