Να, λοιπόν, που το 41% δεν είναι ασπίδα σωτηρίας για κάθε παρασπονδία, κάθε ανομία, κάθε πολιτική στο διηνεκές.
Η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αντιμέτωπη με τον εαυτό της, καλείται να δώσει λογαριασμό στους Έλληνες πολίτες για το κράτος που διαμόρφωσε, για τον τρόπο που διοικεί. Το έγκλημα των Τεμπών είναι αποτέλεσμα αντίληψης, όχι μιας κακής διαχείρισης. Πρώτα το χρήμα, πρώτα τα συμφέροντα που με στηρίζουν και στηρίζω, και μετά το κοινό όφελος. Η συγκάλυψη του εγκλήματος είναι θέμα αντίληψης. Εμείς δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Οι υποκλοπές και η αξιοποίηση προσωπικών δεδομένων είναι πρωτίστως θέμα αντίληψης. Στόχος, η εξουσία με κάθε τρόπο, με κάθε «σημαδεμένη τράπουλα». Δεν είναι θέμα κάποιας παρασπονδίας, κάποιου λάθους το οποίο τυχαίως έγινε αντιληπτό. Είναι αντίληψη, είναι εφαρμοσμένη πρακτική για να επιτευχθεί ο στόχος της διατήρησης στην εξουσία.
Μόνο που το φορτίο των ανομημάτων είναι πλέον δυσβάστακτο, δεν κρύβεται.
Οι 1,3 εκατ. υπογραφές δεν αφορούν μόνο τα Τέμπη, μαζεύτηκαν με το έγκλημα των Τεμπών. Οι πολίτες συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι η αντίληψη της εξουσίας του κυρίου Μητσοτάκη είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντά τους. Όσο προστίθενται προβλήματα εξουσίας της πολιτικής της κυβέρνησης τόσο εντονότερα θα εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους. Και μπορεί να μην περνάνε αμέσως στην απέναντι όχθη, όμως απομακρύνονται από όσα έως χθες έβρισκαν χρήσιμα ή έστω ανεκτά.
Η πολιτική αντίληψη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μέρος της οποίας είναι και η ωμότητα του κυρίου Γεωργιάδη και του κυρίου Βορίδη, θα αφήσει δυστυχώς το δικό της αποτύπωμα. Αποτύπωμα αρνητικό.
Δεν έχει, όμως, σημασία μόνο το εκλογικό αποτύπωμα, σημασία έχει ποιους δρόμους θα αποφασίσει να ακολουθήσει γενικότερα η κοινωνία στη συνέχεια. Πού θα στραφεί για να αποκτήσει ελπίδα, για να βρει διέξοδο στα αδιέξοδά της. Και αυτό είναι το στοίχημα και για όλες τις κοινωνικές δυνάμεις και για όλες τις πολιτικές παρατάξεις.
