Δύο σημαντικές κυκλοφορίες για την pop και τη rock σκηνή αντίστοιχα, που αξίζουν το ενδιαφέρον μας. Η Rοisin Murphy επέστρεψε με έναν δίσκο υψηλής αισθητικής και οι Pretenders παραμένουν αγέρωχοι και έρχονται ανανεωμένοι και με νέα τραγούδια
Καλλίγραμμες pop μελωδίες και μεταμοντέρνες εξερευνήσεις στην παραγωγή
Rοisin Murphy
Hit parade
Η κοσμική και άκρως σοφιστικέ disco pop της Rοisin Murphy δεν έρχεται ούτε από το μέλλον ούτε από το παρελθόν. Η αμετανόητα απρόβλεπτη τραγουδίστρια μας παίρνει από το χέρι και μας καθοδηγεί σε άχρονους, καλλίγραμους και αστικούς ρυθμούς, που είναι φτιαγμένοι για να απλωθούν σε extended remix και να χορευτούν. Στον έβδομό της δίσκο, η Rοisin ακούγεται εξωστρεφής, παραμένει ασυμβίβαστη, ανανεώνει τη soul του ’80 και ανατρέχει με φροντίδα στη δοξασμένη ρυθμολογία της funky disco του ’70 μέσα από μεταμοντέρνες εξερευνήσεις στην παραγωγή. Ο μοναδικός της εχθρός, βέβαια, παραμένει η ίδια η πληθωρικότητά της, καθώς είναι τόσα τα διαφορετικά στιλ και οι διαθέσεις, που ο μέσος ακροατής θα δυσκολευτεί να βρει συνοχή. To περιεχόμενο του «Hit parade» μοιάζει με το εξώφυλλό του: πολύχρωμο και διασκεδαστικό αλλά και αόριστα παραμορφωμένο. Τα τραγούδια του όμως προσκαλούν τον ακροατή να παίξει, να κινηθεί και να αλληλοεπιδράσει μαζί τους. Και το πετυχαίνει θαυμάσια. Η Murphy φανερώνει έναν δημιουργικό ποταμό, με υπέροχα τραγούδια όπως το «Can’t replicate», το οποίο δείχνει σε μια γενιά που γαλουχήθηκε με τη σκληροπυρηνική και επιθετική techno που άνθισε στα καταγώγια του Βερολίνου πώς μπορεί να ακούγεται η ομορφιά της tech house και πόσο ιαματική μπορεί να είναι η καλλίγραμμη electro pop.
Ο DJ Koze, που συμμετέχει στη δημιουργία του δίσκου, επιστρατεύει όλη τη μαεστρία του και φτιάχνει το έδαφος όπου θα ανθίσει η καλειδοσκοπική pop και θα λάμψει η εκφραστικότητα της τραγουδίστριας. Σε τραγούδια όπως το «Fader» συνυπάρχουν η εκκεντρική και η εμπορική Rοisin Murphy. Αξίζει να αφεθείτε στις χυμώδεις ενορχηστρώσεις και στην ευφυΐα που διαπερνά το άλμπουμ στο σύνολό του. Σπανίζει άλλωστε η pop φινέτσα στη σύγχρονη δισκογραφία και η Rοisin Murphy επανέρχεται έπειτα από έξι χρόνια απουσίας για να κρατήσει ψηλά τον πήχη ποιότητας. Ο δίσκος διαθέτει μια απαράμιλλη αίσθηση αισθησιασμού. Η Murphy παλεύει με τον πόνο της απώλειας και το βάρος της μοίρας, αλλά ακούγεται να ίπταται εκστασιασμένη στον ουρανό.
Το «Hit parade» είναι ένας δίσκος υψηλής αισθητικής, που ίσως διασώσει την καριέρα της Ιρλανδής μουσικού, η οποία κινδύνευσε να «ακυρωθεί» καθώς ξεσήκωσε τεράστιες αντιδράσεις όταν είχε γράψει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι οι νέοι τρανς άνθρωποι είναι «μικρά μπερδεμένα παιδιά». Το σχόλιό της έκανε θραύση και πολλοί θαυμαστές της, ειδικά εκείνοι που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, την αντιμετώπισαν με θυμό και απογοήτευση. Λίγες ημέρες αργότερα, εξέδωσε μια απολογητική δήλωση λέγοντας ότι το σχόλιο έγινε «από αγάπη» και ότι δεν θα μοιραζόταν πλέον τα συναισθήματά της για το θέμα δημόσια.
Δυναμικό rock που συνδυάζει τον Tom Petty με το λονδρέζικο punk
The Pretenders
Relentless
Το «Relentless» βρίσκει τους σημερινούς Pretenders αναγεννημένους, να εμπνέονται τόσο από τον λυρικό ρεαλισμό του Brian Jones, αλλά να κρατάνε το λονδρέζικο punk στην καρδιά τους. Αυτό είναι το δωδέκατο άλμπουμ των Pretenders και τα ηνία της παραγωγής έχουν περάσει στον David Wrench, τον υποψήφιο για Grammy Ουαλό, ο οποίος φέρνει μια ευρεία, αλλά παιχνιδιάρικη παλέτα στον ήχο. Το εναρκτήριο «Losing my sense of taste» φέρνει στο μυαλό τους Pearl Jam και το «A love» που ακολουθεί θυμίζει τις καλύτερες στιγμές του Tom Petty.
Η συνεργασία με τον Jonny Greenwood των Radiohead φέρνει μια σύμπραξη εγχόρδων στο χαριτωμένο κλείσιμο του «I think about you daily,» όπου η Hynde αφήνει κατά μέρους την κομψότητά της προκειμένου να ακουστεί πιο ευάλωτη απ’ ό,τι έχει ακουστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Άλλωστε, η φωνή της εξέφραζε εύκολα τη θλίψη. Ειδικά στο «The Copa», μέσα από έναν απλό αποχαιρετισμό στο αεροδρόμιο, καταφέρνει και εκφράζει την αγωνία μιας γυναίκα της οποίας η εμπιστοσύνη κλονίστηκε. Το υπόλοιπο άλμπουμ αναφέρεται σε θέματα που έχουν απασχολήσει και παλιότερα τους Pretenders: εθισμοί, τραγικοί θάνατοι, μοτοσικλετιστές, μοναχικά μοτέλ σε μακρινά μέρη. Το «I think about you daily» είναι μια μπαλάντα που κρύβει μια επιστολή σε ακόμη έναν χαμένο εραστή, την ταυτότητα του οποίου η Hynde αρνήθηκε ρητά να κατονομάσει σε μια συνέντευξη για την προώθηση του άλμπουμ. Η ίδια ήταν σιωπηλή σχετικά με την προσωπική της ζωή καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της - ακόμη και τα ρομάντζα της με rock αστέρες, όπως ο Ray Davies των Kinks ή ο Jim Kerr των Simple Minds, διεξήχθησαν μακριά από τα μάτια του κοινού. Η συνεπής φύλαξη της ιδιωτικής ζωής της Hynde είναι μέρος του ενστίκτου αυτοσυντήρησης που την προστάτευσε από τους χειρότερους κινδύνους στους οποίους την εξέθεσε για καιρό η απερισκεψία της ως rock star. Της έχει επίσης εξασφαλίσει το δικαίωμα να αποκρύπτει τις λεπτομέρειες της βιογραφίας της ακόμη κι όταν τραγουδάει εξομολογητικά. Έτσι και φέτος, ύστερα από τόσες δεκαετίες, εξακολουθεί να καθοδηγεί την μπάντα της με συνέπεια.
