Ακούμε συχνά τα κυβερνητικά στελέχη και τους αντ’ αυτών στα τηλεοπτικά πάνελ να αναφωνούν: ευτυχώς που δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση μέσα στην πανδημία.
Ας παρακάμψουμε το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας στην κορύφωση της κρίσης στην οποία μας βύθισαν τα Μνημόνια. Με μια θητεία σχεδόν ολόκληρη υπό καθεστώς εκβιασμού, πιέσεων και απειλών, κατάφερε να βγάλει την Ελλάδα από τα προγράμματα λιτότητας, να αυξήσει την απασχόληση, τον κατώτατο μισθό, να μειώσει την ανεργία, να λύσει εθνικά θέματα που χρόνιζαν για δεκαετίες. Ενώ ρύθμισε το χρέος και άφησε “προίκα” 37 δισ. μαξιλάρι για την περίπτωση νέας δυσκολίας.
Και νά που η δυσκολία ήρθε πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι θα φανταζόταν κανείς. Και είναι αυτά τα 37 δισ. που μεταξύ άλλων έδιναν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να στηρίξει τα νοσοκομεία και τους ανθρώπους που επλήγησαν. Από την πρώτη κιόλας στιγμή. Έχει κανείς, άραγε, αμφιβολία ότι μια προοδευτική, αριστερή κυβέρνηση δεν θα είχε σπεύσει να θωρακίσει και να ενδυναμώσει το δημόσιο σύστημα Υγείας; Το έκανε μέσα σε μνημονιακές συνθήκες, με 19.500 μόνιμους και έκτακτους στην Υγεία, με την επαναφορά του κανόνα 1 προς 1, με δημιουργία πρωτοβάθμιων μονάδων, λειτούργησε 120 παραπάνω ΜΕΘ απ’ ό,τι παρέλαβε, κατήργησε το πεντάευρο, έδωσε πρόσβαση σε όλους τους πολίτες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από το πρώτο κρούσμα στη χώρα μας προειδοποίησε ότι το σύστημα πρέπει να οχυρωθεί, η οικονομία και οι εργαζόμενοι πρέπει να προστατευτούν. Πρότεινε μάλιστα ολόκληρο πακέτο μέτρων, με κοστολόγηση. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αρνήθηκε να ακούσει, πόσο μάλλον να ενσωματώσει, έστω μια πρόταση. Ήρθε το καλοκαίρι, αυτοθαυμάστηκαν ως οι καλύτεροι στην Ευρώπη και δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να προετοιμαστούν μπροστά στην επερχόμενη καταστροφή τού, δεδομένου, δεύτερου κύματος.
Ακόμα και όταν οι προειδοποιήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δυστυχώς, αλλά και προφανώς, επαληθεύτηκαν, ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του συνέχισαν στο ίδιο βιολί: Σε άλλες χώρες πεθαίνουν λιγότεροι, οι ΜΕΘ σκοτώνουν. Μια κανονική φιλελεύθερη κυβέρνηση σε τέτοιες συνθήκες αν μη τι άλλο θα ελάμβανε υπόψιν και θα ζητούσε τη συμβολή της αντιπολίτευσης. Που ακόμα και τώρα καταθέτει σχέδιο και προτάσεις με ευθύνη για την κοινωνία. Εις μάτην. Όπως όμως ορθά είπε ο Τσίπρας στην Κ.Ο., κανείς δεν θα ξεφύγει από τις ευθύνες.
