Στην αρχή πήγαν να το προβάλουν ως κίνηση ματ του Μεγάρου Μαξίμου το ενδεχόμενο να κατεβάσει τον Φρέντι Μπελέρη ως υποψήφιο στις ευρωεκλογές. Άσχετα με το αν θα εκλεγόταν ή όχι, τονώνει το εθνικό αίσθημα των δεξιών και μαζεύει ψήφους των Βορειοηπειρωτών. Μόνο που η υπόθεση σκάλωσε και φαίνεται πως η υποψηφιότητα ματαιώνεται. Η πατρότητα της πρότασης αποδίδεται στον Σταύρο Παπασταύρου, που είχε αναλάβει -όχι επιτυχώς- τη διαπραγμάτευση από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης για την απελευθέρωση του Φρέντι Μπελέρη. Θα ήταν ένα by pass στην αλβανική ηγεσία. Τώρα, γιατί δεν προχώρησε; Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπήρξε άρνηση της υφυπουργού Εξωτερικών Αλεξάνδρας Παπαδόπουλου, που αφενός έχει κόντρα με τον Σταύρο Παπασταύρου και αφετέρου θεωρεί πως θα επιδεινώσει τις σχέσεις με την Αλβανία και την επίλυση της διαφοράς για την ΑΟΖ.
Ακόμη ένας που κόπηκε ενώ είχε ανοίξει περπατησιά για υποψήφιος ευρωβουλευτής της Ν.Δ. είναι ο Φαήλος Κρανιδιώτης. Από σφόδρα αντιμητσοτακικός, ο Φαήλος Κρανιδιώτης στο πέρασμα του χρόνου έγινε υποστηρικτής του πρωθυπουργού. Αλλά το άσπλαχνο επιτελείο του πρωθυπουργού, όπου, όπως λένε οι δεξιοί, κυριαρχούν οι «πασοκοποταμίσιοι Σκέρτσος και Τσιόδρας», τον έκοψε ως πολύ δεξιό. Για παρόμοιους λόγους, ως πολύ κοντά στην Εκκλησία, λένε οι φήμες, κόπηκε ακόμη μία μεταγραφή από το ΠΑΣΟΚ, αυτή του Σπύρου Καρανικόλα. Οι διαφωνούντες ρωτούν «ποιος θα μαζέψει τις δεξιές ψήφους που είναι δυσαρεστημένες από τη στροφή Μητσοτάκη; Ο Τσιόδρας ή η Χριστοφιλοπούλου;».
Και μιας και ο λόγος για το ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ., καθόλου δεν στεναχωρήθηκαν οι υποψήφιοι από την γκάφα της Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου που άδειασε μια θέση. Λέγεται μάλιστα -αλλά ούτε αυτό θέλω να το πιστέψω- ότι ένιοι εκ των υπολοίπων «έσπρωξαν» το θέμα -μετά την αποκάλυψη βέβαια- στα μίντια για να μην έχει καμία ελπίδα η βασιλοβαφτισμένη.
Να ετοιμάζεται ο επόμενος για θυσία
Στις μεγάλες πυρκαγιές στην Εύβοια το 2022 την πλήρωσε ο τότε υπουργός με τη μάνικα -λόγω της φωτογραφίας που είχε αναρτήσει στα social media να συνδράμει το έργο των πυροσβεστών- Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Τη θέση του πήρε ο Χρήστος Στυλιανίδης, που κανείς δεν θυμάται τη θητεία του. Για το σκάνδαλο των υποκλοπών την πλήρωσε ο ανεψιός Γρηγόρης Δημητριάδης και ο διευθυντής -χωρίς πτυχίο- της ΕΥΠ Παναγιώτης Κοντολέων. Στις περσινές πυρκαγιές την πλήρωσε ο Νότης Μηταράκης για ένα τριήμερο στη Χίο, ενώ για τον Αντώνη Καρυώτη που σκότωσαν στον καταπέλτη του «Blue Star», ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Εκείνοι που δεν κατάλαβαν γιατί απομακρύνθηκαν ήταν ο Γιάννης Οικονόμου, από τη θέση του υπουργού Δημόσιας Τάξης, και ο υφυπουργός Κώστας Κατσαφάδος. Στη λογική Μητσοτάκη, ο «ηγέτης» θα πρέπει να είναι πάντα στο απυρόβλητο και πάντα βρίσκεται ένα εξιλαστήριο θύμα. Τώρα, που τα πράγματα στρίμωξαν από τη Μαρία Καρυστιανού και το τεράστιο κύμα κοινωνικής συμπάθειας για τα Τέμπη, βάζει τον Παύλο Μαρινάκη να δώσει στη Δικαιοσύνη τον Κώστα Αχ. Καραμανλή. Στο σκάνδαλο όμως της διαρροής των e-mails ο υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο Παύλος Μαρινάκης, που την επίμαχη περίοδο ήταν γραμματέας του κόμματος. Βεβαίως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δείξει ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός αν πρόκειται να ξεφύγει ο ίδιος.
Bullying
Για τους Λάκωνες και τους Μεσσήνιους η Επανάσταση του 1821 ξεκίνησε στις 17 Μαρτίου από τη Μάνη και συνεχίστηκε στην Καλαμάτα -αφού η Αγία Λαύρα ήταν μια εκ των υστέρων κατασκευή για να τους κλέψει τη δόξα- και τηρούν τη σχετική επέτειο με πενθήμερες εκδηλώσεις στην Αρεόπολη. Την περασμένη εβδομάδα την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Γιάννης Μπρατάκος, καθώς ο πρωθυπουργός είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις. Όταν όμως πήγε να καταθέσει το στεφάνι στο μνημείο της Αρεόπολης, ακούστηκαν φωνές αποδοκιμασίας: «Υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ είναι το στεφάνι;». Αντιθέτως, εκείνοι που μάζεψαν το χειροκρότημα ήταν ο Λακωνίας Θανάσης Δαβάκης και ο Μεσσηνίας Μίλτος Χρυσομάλλης, που ψήφισαν καθαρά «όχι» στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Μπορεί να μην βλέπουν υφυπουργείο ούτε με κιάλι στον επόμενο εκτεταμένο ανασχηματισμό, οψέποτε τον κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά τουλάχιστον θα έχουν την ψήφο των συντοπιτών τους, που δεν χαρακτηρίζονται από τις προοδευτικές πολιτικές τους θέσεις.
Παλιά κόλπα
Οπως έλεγε σε ενίους βουλευτές του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον ανασχηματισμό τον είχε τοποθετήσει για μετά τις ευρωεκλογές. Τότε θα αποκαθιστούσε βουλευτές που, όπως έλεγε, τους είχε «αδικήσει», αρκεί να ψήφιζαν «ναι» στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια. Όπως εξελίσσονται όμως τα πράγματα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα αντέξει μέχρι τις ευρωεκλογές. Με τον Κώστα Αχ. Καραμανλή στον προθάλαμο της Προανακριτικής και τη Νίκη Κεραμέως να τελεί υπό έλεγχο για τα «αμαρτωλά e-mails», ο ανασχηματισμός αρχίζει και προβάλλει σαν μια «κίνηση προς τα εμπρός» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Παλιά γνωστά κόλπα.
Τον είπε ανόητο
Δύσκολες ώρες πέρασε ο Μάκης Βορίδης στη συζήτηση στη Βουλή για τα Τέμπη από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία του ανταπέδωσε στα ίσα τα δικηγορικά μαθήματα που επιχείρησε ο υπουργός Επικρατείας. «Όπως λένε οι Άγγλοι, όποιος γίνεται συνήγορος του εαυτού του έχει έναν ανόητο για πελάτη» του είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφερόμενη στο ότι ο Μάκης Βορίδης προσπαθούσε να απαλλάξει τον εαυτό του από την ευθύνη για τον αντικανονικό διορισμό του μοιραίου σταθμάρχη στο δυστύχημα των Τεμπών.
Χρήσιμος ηλίθιος
Εκείνος που πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος στην υπόθεση των Τεμπών είναι ο Δημήτρης Μαρκόπουλος. Όχι μόνο γιατί η Ζωή Κωνσταντοπούλου θυμήθηκε το δημοσιογραφικό του παρελθόν και grosso modo τον είπε διεφθαρμένο. Αλλά γιατί ο επιτήδειος Δημήτρης ανέλαβε τον βρόμικο ρόλο του προέδρου της Εξεταστικής Επιτροπής για τα Τέμπη προκειμένου να ανοίξει για κείνον ο δρόμος για την επόμενη κυβέρνηση. Χρόνια το παλεύει ο Δημήτρης. Όπως όμως εξελίχθηκε η υπόθεση, μπήκε στο κάδρο της δυσαρέσκειας των πολιτών παίζοντας τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου». Και οι αντιδημοφιλείς βουλευτές δύσκολα γίνονται υφυπουργοί.
Ενα όραμα για την Ελλάδα
«Ένα όραμα για την Ελλάδα» επιγράφεται το κείμενο του ΠΡΑΤΤΩ και της Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Κίνησης, στο οποίο τονίζεται ότι υπάρχει ελπίδα γιατί υπάρχουν τεράστιες δυνάμεις και δυνατότητες στη χώρα μας. Το κείμενο υπογραμμίζει ότι είναι ευθύνη της Αριστεράς, με την ποικιλομορφία των εκφράσεων και των ιδεών που τη χαρακτηρίζουν, με την ιστορική εμπειρία που αποδεικνύει την αξία των μεγάλων ενωτικών κινημάτων, να διαμορφώσει σταθερούς θεσμούς και διαδικασίες διαλόγου ώστε να προκύψει ένα ριζοσπαστικό, αλλά ταυτόχρονα πειστικό και τεχνοκρατικά επεξεργασμένο πρόγραμμα που θα αντιμετωπίσει τις πολλαπλές κρίσεις και θα τοποθετήσει την Ελλάδα στις ράγες μιας ανοδικής πορείας. Επισημαίνεται ότι κυρίως «απαιτούνται η βούληση και η ικανότητα νικηφόρας σύγκρουσης με την αδράνεια, με πελατειακές λογικές και κατεστημένα συμφέροντα. Κι αυτό προϋποθέτει τη συγκρότηση ενός μεγάλου μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα επιδιώξει τη ριζική δημοκρατική αναμόρφωση των πολιτικών και οικονομικών θεσμών και μηχανισμών».
