Ηταν μεσημέρι ενός Γενάρη και χωρίς σύννεφα στον ουρανό. Το πρωί είχε ομίχλη, όπως κάθε πρωί, και σκέπαζε την πόλη κάτω από τον λόφο. Τόσο που, αν δεν ήσουν υποψιασμένος, θα μπορούσες να πιστέψεις ότι κάτω από τον λόφο ήταν ένας μεγάλος βάλτος ή μια λίμνη που καθώς ο ήλιος πέφτει πάνω στα νερά της αναβλύζει πυκνούς ατμούς.
Επειτα άρχιζαν οι δουλειές και δεν μπορούσες να κοιτάξεις.
Αγγαρείες, πρωινή αναφορά, συντήρηση υλικών, ασκήσεις, αθλοπαιδιές. Τρέξιμο μέχρι το βράδυ, που λένε οι φαντάροι.
Κάπου κοντά στο μεσημέρι ήχησε η σειρήνα του στρατοπέδου.
Απαντες σε επιφυλακή.
Οι σκοποί στις θέσεις τους διπλοβάρδια, ο αξιωματικός υπηρεσίας τρέχοντας να ενημερώνει έναν έναν πως δεν θα υπάρξει αλλαγή στις σκοπιές και όλοι οι άλλοι παρατεταγμένοι στον χώρο αναφοράς τάγματος.
Πάμε σε πόλεμο, είπε ο διοικητής, που για πρώτη φορά είχε απεκδυθεί τον μανδύα του αυστηρού στρατιωτικού και είχε μεταμορφωθεί σε πατέρα. «Κανείς μας δεν έχει πολεμήσει, αλλά τώρα ήρθε η σειρά μας» είπε και διέταξε να προετοιμαστούν όλοι για αναχώρηση. Χρόνος απομάκρυνσης στον χώρο διασποράς, 45 λεπτά.
Σε όλους τους στρατιώτες μοιράστηκε δεκατιανό: λουκάνικα και αβγόφετες. Ψωμί βουτηγμένο μέσα σε χτυπημένο αβγό. Το καλύτερο γεύμα που μπορούσε να διαθέσει η μονάδα στους στρατιώτες της.
Μία ομάδα θα ακολουθούσε άλλη διαδρομή και άλλον προορισμό.
Εκείνο το βράδυ αυτή η μικρή ομάδα θα βρισκόταν πάνω σε ένα καράβι με τις κάννες στραμμένες απέναντι και τα τυφέκια οπλισμένα. Εντολή: «Όπλα ελεύθερα». Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος δει να κινείται κάτι, δεν χρειάζεται άλλη διαταγή για να στοχεύσει και να τραβήξει τη σκανδάλη.
Ο καιρός δεν ήταν πλέον καλός όπως το πρωί και το μεσημέρι. Τώρα η θερμοκρασία είχε πέσει, όπως και ήλιος. Πίσσα το σκοτάδι, την ομίχλη είχε διαδεχτεί μια βροχή που νόμιζες πως θα τρύπαγε το κράνος πριν από τη σφαίρα του εχθρού. Τσινγκ, ντανγκ και τακ τρύπαγαν το μέταλλο και τα αφτιά τους.
Και οι ώρες να περνούν βασανιστικά αργά.
Κάποια στιγμή ακούστηκε ένα ελικόπτερο να πετάει πάνω από τα κεφάλια των οπλισμένων στρατιωτών κι έπειτα εξαφανίστηκε στον ορίζοντα. Δεν ξανακούστηκε ποτέ το πέταγμά του. Μονάχα ένα παφλασμός, που δεν μπορούσες να γνωρίζεις αν ήταν κάποιο κύμα στα πλαϊνά του πλοίου ή κάτι άλλο.
Ο αξιωματικός διέταξε να ασφαλιστούν τα όπλα και να αδειάσει η θαλάμη από σφαίρες μέχρι νεωτέρας.
Υστερα μια άλλη ομάδα στρατιωτών που ήταν βρεγμένοι μέχρι το κόκαλο μέσα από τις αδιάβροχες στολές τους ανέβηκαν από την ανεμόσκαλα του πλοίου. Έτρεμαν από την αδρεναλίνη που είχε φτάσει στα ύψη και από τα στόματά τους δεν έβγαινε κουβέντα, μόνο λυγμοί και φωτιές από τα μάτια τους.
Ο ένας κάτι πήγε να ψελλίσει, μα κάποιος άλλος από την ίδια ομάδα τον κοίταξε αυστηρά. Μαζεύτηκε σαν φοβισμένο παιδάκι και έσκυψε το κεφάλι.
Η κρίση είχε αποσοβηθεί και λίγες ημέρες αργότερα ο πρωθυπουργός ομολόγησε πως με την παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων, τους οποίους και ευχαριστούμε ως έθνος, το επεισόδιο θεωρείται λήξαν. Όπως και η ζωή του πληρώματος του ελικοπτέρου, όπως και η πίστη των παιδιών.
Στο κάτω κάτω, ένα κομμάτι πανί ήταν πάνω σε έναν βράχο.