Εδώ η φιλοσοφία είναι η μείωση του κόστους των υπερωριών, ώστε η εργασία να γίνει εντατικότερη και να κοστίζει φθηνότερα στους εργοδότες. Οι επιτρεπόμενες υπερωρίες στη βιομηχανία αυξάνονται από 48 το εξάμηνο σε 60.
Ο εργοδότης θα μπορεί να επιβάλλει απλήρωτη υπερωριακή εργασία στους υπαλλήλους του με αντιστάθμισμα μειωμένο ωράριο ή πρόσθετη άδεια κάποια άλλη ημέρα.
Για τους εργοδότες οι ρυθμίσεις αυτές σημαίνουν τεράστια κέρδη από τη μείωση του υπερωριακού κόστους. Γιατί να μην το κάνουν άλλωστε; Η ανεργία καλπάζει.
Η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα είναι υποτυπώδης. Η ΓΣΕΕ κοιμάται. Και ο ΣΕΒ μπορεί να υπαγορεύσει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη όποια ρύθμιση θέλει.
Ας σημειώσουμε ότι η εφαρμογή των διατάξεων αυτών γίνεται σε ένα πλαίσιο απόλυτης εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Διότι ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε η παρούσα κυβέρνηση ήταν η υποβάθμιση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας.
Όσο για την απεργία, που είναι το ύστατο μέσον πίεσης των εργατοϋπαλλήλων, προβλέπονται πρόσθετα μέτρα για τον έλεγχο και τον περιορισμό της.
Την ώρα λοιπόν που τα σύννεφα της κρίσης μαζεύονται πάνω από τη χώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ψυχρά και συστηματικά, λεηλατεί τους αδύναμους. Και θα συνεχίσει έτσι μέχρι να βρεθεί απέναντι σε σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις.
