Νέο ρεκόρ σπάει η χονδρεμπορική τιμή του ρεύματος καταγράφοντας για χθες το ιστορικά υψηλό επίπεδο των 281,03 ευρώ ανά μεγαβατώρα, σε μια κούρσα ανόδου που, ως φαίνεται, δεν έχει τέλος, με τελικό αποδέκτη τον καταναλωτή.
Πάντως η Ελλάδα, αν και δεν είναι στην πρώτη θέση σήμερα, είναι πρωταθλήτρια στον μηνιαίο μέσο όρο, καθώς από την 1η έως τις 24 Νοεμβρίου καταγράφει την υψηλότερη τιμή, στα 228,36 ευρώ / μεγαβατώρα, και σε ετήσια βάση τη δεύτερη υψηλότερη (μετά την Ιταλία με 108,36), στα 103,11 ευρώ / μεγαβατώρα.
Σήμερα πανευρωπαϊκά καταγράφονται πολύ υψηλές τιμές, και μάλιστα Σερβία και Ελβετία “έκλεισαν” σε επίπεδα άνω των 300 ευρώ / μεγαβατώρα (310,63 και 308,99, αντίστοιχα), η Γαλλία στα 295,82, ενώ Ιταλία, Ελλάδα, Ρουμανία, Ουγγαρία, Αυστρία, Σλοβενία, Κροατία και Βέλγιο έσπασαν το φράγμα των 280 ευρώ.
Στην εγχώρια αγορά, το αμέσως προηγούμενο ρεκόρ ήταν στα 276,47 ευρώ σε λιγότερο από μια εβδομάδα (18.11.2021), τον Οκτώβριο το υψηλότερο σημείο ήταν στα 253,33 ευρώ, ενώ Σεπτέμβριο - Αύγουστο, αν και υπήρχαν αιχμές, η τιμή δεν πλησίαζε καν τα 200 ευρώ.
Χθες η τιμή του φυσικού αερίου στις διεθνείς αγορές κινήθηκε ανοδικά, καθώς διαπραγματευόταν (ολλανδική πλατφόρμα TTF) κοντά στα 90 ευρώ / μεγαβατώρα, αλλά πάντως πολύ κάτω από τα 116,5 ευρώ του Οκτωβρίου.
Παράλληλα, νέα αύξηση σημειώνεται στο χρηματιστήριο των δικαιωμάτων εκπομπών CO2, καθώς από προχθές διαμορφώνονται σε 69-70 ευρώ / τόνο.
Βέβαια, πέρα από τις διεθνείς πιέσεις, η εγχώρια αγορά έχει και τη δική της... ιστορία, με στρεβλώσεις και ζητήματα ανταγωνισμού που δημιουργούν επιπλέον κόστη, όπως π.χ. αυτό της αγοράς εξισορρόπησης που έφτασε πρόσφατα μέχρι και τα 20 ευρώ / μεγαβατώρα.
Και ενώ είναι προφανές ότι οι ευθύνες βαρύνουν όλους, τους λίγους, καθετοποιημένους παίκτες, που με τις ρήτρες μετακυλίουν όλο το κόστος της χονδρεμπορικής στους καταναλωτές, τελευταίως οι ιδιώτες στοχοποιούν τη ΔΕΗ αναβιώνοντας μέχρι και το θέμα των νερών στην ηλεκτροπαραγωγή και μιλώντας περί “διατήρησης της αποκλειστικής και προνομιακής πρόσβασης στην υδροηλεκτρική παραγωγή”, ενώ στη λιανική τής προσάπτουν “την υπερδεσπόζουσα θέση του ιστορικού παρόχου”.
