Από τη μια η πανδημία, που απλώνεται, προσβάλλει χιλιάδες κάθε μέρα, απειλεί τους πάντες. Τετραψήφια κρούσματα, τριψήφιοι διασωληνωμένοι, διψήφιοι νεκροί. Αριθμητική του γκρίζου. Και του πένθους: Κατέληξαν... διάμεση ηλικία... υποκείμενα νοσήματα. Σχεδόν πάντα τα υποκείμενα νοσήματα. Φανερά και επικίνδυνα.
Από την άλλη τα υπερκείμενα αμαρτήματα. Κρυφά και επικίνδυνα. Πολιτικά και ιδεολογικά, που καθορίζουν τις αποφάσεις της κυβέρνησης και την τύχη της κοινωνίας. Ιστορικά και ταξικά διαμορφωμένα. Που τους οδηγούν σε συγκεκριμένες πολιτικές. Τους κάνουν ολοκληρωτικά ανίκανους να δουν τι συμβαίνει, γιατί συμβαίνει, πώς θα το αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο τρόπο για τους υπηκόους τους. Ενώ τους κάνουν απολύτως ικανούς να καταλαβαίνουν αυτό που συμφέρει τους ίδιους και όσους εκπροσωπούν.
Είναι τα αμαρτήματα που τους οδηγούν στο να αποδυναμώνουν το ΕΣΥ εν μέσω πανδημίας. Να μειώνουν το προσωπικό των νοσοκομείων. Να δηλώνουν πόσο αναίτια σπατάλη θα ήταν η δημιουργία νέων ΜΕΘ. Να αφήνουν το νοσηλευτικό προσωπικό έρμαιο συμβάσεων ορισμένου χρόνου, απαράδεκτων συνθηκών εργασίας και αμοιβών πείνας. Να ανοίγουν τα σχολεία χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Να δέχονται ως φυσική ανάγκη το πάστωμα στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Να ανοίγουν τα σύνορα χωρίς αυστηρό και οργανωμένο έλεγχο. Να στέκονται σε στάση προσευχής μπροστά σε ό,τι γίνεται στις εκκλησίες, ενώ κυνηγούν με τα χημικά τους νέους στις πλατείες. Να... να... να...
Είναι τα αμαρτήματα που τους συνδέουν με τις ελίτ του κοπανιστού αέρα. Τους βαρόνους των μίντια. Τη μεγάλη ιδιωτική πρωτοβουλία. Τους κλινικάρχες και τους ιδιοκτήτες διαγνωστικών κέντρων. Που τους ωθούν να εκμεταλλεύονται την πανδημία, τον φόβο, την παραζάλη ως ευκαιρία. Να αφήνουν τους εργαζόμενους απροστάτευτους. Να επιδοτούν την ανεργία. Ακόμα χειρότερα, να ικανοποιούν τη διακαή επιθυμία του κακομαθημένου οικονομικού κατεστημένου για εργασιακό καθεστώς γαλέρας. Να επιβάλλουν την ποινικοποίηση της φτώχειας πειθόμενοι τοις ρήμασι των τραπεζών. Να μοιράζουν πανάκριβα «δώρα» σε μίντια για να εξασφαλίσουν απολυτίκια. Να περιφρονούν την κοινωνία και να επενδύουν στην επικοινωνία που κάνει το μαύρο άσπρο, τον βλάκα έξυπνο και τον Μητσοτάκη Μωυσή. Να επιδίδονται χωρίς καμιά τύψη σε σκόιλ και ελικίκου, σε θολές απευθείας αναθέσεις, σε δουλειές και δουλίτσες. Να... να... να...
Αυτά τα υπερκείμενα αμαρτήματα διευκολύνουν την πανδημία. Της ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού μας. Και την ίδια στιγμή ανοίγουν την πόρτα σε ένα καθεστώς του μισόφωτος. Αχρείο και αδίστακτο. Με τους πλούσιους πιο πλούσιους και παντοδύναμους. Και τους άλλους, τους ευάλωτους, τους εργαζόμενους, τη μεσαία τάξη, έρμαια της ανασφάλειας, του Αφεντικού, και του Πτωχευτικού Κώδικα. Το φάρμακο και το εμβόλιο για τον κορωνοϊό αναζητείται. Το φάρμακο για τα υπερκείμενα αμαρτήματα όμως υπάρχει. Είμαστε εμείς...
