Η είδηση είναι μικρή, σχεδόν αόρατη ανάμεσα στις άλλες ειδήσεις. Είναι απλή, είναι σαφής, μ’ εκείνη τη φριχτή σαφήνεια του ολέθρου, και διατυπώνεται με μόλις δώδεκα λέξεις: «Όσο μαίνονταν οι εχθροπραξίες με το Ιράν, το Ισραήλ δολοφόνησε 870 Παλαιστίνιους». Αλήθεια, πόσος θάνατος μπορεί να χωρέσει μέσα σε δώδεκα λέξεις, πόσο φονικό μπορούν να χωρέσουν αυτές οι δώδεκα λέξεις; Η απάντηση είναι εξίσου απλή: όλο το φονικό. Όλο τον θάνατο. Αυτό γίνεται στη Γάζα, αυτό μόλις άρχισε στο Ιράν, αυτό έγινε στο Αφγανιστάν, αυτό έγινε στην Υεμένη, αυτό στα χθεσινά μας χρόνια έγινε στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αυτό…, αυτό…, αυτό…
Και ίσως οι λέξεις που χρειάστηκαν για τη συγκεκριμένη είδηση να είναι μια περιττή φλυαρία, μια διεστραμμένη αριθμητική στατιστικών συσσωρεύσεων, αφού μόνο μία λέξη θα ήταν αρκετή για να χωρέσει αυτό που βιώνει για πολλοστή φορά η ανθρωπότητα κάθε που η μανιασμένη σκύλα του Μπρεχτ γεννάει καινούργια λύσσα, καινούργια δίψα για αίμα. Μία και μόνη λέξη χρειάζεται για να χωρέσει όλο το φονικό, όλο τον θάνατο, όλα τα σωριασμένα κορμιά, τα σωριασμένα ερείπια, τον σωριασμένο μόχθο, κάθε ελπίδα που θάφτηκε μαζί μ’ εκείνους που την ανάσαιναν: Κόλαση. Αυτό συμβαίνει. Αυτό βιώνουμε. Αυτή είναι η ζωή μας. Μια κόλαση στα χέρια και στις μαύρες ψυχές των τεράτων.
Το διπλανό μας σπίτι βομβαρδίζεται. Ο γείτονάς μας μαζί με τα παιδιά του σφάζονται. Τις δικές τους κραυγές σκεπάζουν οι εκκωφαντικές μουσικές από τα πελώρια ηχεία του ψεύδους. Η γενοκτονία στη Γάζα και στην Παλαιστίνη, η νέα σφαγή στο Ιράν κυριολεκτικά με το «έτσι θέλω» μιας υπερδύναμης που βρίσκεται (το πρόσωπο του Τραμπ αυτό εκφράζει) σε πλήρη ηθική, λογική και αισθητική παραλυσία, όλος αυτός ο όλεθρος είναι εναντίον της ανθρωπότητας. Είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή. Στην ουσία όμως -αυτό ακριβώς είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας- συμβαίνει παντού και συμβαίνει διαρκώς και αδιαλείπτως.
Μπορούν να σηκώνουν το φρυδάκι των ρημάτων και των επιρρημάτων τους οι ενοχλημένες αβροδίαιτες πένες. Μπορεί να κουράζονται λίγο, μέσα στην ψυχική και νοητική τους ραστώνη, ψάχνοντας επιχειρήματα υπέρ του μεγάλου «δυτικού πολιτισμού», υπέρ της «μεγάλης δυτικής Δημοκρατίας του Ισραήλ» που περνάει δύσκολες ώρες, υπέρ της εξαγωγής της υπέροχης «δυτικής Δημοκρατίας» στους απολίτιστους, ωστόσο το γεγονός παραμένει: η ανθρωπότητα βιώνει μια κόλαση που είναι αποτέλεσμα του πιο φρενιασμένου ανθρωποβόρου και περιβαλλοντοκτόνου συστήματος που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Και το σύστημα αυτό έχει όνομα. Είναι ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός. Και η κόλαση, η σφαγή, η ανείπωτη καταστροφή δεν περικλείουν μόνο όλο τον θάνατο, όλο τον όλεθρο· μαζί περικλείουν και όλες τις ήττες της ανθρωπότητας στο πεδίο της ταξικής πάλης. Όλες τις ολιγωρίες, όλες τις λάθος εκτιμήσεις, όλους τους πανηγυρισμούς για τους λάθος λόγους. Αυτό το λάθος βλέπουμε να συνεχίζεται και σήμερα, κι ενώ ο πλανήτης ολόκληρος κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα από την υπερθέρμανση της κόλασης, από την υπερθέρμανση των καμένων ιδεών, από την υπερθέρμανση της κουρασμένης πολιτιστικής ικανοποίησης.
Αυτό που γίνεται στη Γάζα και μόλις ξεκίνησε στο Ιράν, αυτή η σφαγή, αυτή η γενοκτονία της ανθρωπότητας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση του κηρυγμένου, με όλες τις τιμές και τις παράτες, ταξικού πολέμου. Τον περιγράφει εναργέστατα ο Γουόρεν Μπάφετ, μέγας φιλάνθρωπος από την Όμαχα της Νεμπράσκα, που συγκαταλέγεται αδιάλειπτα ανάμεσα στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου: «Υπάρχει όντως ένας ταξικός πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά είναι η δική μου τάξη, των πλουσίων, που έχει κηρύξει αυτόν τον πόλεμο. Και τον κερδίζει».
Αυτή είναι η κόλαση της Γάζας: η ταξική νίκη των Γουόρεν Μπάφετ αυτού του κόσμου που εκφράζονται από το ανοϊκό κέλυφος του Τραμπ. Αυτή είναι η κατάντια στην οποία έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα το κακό αυτού του συστήματος ως λογική του συνέπεια. Γιατί, όπως λέει και ο μέγας Κόρμακ ΜακΚάρθι στον «Επιβάτη», «το κακό δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο. Είναι ανίκανο ακόμα και να διανοηθεί ότι θα μπορούσε να αποτύχει».
Ας το έχουμε όλοι μας υπόψη λοιπόν: η ΤΙΝΑ της κόλασης είναι η ολική καταστροφή.
