Η τεράστια αποχή σημάδεψε και τον δεύτερο γύρο των περιφερειακών και διαμερισματικών εκλογών στη Γαλλία, όπου πλέον τα βλέμματα των κομμάτων στρέφονται στις προεδρικές εκλογές της άνοιξης. Δύο στους τρεις Γάλλους, 30 εκατομμύρια πολίτες, το 65,7% (66,7% στον πρώτο γύρο), δεν πήγαν να ψηφίσουν.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η μεγάλη αποχή στον δεύτερο γύρο αποτελεί εξαίρεση, καθώς στις περισσότερες εκλογές το υψηλό ποσοστό αποχής του πρώτου γύρου λειτουργεί καταλυτικά και την επόμενη Κυριακή η συμμετοχή αυξάνεται. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στις εκλογές αυτές.
“Το 2015 η αποχή στον δεύτερο γύρο είχε μειωθεί κατά 8,5 μονάδες” θύμισε ο Φρεντερίκ Νταμπί του Ινστιτούτου IFOP. “Ο δεύτερος γύρος φέτος επιβεβαιώνει πλήρως την έκπληξη και το σοκ του πρώτου γύρου και εγγράφεται ως ρήξη με το παρελθόν”.
Χαρακτηριστικό επίσης και το γεγονός ότι οι εκκλήσεις των κομμάτων για συμμετοχή στον δεύτερο γύρο έπεσαν στο κενό... Αυτή η μεγάλη αποχή, σύμφωνα με τους αναλυτές, αποτυπώνει τη μεγάλη δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στο πολιτικό προσωπικό και τους θεσμούς της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας -είναι μια διαπίστωση που δύσκολα μπορεί να παρακαμφθεί
Όπως και στον πρώτο γύρο, έτσι και την περασμένη Κυριακή, οι εργάτες (74%) και οι κάτω των 35 ετών (79%) απείχαν -κάτι που, σε τελευταία ανάλυση, ευνόησε τους προηγούμενους περιφερειάρχες που έβαζαν ξανά υποψηφιότητα και σε μεγάλο βαθμό επανεκλέχθηκαν. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ipsos, οι πολίτες θέλησαν να στείλουν μια νέα προειδοποίηση προς τους πολιτικούς.
Το 27% των ψηφοφόρων απείχε λόγω δυσαρέσκειας προς την πολιτική τάξη, το 23% από απέχθεια για τα ψηφοδέλτια και τους υποψηφίους, το 18% από έλλειψη ενδιαφέροντος για τη διπλή (περιφερειακές και διαμερισματικές) εκλογή. Το 17% εκείνων που απείχαν θεώρησαν ότι “το αποτέλεσμα ήταν ήδη γνωστό και ότι η ψήφος τους δεν θα άλλαζε τίποτε” και το 14% ότι “η δράση των Περιφερειών δεν έχει αποτέλεσμα” στην καθημερινότητά τους.
Τα αποτελέσματα πάντως ήταν τέτοια που όλα τα κόμματα είχαν κάτι να πανηγυρίσουν με εξαίρεση τον Πρόεδρο Μακρόν, καθώς οι συνδυασμοί που είχαν τη στήριξη του κινήματός του καταποντίστηκαν, αλλά και την ακροδεξιά Λεπέν, που άλλη μια φορά δεν κατάφερε να αποσπάσει καμία Περιφέρεια, διαψεύδοντας τα προγνωστικά.
Στην περίπτωση που αυτά επαληθεύονταν και η Λεπέν αποσπούσε έστω και μία Περιφέρεια, η είσοδός της στην προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές θα είχε θριαμβευτικό χαρακτήρα. Πλέον δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που ανιχνεύουν ακόμη και φωνές αμφισβήτησής της εντός του κόμματός της...
Κερδισμένη η Δεξιά
Η μεγάλη κερδισμένη αυτών των εκλογών ήταν η δεξιά παράταξη, που διατήρησε τις επτά Περιφέρειες που είχε υπό τον έλεγχό της και πλέον θα επιχειρήσει να οργανωθεί ενόψει των προεδρικών. Η αλήθεια είναι ότι η δεξιά... πολυκατοικία έχει μακρά παράδοση αδελφοκτόνων διαδικασιών για το προεδρικό χρίσμα και είμαστε ακόμη στην αφετηρία μιας διαδικασίας που συχνά αφήνει βαθιά τραύματα καθώς, προς το παρόν, δεν υπάρχει η ισχυρή πολιτική προσωπικότητα που θα συσπειρώσει γύρω της όλη τη συντηρητική οικογένεια.
Σε ό,τι αφορά το στρατόπεδο της Αριστεράς, μπορεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα να κράτησε και αυτό τις 5 Περιφέρειές του (άλλωστε για αυτό αυτές οι εκλογές ήσαν εκλογές του status quo), ωστόσο εκείνο που διαπιστώνουν οι αναλυτές είναι η... ταχύτητα με την οποία όλα τα κόμματα, από τους Σοσιαλιστές έως τους Πράσινους, επέστρεψαν σε ό,τι τους χωρίζει ενόψει των προεδρικών εκλογών.
Το γεγονός εξηγείται από τις κακές ως μέτριες επιδόσεις των κομμάτων του Μακρόν και της Λεπέν, που δημιουργεί φιλοδοξίες για την έκβαση του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών. Αρκετοί και αρκετές θεωρούν ότι πλέον το “παιχνίδι” είναι πολύ ανοιχτό.
Ούτε νικητές ούτε νικημένοι
Οι ισορροπίες πάντως εντός της Αριστεράς και των Οικολόγων δεν ανατράπηκαν όπως έγινε στις ευρωεκλογές του 2019 ή στις δημοτικές του 2020, όταν οι Οικολόγοι Πράσινοι αναδείχθηκαν σε κινητήριο δύναμη του αριστερού στρατοπέδου. Φέτος δεν υπήρξαν ούτε νικητές ούτε νικημένοι, όλοι είχαν έναν λόγο να εκφράσουν την ικανοποίησή τους.
Έτσι οι Πράσινοι, π.χ., επιβεβαίωσαν τη σταθεροποίηση της τοπικής τους παρουσίας καθώς εκλέχθηκαν πολλοί οικολόγοι περιφερειακοί και διαμερισματικοί σύμβουλοι, οι Σοσιαλιστές διατήρησαν τις 5 Περιφέρειές τους, η Ανυπότακτη Γαλλία θεώρησε ότι έπαιξε παντού συνδετικό ρόλο, ενώ και το ΚΚΓ, παρά την απώλεια ενός προπυργίου του, όπως ήταν η Val-de-Marne, είχε λόγους να εκφράσει την ικανοποίησή του.
“Καταρχήν λόγω της υποχώρησης της Εθνικής Συσπείρωσης” αλλά και για τα αποτελέσματα των δύο εκλογών, όπως δήλωσε ο Πιερ Λακάζ, υπεύθυνος των εκλογικών αναμετρήσεων του κόμματος. “Συνολικά ενισχύσαμε την τοπική μας παρουσία”: πράγματι, παρά κάποιες απώλειες, οι κομμουνιστές θα έχουν περισσότερους διαμερισματικούς συμβούλους, 160 έναντι 155.
Οι "εχθροπραξίες"
Ωστόσο, πέρα από την έκφραση ικανοποίησης για τα αποτελέσματα, επέστρεψε και ο διχαστικός λόγος, ενώ τους τελευταίους μήνες επικρατούσε ένα είδος ανακωχής. Πλέον με τις προεδρικές εκλογές στον ορίζοντα και την αποδυνάμωση Μακρόν και Λεπέν η ενότητα του αριστερού χώρου απομακρύνεται ξανά.
Πρώτο ξεκίνησε τις... εχθροπραξίες το Σοσιαλιστικό Κόμμα, μέσω του πρώτου γραμματέα Ολιβιέ Φορ, που παρατήρησε ότι “οι πιο ισχυρές δυναμικές βρίσκονται πίσω από τους Σοσιαλιστές υποψήφιους και όχι τους Οικολόγους”. Η απάντηση δεν άργησε να έλθει από το Νο 2 των Οικολόγων Πράσινων, τη Σαντρά Ρεγκόλ, που αναφέρθηκε στην “παιδική αρρώστια της Αριστεράς: οι διαιρέσεις και οι πικροί πόλεμοι, εμείς δεν θέλουμε να μπούμε σε τέτοιες συζητήσεις, δεν χρησιμεύουν σε τίποτε”.
Η αλήθεια είναι οι ίδιοι στο εσωτερικό τους έχουν αρκετούς πονοκεφάλους, καθώς οι υποψήφιοι για το χρίσμα των προεδρικών εκλογών δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο. Αλλά τέσσερις! Στα τέλη Σεπτεμβρίου το συνέδριό τους θα αποφασίσει...
