Στα αζήτητα έχει τοποθετήσει την περιβόητη οικολογική του “ευαισθησία” ο Πρόεδρος Μακρόν. Πλέον, από τη στιγμή που εγκατέλειψε το γνωστό του σύνθημα “ούτε Δεξιά ούτε Αριστερά” και επέλεξε τη δεξιόστροφη πολιτική, η “επένδυσή” του στην οικολογία, την οποία είχε τόσο εκθειάσει, έχει ξεθωριάσει...
Δεν ήταν, έτσι, τυχαίο ότι, στην πρόσφατη, δίωρη μάλιστα, συνέντευξή του στο ιδιωτικό κανάλι TF1, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε μεν αναλυτικά σε όλα κρίσιμα ζητήματα, περιγράφοντας το “όραμά” του για τη Γαλλία, ωστόσο δεν βρήκε μία λέξη για το πάλαι ποτέ αγαπημένο του θέμα: την προστασία του περιβάλλοντος. Ούτε κουβέντα για την υπερθέρμανση του πλανήτη, την απώλεια της βιοποικιλότητας, τα ρεύματα των κλιματικών προσφύγων - όλα συνέπειες της κλιματικής απορρύθμισης. Σαν ο Πρόεδρος να ζει πλέον σε άλλον πλανήτη...
Και έχει ενδιαφέρον η... παράλειψη αυτή, καθώς ο Μακρόν αναφέρθηκε στα πάντα: από την πανδημία ώς τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες των “Κίτρινων Γιλέκων" και τις σχέσεις του με τους ισχυρούς του κόσμου. Ενώ δεν παρέλειψε να απαντήσει και στο πώς η άσκηση της προεδρικής εξουσίας τον έχει αλλάξει.
Οι τοποθετήσεις του, σε πλήρη αντίθεση με τη δύσκολη συγκυρία της πανδημίας και της μετάλλαξης Όμικρον, σκιαγράφησαν το πορτρέτο μιας χώρας και μιας κοινωνίας που πετυχαίνουν και προχωρούν μπροστά. Και μόνο η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης από την κυβέρνησή του ήταν απούσα από αυτόν τον θριαμβευτικό απολογισμό! Η αλήθεια είναι πως, παρά το γεγονός ότι το κεντρικό ερώτημα της συνέντευξης ήταν “πού πηγαίνει η Γαλλία;”, οι δύο δημοσιογράφοι δεν έθεσαν κανένα περιβαλλοντικό ερώτημα στον Μακρόν! Έτσι η προεδρική συνέντευξη ενόχλησε όχι μόνο τους πολιτικούς αντιπάλους του Μακρόν (για τη διάρκειά της αλλά και για το γεγονός ότι ο ίδιος δεν δηλώνει πως θα είναι εκ νέου υποψήφιος, παρότι αυτό είναι βέβαιο, για να μην υφίσταται τους χρονικούς τηλεοπτικούς περιορισμούς) αλλά και εκείνους/ες που είχαν πιστέψει στις "πράσινες" εξαγγελίες του.
Τίποτε όμως δεν είναι τυχαίο. Η αποτυχία της Σύμβασης των Πολιτών, μιας πρωτοβουλίας που ο ίδιος είχε εξαγγείλει τον Απρίλιο του 2019, με τυμπανοκρουσίες, για “τα δομικά μέτρα προκειμένου να φτάσουμε, με κοινωνική δικαιοσύνη, στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου τουλάχιστον κατά 40% ώς το 2030 σε σχέση με το 1990”, λέει πολλά. Ο φιλόδοξος προεδρικός στόχος μετατράπηκε σε αποδοχή, στον κλιματικό νόμο, των πιο άνευρων και άοσμων από τις 149 προτάσεις των πολιτών που μετείχαν και αποκλεισμό των πιο προχωρημένων πολιτικά... Ο δε κλιματικός νόμος της κυβέρνησης καταγράφηκε ως μεγάλη απογοήτευση - μια τεράστια διάψευση κυρίως για όσους και όσες είχαν πιστέψει στον “πράσινο” Μακρόν.
Έτσι, η γενικότερη οικολογική πολιτική του Γάλλου Προέδρου αγνοείται, όταν, βέβαια, δεν πυροδοτεί κοινωνικές κρίσεις, βαθαίνοντας τις ανισότητες. Αυτό δηλαδή που συνέβη ακριβώς τον Οκτώβριο του 2018, όταν η κυβέρνηση αποφάσιζε να εφαρμόσει τον φόρο που αύξησε το κόστος των καυσίμων των αυτοκινήτων, προκαλώντας τη δικαιολογημένη αντίδραση των πολιτών. Μια αντίδραση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τη μορφή του κινήματος των “Κίτρινων Γιλέκων”... Η πλήρης απουσία αναφοράς στο οικολογικό ζήτημα αποτελεί διπλή ομολογία του Μακρόν. Πρώτον, της απόλυτης αποτυχίας ενός πολυδιαφημισμένου στόχου – δεν είναι τυχαία η πρωτόγνωρη απόφαση-κόλαφος του Διοικητικού Δικαστηρίου του Παρισιού, που τον Οκτώβριο έδωσε προθεσμία ώς τα τέλη του 2022 για την “αποκατάσταση της οικολογικής βλάβης”, λόγω μη σεβασμού των δεσμεύσεων της Γαλλίας σχετικά με τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Και, δεύτερον, απόρροια του πρώτου, ρίχνει βαριά τη σκιά της αναξιοπιστίας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τέσσερις μόλις μήνες πριν από τις εκλογές...
