Ο ανατρεπτικός μουσικός Baxter Dury με κάθε του δίσκο προσφέρει ένα περιπετειώδες και καθ’ όλα νυχτερινό ταξίδι στο υπογάστριο του Λονδίνου, των αποτυχημένων fashionistas και των προνομιούχων ποιητών του περιθωρίου. Απόγονος του Ian Dury, μιας ιστορικής μορφής του βρετανικού punk και του new wave της δεκαετίας του 1970, ο Baxter έχει κυκλοφορήσει μερικούς αξιοσημείωτους δίσκους, με κορυφαία του δουλειά το «The night chancers» (2020), ως βαθιά παράξενος crooner με υψηλή αισθητική σε επίπεδο ενορχήστρωσης. Φέτος περιμένουμε να τον ακούσουμε στη σκηνή σε τραγούδια που εμπνεύστηκε από τις συναισθηματικές απώλειες και τα τραύματα που αφήνουν οι καταχρήσεις και η διάδραση των ανθρώπων.
Τη σκυτάλη θα πάρουν τα δύο υπέροχα κορίτσια από την Αγγλία που αποτελούν το ολόφρεσκο και απολαυστικό ντουέτο των Wet Leg. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε πέρυσι έναν μεστό και δεμένο δίσκο, το ομώνυμο ντεμπούτο τους, γεμάτο ολοζώντανα, πανέξυπνα και καλλίγραμμα τραγούδια που επιβάλλουν επαναληπτικές ακροάσεις και τα οποία αναβλύζουν ροκ χυμούς και σε παρασύρουν με την κιθαριστική τους φρεσκάδα. Πρόκειται για έναν συμπαγή δίσκο, προικισμένο με τις αρετές του ανεξάρτητου ροκ ήχου στη δεκαετία του ’90, που δόξασαν ονόματα όπως οι Breeders και οι Elastica. Είναι αδύνατον να μην σε παρασύρουν η μπλαζέ ερμηνεία και το κιθαριστικό riff του τραγουδιού τους «Chaise longue» ή η κομψή μετα-πανκ αισθητική του «Yr mom». Μελωδικά τραγούδια γεμάτα ευδαιμονία σε νεανικό (αλλά καθόλου ακίνδυνο ή ανέμελο) στιλ, που όμως στοχεύουν σε όλες τις ηλικίες και όλα τα πολιτισμικά υπόβαθρα. Οι Wet Leg επικοινωνούν με κυνισμό και χάρη τη θηλυκότητά τους σε τραγούδια που θα έδιναν ψωμί στις μεγάλες πολυεθνικές στη χρυσή εποχή της δισκογραφίας. Τραγούδια που δεν φοβούνται να επικοινωνήσουν ανοιχτόκαρδα, χωρίς να ψυχαναγκάζονται από μοντερνισμούς στην ατμόσφαιρα και στην παραγωγή.
Η βραδιά θα κλείσει με τους Madrugada, ένα όνομα για το οποίο κανείς πια δεν πρέπει να έχει αυταπάτες για το εκτόπισμά του στην Ελλάδα, καθώς μόνο με τους James μπορούν να συγκριθούν σε επίπεδο θριαμβευτικών sold out εμφανίσεων στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Αν και ο τραγουδιστής τους Sivert Hoyem είναι αυτός που συντηρεί ως επί το πλείστον τη μακροχρόνια σχέση με το εγχώριο κοινό, που δείχνει να αγαπάει παράφορα τα τίμια, κιμπάρικα ροκ τραγούδια των Madrugada. Το συγκρότημα έχει κερδίσει χιλιάδες φίλους γιατί φαίνεται ότι πάτησε τα σωστά κουμπιά συναισθήματος και θεάματος στη χώρα μας. Τα τραγούδια τους φέρνουν μια ζυγισμένη καταχνιά στην ατμόσφαιρα και ο Hoyem, είτε με το συγκρότημα είτε μόνος του, ξέρει καλά πώς να χρησιμοποιήσει τη σκαμμένη βραχνάδα του, ξέρει πώς ακριβώς να ξεδιπλώσει τη μελαγχολία του και με ποιους τρόπους να αφήσει τη ραγάδα της μελωδίας να φανεί διακριτικά μέσα από αρρενωπές μπαλάντες και παθιασμένα singles, όπως το «Salt», το «Belladonna» και το «Strange color blue» - ένα αναμφίβολα υπέροχο τραγούδι.
Το βράδυ της Κυριακής οι ημιφωτισμένοι ρόκερ θα δείξουν για άλλη μια φορά πόσο καλά έχουν εντρυφήσει στα ύψη των Tindersticks (χωρίς τον σοφιστικέ λυρισμό) και στα βάθη του Nick Cave (χωρίς το κολασμένο ψυχόδραμα). Οι Madrugada βρίσκονταν πάντα στο γήινο ενδιάμεσο, ήπιοι και ειλικρινείς, συντροφεύοντας τα όνειρα των ρομαντικών ακροατών τους.
