Σε εποχές όχι και τόσο μακρινές μια προτροπή σαν αυτή του Τραμπ προς τον Πούτιν -να εισβάλει σε όποια χώρα της Ευρώπης δεν καλύπτει τις οικονομικές της υποχρεώσεις προς το ΝΑΤΟ- θα είχε τερματίσει αυτόματα την πολιτική του καριέρα, έχοντας ενεργοποιήσει αυτομάτως και τις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ. Σε άλλες εποχές, τότε που ζωές καταστράφηκαν από τον γερουσιαστή Μακάρθι για πολύ-πολύ λιγότερα...
Τώρα η ζωή συνεχίζεται, με τις ΗΠΑ να ασχολούνται με το μνημονικό του Μπάιντεν... Η ζωή συνεχίζεται και στην υπό ρωσική απειλή Ευρώπη, που ακούει τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, τον μόνο πολιτικό με τον οποίο συνυπάρχει σταθερά ο Βλαντίμιρ Πούτιν, να απειλεί ευθέως ότι η χώρα του θα προχωρήσει σε κάθε είδους παρεμβάσεις στις επικείμενες ευρωεκλογές προκειμένου να ενισχυθούν οι αυτοχρισθείσες ως «αντισυστημικές» δυνάμεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο Μεντβέντεφ δεν ένιωσε καν την ανάγκη να κρυφτεί. Η έκκλησή του υπήρξε σαφής: να υποστηριχθούν «με κάθε τρόπο», «μυστικά αλλά και ανοιχτά», κόμματα αλλά και μεμονωμένοι πολιτικοί ώστε διά της ψήφου να καταφέρουν να μετατραπούν από «αντισυστημικές» δυνάμεις σε τμήμα ενός νέου πολιτικού κατεστημένου, φιλικού στη Μόσχα.
Στο πολύ κοντινό παρελθόν οι καθοδηγούμενες από το Κρεμλίνο καμπάνιες παραπληροφόρησης στο Brexit, αλλά και στις αμερικανικές εκλογές έδειξαν την ισχύ αυτού του μοντέλου υβριδικού ψηφιακού πολέμου στον οποίο επιδίδεται μεθοδικά η Ρωσία, τουλάχιστον την τελευταία οκταετία. Η Βέρα Γιούροβα, η εκ Τσεχίας αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχει ήδη καταγγείλει τη διάθεση εκατομμυρίων για τη διάχυση οργανωμένης παραπληροφόρησης στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Το YouTube, η Google, ακόμα και το κινεζικής καταγωγής TikTok έχουν ήδη κλείσει ιστοσελίδες και εφαρμογές. Σε αυτό το πλαίσιο, έχει σημασία το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατήγγειλε, με συντριπτική πλειοψηφία, τις «προσπάθειες υπονόμευσης της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας» από τη Ρωσία, με τη στρατολόγηση ευρωβουλευτών από ρωσικές υπηρεσίες, τη «χορήγηση τραπεζικών δανείων, την προσφορά συμβολαίων αγοράς και εμπορικών συμφωνιών», την «παροχή αφηγημάτων σε ακροδεξιά πολιτικά κόμματα και παράγοντες στη Γερμανία και στη Γαλλία».
Ο αγώνας κατά της Ακροδεξιάς σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι μόνο ιδεολογικός, αλλά και γεωπολιτικός. Μας το θυμίζουν όσα ζήσαμε στην Ελλάδα την εποχή της Συμφωνίας των Πρεσπών...
