Με 76 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον του προϋπολογισμού τους θα επιδοτηθούν οι βιβλιοθήκες της Ολλανδίας για να προχωρήσουν σε δράσεις υποστήριξης σχολικών μονάδων και ημερήσιων κέντρων φροντίδας παιδιών. Βασική αρχή της χρηματοδότησης είναι ότι τα παιδιά πρέπει να διαβάζουν περισσότερο. Η χρηματοδότηση αφορά δράσεις των βιβλιοθηκών με πάνω από 1.000 κέντρα ημέρας και Δημοτικά σχολεία της χώρας σε πρώτη φάση, καθώς επίσης και τα σχολεία Δευτεροβάθμιας Επαγγελματικής ή Γενικής Παιδείας σχολεία. Το πρόγραμμα μπορεί να επεκταθεί και να καλύψει ακόμα 6.000 σχολικές μονάδες και κέντρα ημέρας, καθώς υποστηρίζει και ενεργές δράσεις μεταξύ αυτών και των βιβλιοθηκών.
Με ένα τέτοιο χρηματοδοτικό εργαλείο στα χέρια τους, οι βιβλιοθήκες καλούνται να παράσχουν προς τις σχολικές μονάδες υπηρεσίες «συμβούλου ανάγνωσης». Αυτοί οι σύμβουλοι, για παράδειγμα, θα μπορούν να βοηθήσουν τους μαθητές να διαλέξουν ένα βιβλίο, να στηρίξουν τις σχολικές μονάδες στην ανάπτυξη των βιβλιοθηκών τους, να χτίσουν αναγνωστικά προγράμματα βασισμένα στις συλλογές των σχολικών βιβλιοθηκών. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί σε σχολικές μονάδες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη ή περισσότερους μαθητές με καθυστέρηση στην ανάπτυξη των γνωσιακών τους ικανοτήτων.
Με έμφαση στην ανάπτυξη των αναγνωστικών συνηθειών των μαθητών της Ολλανδίας, σε όλο το εύρος της Προσχολικής, της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ο σχεδιασμός αποσκοπεί στην ανάπτυξη των μαθητών.
Στην Ελλάδα, από την άλλη μεριά, οι σχολικές βιβλιοθήκες είναι ελάχιστες. Πολύ λίγες μπορούν να διατηρούν αυτόν τον τίτλο και να μην είναι απλώς μερικά ράφια με παρατημένα βιβλία. Επιπλέον, θεσμικά δεν έχουμε καμία συνέργεια μεταξύ των ελληνικών λαϊκών βιβλιοθηκών και των σχολικών μονάδων. Κατά τόπους μπορεί να έχουμε κάποια λαμπρά παραδείγματα, εδράζονται όμως στις πρωτοβουλίες συγκεκριμένων ανθρώπων και δεν έχουν συστηματικό χαρακτήρα. Τέλος, το ποσό των επιπλέον -τονίζουμε το επιπλέον, το ξαναδιαβάζουμε- 76 εκατομμυρίων ευρώ για την ερχόμενη τριετία υπερβαίνει τους προϋπολογισμούς όλων των λαϊκών και όλων των σχολικών βιβλιοθηκών της χώρας για την επόμενη πενταετία.
Οι συγκρίσεις μοιάζουν αστείες. Η μία χώρα επενδύει στην παιδεία, στην ανάγνωση, στην εκπαίδευση και στην ανάπτυξη. Η άλλη χώρα επενδύει σε τσιμέντα, κακό τουρισμό, ξενοδοχεία και μεγάλους περιπάτους. Η μία χώρα ξοδεύει χρήματα για τη μόρφωση των παιδιών της και η άλλη χώρα επιδοτεί τα τηλεοπτικά κανάλια ως πιο χρήσιμα μέσα.
Οι χαοτικές διαφορές ανάμεσα στην πολιτική κουλτούρα των δύο χωρών είναι εμφανείς. Και αρθρογραφώντας γι’ αυτά που θεωρούνται δεδομένα σε μια ευρωπαϊκή χώρα, αντιλαμβάνεται κανείς όχι μόνο την καθυστέρηση της Ελλάδας, αλλά και την πολιτική στόχευση στη διάλυση κάθε δημόσιας δομής παιδείας και εκπαίδευσης.
