Ο τίτλος («Ρυθμίσεις για την επιτάχυνση της εκδίκασης κ.λπ.») και η ορολογία του νομοσχεδίου που πρόσφατα κατατέθηκε στη Βουλή αναποδογυρίζουν νοηματικά την ουσία των ρυθμίσεών του. Αναφέρονται σε επιτάχυνση της δικαιοσύνης, στην πραγματικότητα όμως συνέπεια της ψήφισης του νομοσχεδίου θα είναι να επιταχυνθούν επιλεκτικά ορισμένα είδη μόνο υποθέσεων που αφορούν τη επιθυμητή ευρυθμία της οικονομίας και κατ’ εξοχήν τους πλειστηριασμούς. Οι υπόλοιπες, δηλαδή οι πλείστες (που αφορούν π.χ. εργασιακές ή οικογενειακές διαφορές), θα επιβραδυνθούν σε αντιστρόφως ανάλογο βαθμό...
Είναι όντως γνωστό το φορτίο εκκρεμών δικογραφιών που αφορούν εκατοντάδες χιλιάδες χρονίζουσες υποθέσεις. Με την ψευδεπίγραφη επιτάχυνση και τις αποσπάσεις ωστόσο οι ανεπαρκείς σε αριθμό δικαστές και δικαστικοί υπάλληλοι που θα ασχολούνται με τον μεγάλο αριθμό των «μη προνομιούχων» υποθέσεων θα γίνουν λιγότεροι. Οι αντίστοιχες υλικές υποδομές επίσης θα αποδυναμωθούν περισσότερο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η αφαίρεση δικαστών από το έργο της απονομής δικαιοσύνης στα δικαστήρια ουσίας (Πρωτοδικεία, Εφετεία) δεν μεθοδεύεται μόνο για να εξυπηρετηθούν οικονομικές - αναπτυξιακές ανάγκες, αλλά σχεδόν με κάθε διαθέσιμη αφορμή: Για στήριξη της προόδου προγραμμάτων ηλεκτρονικής επεξεργασίας, για υποστήριξη έργου ανώτατων δικαστών, για την αποκατάσταση οικογενειακής συνοχής ειδικά των εργαζομένων σε διπλωματικές υπηρεσίες κ.λπ., κανείς δεν ισχυρίζεται ότι οι πρόσθετες ασχολίες δεν είναι χρήσιμες.
Το θέμα είναι ότι θα έπρεπε να εξυπηρετηθούν με νέο προσωπικό και υποδομές και όχι με μείωση του αριθμού όσων ήδη στενάζουν από τον φόρτο εργασίας και οδηγούνται σε αναπόφευκτες καθυστερήσεις.
Όσο για τη θέσπιση ενιαίας Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς, επαναλαμβάνεται το «κόλπο» που είχε εφαρμοστεί εν έτει 2013. Είχαν και τότε τολμήσει δυο «ενοχλητικοί» εισαγγελείς (κ. Πεπόνης, Μουζακίτης) να διερευνούν οικονομικά σκάνδαλα. Θεσπίστηκε «ευφυώς», η διάσπαση του ενιαίου εισαγγελικού τμήματος σε δύο, ώστε να αναμορφωθεί η αρμοδιότητά τους και να διακοπεί η ελεγκτική τους δραστηριότητα.
Εν έτει 2020 γίνεται το αντίστροφο. Επειδή ενοχλεί η δραστηριότητα της σημερινής Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς, επιλέγεται η επιστροφή στην ενοποίηση και αφαιρούνται οι σχετικές υποθέσεις από τους αρμόδιους σήμερα εισαγγελείς, που είχαν ξοδέψει άπειρο χρόνο για τη μελέτη φακέλων. Αντί προώθησης δηλαδή, μπλοκάρισμα. Πρόκειται για κατάφωρη παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης.
* Ο Νίκος Παρασκευόπουλος είναι ομότιμος καθηγητή ΑΠΘ, πρώην υπουργός
