Αυτή τη στιγμή ο περίφημος δυτικός πολιτισμός, με τον φονικό σιδερένιο του βραχίονα που είναι το κράτος του Ισραήλ, καταγράφει περισσότερους από 42.000 νεκρούς, 2,3 εκατομμύρια εκτοπισμένους και ασύλληπτη καταστροφή σε πόρους και υποδομές, μόνο σ’ αυτή τη φάση γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού. Μια γενοκτονία που ο δυτικός πολιτισμός ξεκίνησε πριν από 72 (73 πια) χρόνια και συνεχίζει με διάφορες αφορμές, πραγματικές (όπως η επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023) ή κατασκευασμένες. Σ’ αυτή τη φάση του το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που με ανήκουστη ωμότητα διαπράττει το κράτος του Ισραήλ, αυτή η τερατομηχανική εμπροσθοφυλακή του δυτικού πολιτισμού, συμπληρώνεται με την επίθεση (με διαστροφική ευστροφία τεράτων) εναντίον του Λιβάνου (και τέταρτη εισβολή από το 1978) με πρόσχημα την καταστροφή της Χεζμπολάχ (η οποία δημιουργήθηκε, όπως διαβάζω στην Εφ.Συν, μετά την εισβολή του 1982) και «ηθικό» έρεισμα το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα». Ένα δικαίωμα που μαϊμουδίζουν ηγέτες και ηγετίσκοι (ο Μητσοτάκης, φυσικά, δεν ανήκει στις εξαιρέσεις, αλλά στον εγκληματικό κανόνα) και το οποίο ξεκίνησε με τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα σε μπίμπερ και ασυρμάτους και συνεχίζεται με την εισβολή στον Λίβανο, κοστίζοντας στις δύο εβδομάδες που καλά κρατεί η σφαγή πάνω από 1.000 νεκρούς, κάθε άλλο παρά μαχητές της Χεζμπολάχ, και περίπου 1 εκατομμύριο ανθρώπους σε καθεστώς προσφυγοποίησης.
Αν αυτό που συμβαίνει δεν αποτελεί γενοκτονία ναζιστικής κοπής, τότε τι άλλο είναι; Αν αυτή η νεκρή θάλασσα από αίμα δεν είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, τότε ποια ακριβώς είναι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Τον Δεκέμβριο του 1865 ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει σχετικά με τη δουλεία: «Αν η δουλεία δεν θεωρείται λάθος, τότε τίποτα δεν είναι λάθος». Παραφράζοντας αυτή τη φράση, θα μπορούσαμε σήμερα να πούμε: «Αν η σφαγή στη Γάζα και τώρα στον Λίβανο δεν θεωρείται λάθος, τότε τίποτα δεν είναι λάθος». Ούτε καν το Ολοκαύτωμα αφού, σύμφωνα με τη λογική των τεράτων, και εκείνο κάποιο ναζιστικό «δικαίωμα» εξέφραζε, κάποιο «δικαιωματικό» έργο επιτελούσε.
Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς σε ποια παράκρουση οδηγείται η ανθρωπότητα όταν μια γενοκτονία μπορεί να έχει έστω ψήγματα ορθότητας, επικαλούμενη το «δικαίωμα της αυτοάμυνας». Είναι καθήκον επιβίωσης των λαών να το αντιληφθούν. Είναι καθήκον να κατανοήσουμε όλοι ότι αποτελούμε υποψήφια θύματα κάποιου «δικαιώματος αυτοάμυνας» του δυτικού πολιτισμού, αν οι συνθήκες τα φέρουν έτσι. Στη Γάζα και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, στην Υεμένη και αλλού, η γη τρέμει από τον φασισμό, όχι από το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα». «Καμία κυβέρνηση», έλεγε ο Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, «δεν πολεμάει τον φασισμό για να τον καταστρέψει. Όταν η αστική τάξη βλέπει ότι η εξουσία γλιστράει από τα χέρια της, τον ανακαλεί για να διατηρήσει τα προνόμια». Αυτό πραγματοποιεί σήμερα ο δυτικός πολιτισμός σφάζοντας την ανθρωπότητα. Γιατί η ανθρωπότητα σφάζεται εκεί στη μαρτυρική γη των ξεκοιλιασμένων μανάδων και των διαμελισμένων παιδιών. Γιατί ο φασισμός δεν αποτελεί καν εφεδρεία του δυτικού πολιτισμού, οι σφαγείς δεν ανακαλούνται «εξ εφέδρων» σε μάχιμη υπηρεσία. Ο φασισμός (με οποιοδήποτε πρόσωπο ή προσωπείο) αποτελεί μια μονάδα έτοιμη ανά πάσα στιγμή να ενεργοποιηθεί και να πολεμήσει. Τον φασισμό και όχι κάποιο «δικαίωμα» συντηρούν οι εγκληματικοί ηγέτες του δυτικού πολιτισμού υποστηρίζοντας, εξοπλίζοντας και ηθικά συμμετέχοντας στη γενοκτονία που διαπράττει το κράτος του Ισραήλ.
Αποτελεί, λοιπόν, χρέος όλων (και όχι επιταγή κάποιου γενικού ανθρωπισμού απλώς) να αντισταθούμε και να αντιδράσουμε στη χειραγώγηση της δημόσιας οπτικής στην εθελόδουλη αρνησιγνωσία του εγκλήματος, την οποία έχουν καθιδρύσει οι χυδαιόφρονες ηγέτες ενός πολιτισμού που ξεφτιλίζεται σφάζοντας και που, φυσικά, χρειάζεται την «ψυχολογική αθλιότητα της μάζας» (Χένρι Μίλερ) για να υπάρξει. Χρειάζεται την «ευλαβική» της πρόσληψη αυτού του ασύλληπτου εγκλήματος. Η αγριότητα μάλιστα, η ακόρεστη δίψα για αίμα που λες και είναι βγαλμένη από τις πιο άγριες εικόνες του πιο άγριου εφιάλτη, ενώ είναι η καθημερινότητα της Γάζας, σημαίνουν ότι ο καιρός έχει κιόλας χαθεί. Η συναισθηματική παράλυση μεγάλου μέρους του δυτικού πολιτισμού έχει επιτελεσθεί. Όλα σωστά καμωμένα. Τίποτα δεν είναι λάθος. Μόνο που το επόμενο θύμα αυτής της τερατώδους ορθότητας θα είμαστε εμείς. Και δεν θα είναι λάθος.