Τα βρετανικά ΜΜΕ περιγράφουν τους πιθανότερους διεκδικητές της ηγεσίας των Συντηρητικών και της βρετανικής κυβέρνησης μετά το νέο «φιάσκο» με την παραίτηση της Λιζ Τρας. Και η λίστα αυτή περιλαμβάνει τόσο φαβορί και αουτσάιντερ, όσο και εκπλήξεις από το παρελθόν.
Τα στελέχη των Συντηρητικών που θα επιδιώξουν να διεκδικήσουν την ηγεσία, θα πρέπει να εξασφαλίσουν την υποστήριξη τουλάχιστον 100 βουλευτών. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μπορούν να υπάρξουν ως τρεις υποψηφιότητες, από τους 357 βουλευτές των Τόρις.
Με τρεις υποψηφιότητες, ο υποψήφιος που διαθέτει την μικρότερη υποστήριξη θα αποκλειστεί μετά από ψηφοφορία μεταξύ των βουλευτών και θα συνεχίσουν οι άλλοι δύο.
Με δύο υποψηφιότητες, θα γίνει ξανά εκλογική διαδικασία μεταξύ των βουλευτών για να καταγραφεί η υποστήριξη σε κάθε υποψήφιο και στη συνέχεια θα ακολουθήσει εκλογική διαδικασία στη βάση, μεταξύ των μελών του κόμματος.
Με μία μόνο υποψηφιότητα, θα υπάρξει απευθείας ανάδειξη του νέου ηγέτη των Συντηρητικών, ο οποίος θα αναλάβει και την πρωθυπουργία της κυβέρνησης.
Οι πιθανοί διεκδικητές:
- Ρίσι Σούνακ: Ο υπουργός του Μπόρις Τζόνσον που έχασε στην τελική αναμέτρηση για την διαδοχή του από την Λιζ Τρας, είχε εξασφαλίσει την ισχυρότερη υποστήριξη μεταξύ των βουλευτών των Συντηρητικών (με 137 ψήφους έναντι 113 της δεύτερης), αλλά έχασε όταν «μίλησε» η βάση των μελών του κόμματος, με μία διαφορά 21.000 ψήφων (60.399 έναντι 81.326). Είχε προειδοποιήσει ότι οι εξαγγελίες της Τρας για φοροαπαλλαγές θα έκαναν ζημιά στην οικονομία.
- Πένι Μόρντοντ: Με εμπειρία σε πολλά υπουργικά χαρτοφυλάκια (Ισότητας, Διεθνούς Ανάπτυξης, Άμυνας -η πρώτη γυναίκα) επί πρωθυπουργίας της Τερέζα Μέι, «ξηλώθηκε» από τον Τζόνσον καθώς είχε υποστηρίξει ανοιχτά τον αντίπαλό του Τζέρεμι Χαντ στις εσωκομματικές εκλογές του 2019. Ωστόσο το 2020 ενεπλάκη στις διαπραγματεύσεις και την υλοποίηση του Brexit, με τρόπο που προκάλεσε σοβαρές ενστάσεις ακόμη και από τον προϊστάμενό της Ντέιβιντ Φροστ. Διεκδίκησε και αυτή την ηγεσία του κόμματος συγκεντρώνοντας αρχικά την υποστήριξη 105 βουλευτών. Στη συνέχεια, στήριξε ανοιχτά την Τρας, κάτι που την έφερε στην κεφαλή της Βουλής για τις προηγούμενες έξι εβδομάδες.
- Μπεν Γουάλας: Η πλέον ενωτική φιγούρα μεταξύ των πιθανών υποψηφίων, ο υπουργός Άμυνας είχε συγκεντρώσει τα μεγαλύτερα ποσοστά αποδοχής στις ηλεκτρονικές δημοσκοπήσεις του σάιτ των Συντηρητικών. Ωστόσο υποστήριξε την Τρας, χαρακτηρίζοντάς την «αυθεντική». Η εικόνα του έχει ενισχυθεί λόγω της σθεναρής υποστήριξης της Βρετανίας προς την Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή. Σημειώνεται ότι ο ίδιος ήταν ταυτόχρονα αντίθετος με το Brexit αλλά υποστηρικτής του Τζόνσον. Έχει στρατιωτική θητεία σε Γερμανία, Κύπρο, Μπελίζε και Βόρεια Ιρλανδία.
- Κέμι Μπάντενοτς: Ο «νέος έρωτας της Δεξιάς» όπως την έχουν χαρακτηρίσει, αιφνιδίασε με την ισχυρή υποστήριξη (59 ψήφοι) που είχε στους πρώτους γύρους της προηγούμενης διαδικασίας για την ανάδειξη ηγέτη του κόμματος. Με ιδιαίτερα επιθετική θέση για θέματα ισότητας, κατά του woke culture και προσεγγίσεων όπως οι ουδέτερες ως προς το φύλο τουαλέτες, έχει μεταξύ άλλων δηλώσει ότι «απορρίπτει τις προτεραιότητες του Twitter και εστιάζει στις προτεραιότητες των ανθρώπων». Μεταξύ όσων την υποστηρίζουν είναι και ο Μάικλ Γκόουβ, από τα πλέον ισχυρά πρόσωπα εντός του κόμματος.
- Σουέλα Μπρέιβερμαν: Η πρώην υπουργός Εσωτερικών που με την παραίτησή της προσωποποίησε το κύμα πιέσεων που τελικά οδήγησε στην παραίτηση την Λιζ Τρας μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες, επίσης συμμετείχε στην προηγούμενη διαδικασία, αλλά βγήκε εκτός στους πρώτους γύρους με μόλις 32 ψήφους βουλευτών των Συντηρητικών. Και αυτή επενδύει πολύ σε θέματα αυστηροποίησης της πολιτικής για τους πρόσφυγες και στην αντιπαράθεση με την τάση του woke, κτλ. Υποστήριξε το Brexit και επί Τζόνσον ήταν γενική εισαγγελέας.
- Μπόρις Τζόνσον: Ο προ μηνών αποπεμφθείς ηγέτης των Συντηρητικών, μοιάζει για κάποιους η μόνη πολιτικά αξιοπρεπής λύση, όσο κι αν ο ίδιος παραμένει σιωπηλός. Έχει κερδίσει με σαρωτικό τρόπο τις προηγούμενες εκλογές και μπορεί να συγκεντρώσει ξανά πάνω του τη δημοσιότητα επιτρέποντας στο κόμμα να εκκινήσει κανονικές διαδικασίες αναζήτησης νέας ηγεσίας από τη βάση. Η χαοτική κατάσταση στην βρετανική πολιτική σκηνή καθιστά «πλημμελήματα» τις παρατυπίες και τα ψεύδη για την παραβίαση των κανονισμών για την πανδημία, αλλά και το σκάνδαλο με τον διορισμό του Πίντσερ που τον οδήγησαν στην έξοδο. Ήδη υπάρχει αριθμός βουλευτών που τάσσεται υπέρ της επιστροφής του.
