Τα καραβάνια των κυνηγημένων του πολέμου συνεχίζουν με αμείωτο ρυθμό να περνούν τα πολωνο-ουκρανικά σύνορα με κάθε τρόπο. Άλλοι έρχονται με τα πόδια, άλλοι με το αυτοκίνητό τους και κάποιοι άλλοι περνούν στην ασφάλεια της Πολωνίας με τραίνο.
Το πιο προσβάσιμο μεθοριακό φυλάκιο βρίσκεται στη Μεντίκα, η οποία έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο προσφύγων. Ανεξάρτητα από τα επίσημα νούμερα, Πολωνοί μεθοριακοί φρουροί υπολογίζουν ότι πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι από νόμιμα και μη σημεία και έπεται συνέχεια. «Εάν δημιουργηθούν ασφαλείς ανθρωπιστικοί διάδρομοι, τότε σίγουρα το νούμερο αυτό θα αυξηθεί γεωμετρικά» εκτιμούν οι συνοριοφύλακες και τονίζουν ότι οι περισσότεροι από τους μισούς Ουκρανούς πρόσφυγες στην Πολωνία έχουν διαβεί αυτό το συνοριακό φυλάκιο.
Για μεγαλύτερη ασφάλεια των πεζών, άνοιξαν ειδική δίοδο ώστε να περνούν πιο γρήγορα και χωρίς να κινδυνεύουν από τα οχήματα. Εκεί, μέρα και νύχτα, τους περιμένουν δεκάδες συνεργεία με εθελοντές για να τους βοηθήσουν στα πρώτα τους βήματα, καθώς πρόκειται κυρίως για γυναίκες με μικρά παιδιά. Εδώ θα τους δοθεί μια κουβέρτα και ένα καυτό τσάι. Μια ζεστή σούπα είναι απαραίτητη για ανθρώπους που δεν θυμούνται πότε έφαγαν κανονικά τελευταία φορά. Το έχουν ανάγκη, γιατί κάποιοι ήταν 3, 4 και 5 μέρες στον δρόμο με χαμηλές θερμοκρασίες.
«Αφού έχουμε ξεφύγει από τη φρίκη του πολέμου, τώρα πρέπει να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε». Αυτά τα λόγια της Γιούλιας από το Τερνοπόλ, που κρατάει στην αγκαλιά το μωρό της, δείχνει ξεκάθαρα το δίλημμα των προσφύγων πολέμου σε όλες τις εποχές, σε όλα τα κράτη. Από εδώ θα τους παραλάβουν τα λεωφορεία και θα τους μεταφέρουν στη γειτονική πόλη Πρζέμισλ για τα περαιτέρω.
«Θέλουμε να ξεχάσουμε τον ήχο των εκρήξεων και τα τζάμια να τρίζουν» λέει η Ελένα, που έφτασε από το Ζαπορόζιε μαζί με την αδελφή της και τα παιδιά τους, σύνολο έξι άνθρωποι. Χρειάστηκε να βρεθούν στον δρόμο για τρεις μέρες για να μην ξανακούσουν τις σειρήνες να ηχούν. Αυτός ο ήχος δεν ξεχνιέται, λένε όλοι. «Στο σπίτι μου έσπασαν όλα τα τζάμια» λέει η Όλια, που χρειάστηκε 4 μέρες στον δρόμο μέχρι να φτάσει στη Μεντίκα.
Στα σύνορα, δεν είναι λίγοι αυτοί που περιμένουν με αγωνία τους δικούς τους να έρθουν από τις εμπόλεμες περιοχές. Τη Λένα υποδέχθηκε ο αδελφός του άντρα της και θα πάει στην Κρακοβία. Η Γιούλια από το Ντόνετσκ με τα δύο παιδιά της θα βρει καταφύγιο στην εξαδέλφη της στη Βαρσοβία. Η οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών έχει μετατρέψει την Ουκρανία σε μια χώρα που προμηθεύει με φθηνά εργατικά χέρια αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτη την Πολωνία.
Οι πρόσφυγες μέχρι να φτάσουν εδω έχουν υποστεί καθ' οδόν μια αφάνταστη ταλαιπωρία. Όλοι τονίζουν πως, εκτός από τις βολές του αντιπάλου, έχουν να αντιμετωπίσουν και τα μπλόκα των ενόπλων Ουκρανών που αναζητούν Ρώσους σαμποτέρ, γι' αυτό και ο έλεγχος είναι εξονυχιστικός.
