Εξ αναβολής σήμερα οι περιφερειακές και διαμερισματικές εκλογές στη Γαλλία, καθώς, λόγω της πανδημίας, από τον Μάρτιο μετατέθηκαν για τις 20 και τις 27 Ιουνίου. Τα αποτελέσματα του σημερινού πρώτου γύρου των περιφερειακών αναμένεται να “διαβαστούν” σε δύο επίπεδα. Καταρχάς ως τοπική καταγραφή και δεύτερον ως συσχετισμός μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων ενόψει των προεδρικών εκλογών της ερχόμενης άνοιξης.
Παράλληλα σημασία έχει η συμμετοχή των 48 εκατομμυρίων καταγεγραμμένων ψηφοφόρων, η οποία βαίνει σταθερά μειούμενη από το 1996, όταν ξεπερνούσε το 72%, ενώ στις τελευταίες, του 2015, έπεσε κάτω από το 50%.
Σε ό,τι αφορά το τοπικό επίπεδο, το ενδιαφέρον σχετίζεται με το κατά πόσον τα κόμματα της Αριστεράς και των Πρασίνων θα καταφέρουν να ανατρέψουν την κυριαρχία της Δεξιάς, που, σε όλες τις μορφές και εκδοχές, ελέγχει 7 από τις 12 Περιφέρειες. Η κυριαρχία αυτή χρονολογείται μόλις από τις τελευταίες εκλογές, το 2015, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 η Αριστερά κέρδιζε όλες σχεδόν τις περιφέρειες έως το 2010.
Σημαδιακές χρονιές το 2004 και το 2010, όταν σχεδόν σε όλη τη χώρα είχαν κυριαρχήσει τα αριστερά κόμματα. Όμως σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει ριζικά.
Το 2015 το Εθνικό Μέτωπο, όπως ονομαζόταν ακόμη το κόμμα της Λεπέν, πετύχαινε το καλύτερό του αποτέλεσμα με 27,7% στον πρώτο γύρο, χωρίς όμως να καταφέρει στον δεύτερο να αποσπάσει κάποια περιφέρεια.
Ωστόσο αυτή τη φορά, δυστυχώς, οι φιλοδοξίες της Λεπέν και της Εθνικής Συσπείρωσης, που δεν περιορίζονται στις τοπικές εκλογές, στοχεύουν στην κατάκτηση τουλάχιστον μίας περιφέρειας, που θα την εκτοξεύσει, όπως η ίδια προσδοκά, στο ύπατο αξίωμα, μετά από δέκα μήνες. Και το ενδεχόμενο να αποσπάσει κάποια Περιφέρεια διόλου εξωπραγματικό δεν είναι.
Γι’ αυτόν τον λόγο έχει προσωπικά εμπλακεί στην προεκλογική εκστρατεία διατρέχοντας όλη τη χώρα και καλώντας σε “πλήρη κινητοποίηση”. “Ας μετατρέψουμε την ελπίδα σε νίκες”, τουιτάρισε, κλείνοντας το μάτι και στις προεδρικές εκλογές του χρόνου. Προς το παρόν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το ακροδεξιό κόμμα προηγείται σε 6 από τις 12 Περιφέρειες.
Τη Λεπέν βοηθάει η επιστροφή της ατζέντας στα ζητήματα ασφάλειας (παρότι οι περιφέρειες δεν έχουν σχετικές αρμοδιότητες), αλλά και η γενικότερη αποδυνάμωση των παραδοσιακών κομμάτων, ενώ καταλυτικό ρόλο υπέρ της παίζει η παρουσία του προεδρικού κινήματος En Marche, καθώς, όπως εξηγεί ο κοινωνιολόγος Πασκάλ Περινό, “σε ένα κατακερματισμένο τοπίο η ισχυρότερη των μειοψηφιών αποκτά πιο σημαντικούς χώρους”.
Από την πλευρά της η κυβερνητική πλειοψηφία, αν και ξεκινά από το μηδέν, αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της επανάληψης της μεγάλης ήττας των δημοτικών εκλογών. Να μην αποσπάσει δηλαδή καμία περιφέρεια. Μπορεί όμως να αποσταθεροποιήσει ή να οδηγήσει σε ήττα τη Δεξιά στις περιπτώσεις που δεν έχει συμμαχήσει μαζί της.
Σε ό,τι αφορά την Αριστερά, το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα καταφέρει να διατηρήσει τις 5 περιφέρειες που διοικεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Εμβληματική σημασία έχει η μάχη για την ευρύτερη περιφέρεια του Παρισιού, την Ile de France. Εκεί (όπως σε όλη σχεδόν τη χώρα) η τριχοτόμησή της μπορεί να διατηρήσει περιφερειάρχη τη δεξιά Βαλερί Πεκρές.
Στον πρώτο γύρο οι Κλεμαντίν Οτέν (Ανυπότακτη Γαλλία και ΚΚΓ), Οντρέ Πιλβάρ (Σ.Κ.) και Ζιλιέν Μπαγιού (Πράσινοι) μοιράζονται από 10% έως 11%. Παράλληλα η Πεκρές καταγράφει 34% με δεύτερο τον υποψήφιο της Λεπέν, Ζορντάν Μπαρντελά (17%), ενώ ο υποψήφιος του Μακρόν κινείται πολύ χαμηλά (13%). Σε μία μόνο Περιφέρεια η Αριστερά κατεβαίνει ενωμένη: στην Hauts de France, με επικεφαλής την πράσινη ευρωβουλευτή Καριμά Ντελί. Η εξαίρεση του κανόνα...
