Παρότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προκλητικά αγνόησε τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου στον στρατηγικής σημασίας όμιλο των Ελληνικών Πετρελαίων προχωρώντας ακάθεκτη στην προειλημμένη απόφαση εκχώρησης του πλεονεκτήματος της πλειοψηφικής συμμετοχής του Δημοσίου στο μάνατζμεντ στα ιδιωτικά συμφέροντα, δεν μπορεί να... εξαφανίσει τις πολιτικές αλλά και οικονομικές ευθύνες, πιθανώς και ποινικές, των εμπλεκομένων.
Μετά την απόρριψη της τροπολογίας του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, που θωράκιζε το δημόσιο συμφέρον στα ΕΛ.ΠΕ. και την υπερψήφιση της σχετικής απόφασης την περασμένη Παρασκευή, κυβέρνηση και διοίκηση μάλλον θεωρούν λήξαν το... ενοχλητικό θέμα και πλέον προχωρούν σε νέα σύνθεση του Δ.Σ., βάσει των αλλαγών του καταστατικού που αποφάσισαν. Εντούτοις το ζήτημα των επιπτώσεων της κατάργησης του διορισμού της πλειοψηφίας των μελών του Δ.Σ. από το Δημόσιο, που συνιστά απεμπόληση κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, παραμένει και ελέγχεται.
Θυμίζουμε ότι, βάσει της συμφωνίας των μετόχων (2003), 7 στα συνολικά 13 μέλη του Δ.Σ. μπορούν να ορίζονται από το Δημόσιο παρέχοντας την επιλογή ελέγχου του μάνατζμεντ στο Δημόσιο, κάτι που εφαρμόστηκε με πρωτοφανή επιτυχία την περίοδο 2015 - 2019, σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιόδους, όταν δεν γινόταν πραγματική χρήση του δικαιώματος αυτού, αλλά διορίζονταν διοικήσεις που υποδεικνύονταν από τον ιδιώτη μέτοχο (Paneuropean - ομίλου Λάτση).
Πλέον, βάσει της “εναλλακτικής” που εξαναγκάστηκε να καταθέσει το ΤΑΙΠΕΔ εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων και εξωδίκων και υπερψηφίστηκε εν τέλει στη γενική συνέλευση των μετόχων, από τα μειωμένα σε έντεκα συνολικά μέλη του Δ.Σ. μόνο τέσσερα διορίζονται από το Δημόσιο και τα υπόλοιπα από τη γενική συνέλευση, ενώ συγχρόνως καταργείται η εργατική εκπροσώπηση στο Δ.Σ.
Οικονομική απώλεια
Όπως έχει ήδη αναδειχθεί από την ΑΥΓΗ, πέραν της πολιτικής υπάρχει και μια σοβαρότατη οικονομική διάσταση: το δικαίωμα του Δημοσίου στη διοίκηση δίνει μια προσαύξηση στην αξία των μετοχικών δικαιωμάτων, ένα premium, που αποτελεί περιουσιακό στοιχείο από μόνο του. Συνήθως, όπως ισχύει στην αγορά, αποτιμάται ως άυλη αξία με ποσοστό μεταξύ 15% και 20% επί των μετοχικών δικαιωμάτων του Δημοσίου. Επομένως το Δημόσιο με ποσοστό 35,5% επί της αξίας των ΕΛ.ΠΕ., ήτοι 2 δισ., έχει περίπου 710 εκατ. μετοχικά δικαιώματα (περιουσία), που λόγω μάνατζμεντ περιλαμβάνουν και προσαύξηση ύψους τουλάχιστον 106 εκατ. (με 15%).
Με βάση τη διεθνή πρακτική στοιχειοθετείται θέμα απιστίας ως προς τα συμφέροντα του Δημοσίου, καθώς οι συναινούντες στην κατάργηση της πλειοψηφικής συμμετοχής του Δημοσίου στη διοίκηση παραχωρούν ταυτόχρονα και οικονομικό όφελος, τουλάχιστον 106 εκατ. (αξία μάνατζμεντ), απώλεια που χρήζει διερεύνησης.
Προφανώς παραμένει στην ευχέρεια όλων όσοι έχουν έννομο συμφέρον να προχωρήσουν σε νομική διερεύνηση των συνεπειών των επιλογών κυβέρνησης - διοίκησης.
Πίεση εργαζομένων
Ο αγώνας των εργαζομένων υπήρξε αδιαμφισβήτητος και συνεπής: τρεις 24ωρες απεργίες και κινητοποίηση στους χώρους εργασίας, διαδοχικές επαφές και ενημερώσεις με τα πολιτικά κόμματα και εμπλεκόμενους φορείς (ΤΑΙΠΕΔ, ΥΠΕΝ), δύο εξώδικα προς το ΤΑΙΠΕΔ.
Την περασμένη Παρασκευή το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα ΕΛ.ΠΕ. (ΠΣΕΕΠ) δήλωσε ρητά και απερίφραστα ότι δεν επηρεάζεται στο ελάχιστο η συνέχιση του αγώνα σε κάθε επίπεδο, καθώς είναι προφανές πως η απόφαση της συνέλευσης των μετόχων “θα αποτελέσει την ουσιαστική έναρξη των παραπέρα απαιτούμενων κινήσεών μας για την υπεράσπιση και κατοχύρωση τόσο των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα ΕΛ.ΠΕ. όσο και των δικαιωμάτων του Δημοσίου και του ελληνικού λαού”.
Επεσήμανε δε ότι ταυτόχρονα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη οι απαραίτητες νομικές κινήσεις που θα αναδείξουν σε όλους το μέγεθος της ανακολουθίας αυτών που υποτίθεται πως εκπροσωπούν τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών.
Σημειώνεται ότι αύριο και μεθαύριο (31.5 - 1.6.2020) διεξάγονται εκλογές στο Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων ΕΛ.ΠΕ. (ΠΣΕΕΠ). Όλο το προηγούμενο διάστημα και εν μέσω κινητοποιήσεων, αλλά και μέχρι τις παραμονές των αρχαιρεσιών, δεν έλειψαν οι πιέσεις και... παρεμβάσεις της διοίκησης, σύμφωνα με καταγγελίες εργαζομένων και συνδικαλιστών, υπέρ συγκεκριμένων “φιλικών” συσχετισμών που θα επιτρέψουν, ανενόχλητα, την υλοποίηση των σχεδίων κυβέρνησης Ν.Δ. - διοίκησης.
