Την ώρα που Ευρώπη και Αμερική προσπαθούν να διαχειριστούν τη μάχη του εμβολίου, η Κίνα βαδίζει ολοταχώς προς την κορυφή της παγκόσμιας οικονομίας. «Είναι ένα μάθημα για τους Δυτικούς, που τα πήγαν σχετικά άσχημα κατά τη διάρκεια της πανδημίας» επισήμανε ο Ντάγκλας Μακ Ουίλιαμς, επικεφαλής του Centre for Economics and Business Research, ανακοινώνοντας ότι η Κίνα θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ το 2028, μια πενταετία νωρίτερα από τις προβλέψεις, καθώς και ότι και οι υπόλοιπες οικονομίες της Ασίας ανεβαίνουν αφήνοντας πίσω τους τις παραδοσιακά ισχυρές δυνάμεις της Δύσης.
Σ’ αυτό το νέο γεωπολιτικό σκηνικό, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται μπροστά σε ένα διπλό στοίχημα, αυτό της οικονομικής ανάκαμψης και εκείνο της υγειονομικής ανάτασης. Όσο κι αν η Ε.Ε. κατάφερε την τελευταία στιγμή να υπερβεί τον σκόπελο της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, το ταμείο ανάκαμψης έχει καθυστερήσει εντυπωσιακά πολύ όσον αφορά την ενίσχυση της ταχύτατα μεταβαλλόμενης στις συνθήκες του κορωνοϊού πραγματικής οικονομίας. Οι νέες τεχνολογικές υποδομές, η εισαγωγή της καινοτομίας, οι ανάγκες μιας εκπαίδευσης που να ανταποκρίνεται στο νέο ψηφιακό κόσμο αλλά και στην επιστημονική γνώση που αναπτύσσεται ραγδαία και παράλληλα η ανταπόκριση στα καθήκοντα που προκύπτουν από την κλιματική αλλαγή αποτελούν μεν τους τίτλους των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, αλλά δεν φαίνεται να έχουν αποκτήσει ακόμη σαφές και μετρήσιμο περιεχόμενο.
Ακόμα χειρότεροι οι οιωνοί για την Ελλάδα, όπου οι ιδεοληψίες ΣΕΒ - Μητσοτάκη επαναφέρουν τη χώρα στις προ μνημονιακής κρίσης συνταγές αποτυχίας. Συνταγές οι οποίες έρχονται να διασταυρωθούν με την υγειονομική κρίση και τις τεράστιες ελλείψεις που ανέδειξε. Συνταγές που επιμένουν στην πριμοδότηση ενός ως επί το πλείστον παρασιτικού ιδιωτικού κεφαλαίου, στο οποίο, μάλιστα, παραδίδονται ακόμα και ελεγκτικές αρμοδιότητες από το κατ’ όνομα επιτελικό κράτος μιας κυβέρνησης που αρνείται να αντιληφθεί ότι η ίδια η Ευρώπη, για να μην αναφέρουμε το παράδειγμα της Κίνας, για να αντιμετωπίσουν μια παγκόσμια κρίση αυτού του μεγέθους, κατέφυγε σε μορφές κεντρικού σχεδιασμού...
Από την κεντρική παραγγελία εμβολίων μέχρι την κεντρική χρηματοδότηση της επιστημονικής έρευνας -αυτής που είχε περιπέσει στα... κρατικά αζήτητα- τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και οι ΗΠΑ (ακόμα και επί Τραμπ) θυμήθηκαν τα διδάγματα του Μεγάλου Πολέμου και κατέφυγαν στο όπλο της δημόσιας χρηματοδότησης και στη συνέχεια του κεντρικού συντονισμού για την επιτυχία ενός ιστορικών διαστάσεων σχεδίου εμβολιασμού εκατομμυρίων ανθρώπων. Σχεδίου που εν Ελλάδι μετατράπηκε σε ριάλιτι σόου υπουργών και γενικών γραμματέων, που πήραν τις θέσεις υγειονομικών χωρίς να υπάρχει κανένα σχέδιο με προτεραιότητες τέτοιες που να οδηγούν στη σωτηρία της ζωής και της οικονομίας.
