Το 2022 ο αριθμός των νεκρών από εργατικά δυστυχήματα εκτινάχθηκε στους 104 και των σοβαρά τραυματισμένων στους 140

Ζούμε σε ένα σκοτεινό μέλλον, σκοντάφτοντας σε ανθρώπους που τους έβγαλαν από τα σπίτια τους και τώρα είναι άστεγοι

Είναι λες και λιώνουν τα πρόσωπα των παιδιών που συνθέτουν το Μνημείο του Λίντιτσε, λες και λιώνουν από τα ίδια τους τα δάκρυα

Αυτή όμως δεν είναι η αληθινή χαρά; Το φως όπου όλα επαληθεύονται ή διαψεύδονται

Ο Γιάννης Ρίτσος μάλιστα, ως ένας από αυτούς, είχε το «αγαθό» προσωπικό έθιμο να ξεκινά κάθε νέα χρονιά γράφοντας ένα ποίημα

Ας το πάρουμε απόφαση. Φέτος δεν ακούγονται ωσαννά. Δεν ανεβοκατεβαίνουν άγγελοι από τον ουρανό. Η αγάπη υφίσταται γενοκτονία

Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση, κυρίως σε όσους λένε ότι πασχίζουν για ένα καλύτερο αύριο, ότι χωρίς Παιδεία το αύριο απλώς δεν υπάρχει

Οι λέξεις πράγματι τελείωσαν. Όταν θα τελειώσει και ο θρήνος, όταν θα ξεραθούν τα δάκρυα πάνω στις πληγές, τότε θα είναι πια αργά. Για όλους

Ο θάνατος δεν έχει ευνοούμενους, δεν έχει εξαιρέσεις. Το υλικό του κατάλοιπο όμως, οι νεκροί δηλαδή, δυστυχώς έχει και παραέχει ευνοούμενους.

Οι κορυφαίες στιγμές της Ιστορίας δεν τελειώνουν και δεν περιορίζονται στη στιγμή, αλλά είναι διαρκείς