Στα λεγόμενα ορεινά του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας κάθε σαββατοκύριακο η πίσω πόρτα του πάρκου ανοίγει διάπλατα για να μπει μέσα και να σταθμεύσει το παλιό λεωφορείο της δημοτικής συγκοινωνίας που δεν εργάζεται πια.
Στο πλάι του, δυο-τρία τραπεζάκια από εκείνα τα στρογγυλά μεταλλικά του καφενείου, με μερικές καρέκλες γύρω τους περιμένουν να φιλοξενήσουν τους γενναίους της περιοχής.
Ενας παππούς, ένας μπαμπάς, κάποιος θείος ίσως, με κάνα-δυο πιτσιρίκια που έχουν χώσει τις μούρες τους μέσα στις χρωματιστές σελίδες κάποιου βιβλίου, διαβάζει υποκρινόμενος θεατρικά φωνές και σημεία στίξης όμορφες ιστορίες.
Τα πιτσιρίκια πετάγονται σαν ελατήριο από τις χρωματισμένες καρέκλες τους και τρέχουν μέχρι την τεχνητή λιμνούλα για να δούνε τις υδρόβιες χελώνες ανάμεσα στα βάτα. Έπειτα επιστρέφουν ξανά δίπλα στον ενήλικα, που έχει ήδη γυρίσει τη σελίδα του βιβλίου και περιμένει τους ακροατές του να επιστρέψουν.
Το βιβλίο δεν είχε έρθει από το σπίτι, αλλά ήταν στοιβαγμένο με αγάπη, μαζί με άλλα πολλά βιβλία, στα ράφια που είχαν πάρει τη θέση των καθισμάτων του λεωφορείου.
Είναι η κινητή βιβλιοθήκη του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας που κάθε σαββατοκύριακο βρίσκει ένα διαφορετικό πάρκο να σταθεί και να μοιράσει όλη τη γνώση του κόσμου και όλες τις εικόνες της ανθρωπότητας ζωγραφισμένες με γράμματα. Μαύρες καμπύλες, κουλούρια και γραμμές πάνω σε λευκό χαρτί· και κάποιες φορές σκίτσα ή εικόνες για να τραβούν το ενδιαφέρον των αναγνωστών.
Ισως να οφείλεται στην ανάγκη των παιδιών να περάσουν δημιουργικό χρόνο με τους μεγαλύτερους, ίσως στον υπέροχο κόσμο των βιβλίων και της γνώσης. Εκεί που χτίζονται οι χαρακτήρες των ανθρώπων, αλλά η παιδική χαρά του πάρκου από εκείνο το σαββατοκύριακο που πρωτομπήκε το βιβλιοαυτοκίνητο είναι λιγότερο γεμάτη από πριν. Και το αναψυκτήριο αντίστοιχα έχει περισσότερα παιδιά και χαμηλότερα τη μουσική του.
Για τα επόμενα σαββατοκύριακα το πάρκο Σελεπίτσαρι στην Αμφιάλη θα αποτελεί τον χώρο στάθμευσης της κινητής δανειστικής βιβλιοθήκης.
Ή, για τους πιο ρομαντικούς, στο πάρκο Σελεπίτσαρι κάθε Σάββατο και Κυριακή από το πρωί μέχρι το μεσημέρι θα ανοίγουν οι πύλες ενός παλιού μεν, αλλά πάντα μοναδικού χωροχρόνου για να ταξιδέψουν οι μικροί αναγνώστες από τον γύρο της Σελήνης μέχρι τις 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, να εξερευνήσουν τη μυστηριώδη νήσο ή να μετρήσουν τ’ άστρα με τον Μέλιο.
Και οι μεγάλοι με την αγωνία και την αγάπη του μπαρμπα-Ανέστη ή του κυρίου Σωτήρη να θωρακίζουν τα παιδιά απέναντι σε κάθε δάσκαλο-παπά, που έγραφε και ο Λουντέμης τη δεκαετία του ’50.
