Σχηματίστηκαν την περίοδο της καραντίνας σαν αντίδοτο στην πλήξη της, δεν αποκαλύπτουν τα ονόματά τους, χρησιμοποιούν μουσικά «υλικά» του παρελθόντος με ανανεωτικό και εντελώς προσωπικό τρόπο και το πρώτο άλμπουμ τους «Joyride» ήρθε πριν από λίγο καιρό με καύσιμη ύλη μια στοχευμένη και έλλογη κοινωνική οργή. Λίγο πριν από την πρώτη συναυλία τους, την Παρασκευή 2 Ιουνίου στο Death Disco, συνομιλήσαμε με τη νέα urban band Notowns για το τι και γιατί τους κινητοποιεί.
Το ότι δεν αποκαλύπτετε τα ονόματά σας δεν νομίζω πως είναι θέμα… μυστικοπάθειας, αλλά συνιστά μια συγκεκριμένη στάση απέναντι στα πράγματα, έτσι δεν είναι;
Ναι, σίγουρα δεν είναι θέμα μυστικοπάθειας. Λειτουργούμε αυστηρά ως ομάδα σε κάθε επίπεδο και πιστεύουμε ότι σημασία έχει το αποτέλεσμα αυτής της συλλογικής δουλειάς και όχι εμείς ως μονάδες. Το προσωποκεντρικό μοντέλο του rock ’n’ roll και η αυτοπροβολή δεν μας εκφράζουν.
Αντίστοιχα, το όνομα του γκρουπ δεν είναι ένα λογοπαίγνιο με αυτό της ιστορικής soul δισκογραφικής εταιρείας Motown, αλλά έχει να κάνει με το πλαίσιο και το περιεχόμενο των τραγουδιών σας…
Οσο κι αν αγαπάμε τη συγκεκριμένη εταιρεία, όχι, δεν έχει σχέση με το όνομά μας. Το Νotowns είναι στην ουσία μια λέξη που φτιάξαμε για να περιγράψουμε τη δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε ως «τρόφιμοι» της πόλης.
Οι προσωπικές μουσικές καταβολές καθενός από εσάς βρίσκονται κατά βάση στο punk;
Με την ευρύτερη έννοια του punk, ναι. Για εμάς το punk έχει να κάνει περισσότερο με τον τρόπο αντίληψης και δράσης, παρά με καθαυτό το μουσικό ιδίωμα. Ουσιαστικά, οι μουσικές μας καταβολές βρίσκονται περισσότερο στο post punk, στο πώς αυτό αποδόμησε τις πιο συμβατές μουσικές φόρμες του punk δίνοντας περισσότερες δημιουργικές ελευθερίες στους μουσικούς.
Αν πω ότι οι επιρροές σας λίγο-πολύ ορίζονται από το τυπικό βρετανικό punk αλλά και το αμερικανικό no wave, όπως και τα περισσότερο ή λιγότερο αμιγώς ηλεκτρονικά ονόματα της πρώιμης και αρκούντως πειραματικής περιόδου του ιδιώματος, θα συμφωνήσετε;
Η πρώτη post punk περίοδος και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού είναι σίγουρα η βασική επιρροή μας. Από κει και πέρα, υπάρχουν και άλλα ιδιώματα που μας επηρέασαν, όπως τα πρώτα ηλεκτρονικά πειραματικά σχήματα, η σκηνή του Μάντσεστερ των δεκαετιών του ’80 και του ’90 αλλά και η πιο σύγχρονη ηλεκτρονική σκηνή.
Είστε αυτό που λέμε urban band και δεν θα μπορούσατε να είστε ποτέ οτιδήποτε άλλο; Το αστικό περιβάλλον, δηλαδή, δεν είναι μόνο ο χώρος όπου γεννηθήκατε, ζείτε, κινείστε και κάνετε μουσική, αλλά ίσως και η σημαντικότερη πηγή έμπνευσής σας;
Ναι, είναι αναπόφευκτο. Από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε μέσα στο αστικό περιβάλλον, είναι δεδομένο ότι αυτό επιδρά σε κάθε πτυχή της ζωής μας, άρα και στη μουσική μας. Είναι μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία, δεν είναι κάτι που επιλέγουμε, αλλά τελικά χαρακτηρίζει απόλυτα αυτό που κάνουμε. Από το όνομά μας, τη μουσική, τους στίχους μέχρι και το αισθητικό σκέλος του δίσκου. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα κάναμε την ίδια μουσική αν ζούσαμε, για παράδειγμα, σε ένα νησί του Αιγαίου ή σε ένα χωριό στην Ήπειρο.
Η πόλη αυτή είναι μόνο ο αστικός ιστός Αθήνα-Πειραιά ή θα μπορούσε να είναι και οποιαδήποτε άλλη μητρόπολη οπουδήποτε αλλού στον κόσμο; Βλέπετε αυτή την πόλη, την πόλη σας, να ερημώνει προοδευτικά; Ποια είναι η αιτία αυτής της ερήμωσης ή urban decay;
Νομίζουμε πως το έμψυχο υλικό της πόλης έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τους μηχανισμούς που την ελέγχουν. Βλέπουμε τη νεολαία να παρουσιάζει ένα πρόσωπο ζωντανό, να ανανεώνει την εμπειρία της ζωής στην πόλη όπως και όπου μπορεί, και μάλιστα με μεγάλη εφευρετικότητα. Από την άλλη, έχουμε ένα γερασμένο σύστημα, μια συνεχόμενη παρακμή σε επίπεδο φορέων και πρωτοβουλιών. Ακόμα και η υποτιθέμενη «ανάπτυξη», το περιβόητο gentrification, έρχεται με έναν τρόπο στοχευμένο, άγαρμπο και ανθρωποφάγο για συγκεκριμένες συνοικίες.
Γιατί αποφασίσατε να σχηματίσετε το γκρουπ την περίοδο της καραντίνας και όχι πριν ή μετά; Ήταν μόνο η πλήξη τότε ή κάτι μεγαλύτερο και σημαντικότερο;
Οι ιδέες υπήρχαν λίγο καιρό πριν, αλλά η καραντίνα επιτάχυνε τις διαδικασίες. Για τους περισσότερους ανθρώπους ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδος, που τους κόστισε πολύ - σε κάποιους ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Αβεβαιότητα, εγκλεισμός, απομόνωση και μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα φόβου. Αυτό που θέλαμε να κάνουμε πρώτα ως παρέα και μετά ως συγκρότημα ήταν να βρούμε μια διέξοδο από όλο αυτό, έναν τρόπο να ξαναγίνουμε δημιουργικοί. Το βρήκαμε σ’ αυτό που αγαπάμε πολύ, τη μουσική.
Θεωρείτε ότι η αντίδρασή σας σε ό,τι συμβαίνει σ’ αυτό το αστικό περιβάλλον που εκφράζουν τα τραγούδια σας είναι ταυτόχρονα και πολιτική θέση; Περιμένατε αλήθεια κάτι, μια αλλαγή, από τις εκλογές και τι έχετε να πείτε για το αποτέλεσμά τους;
Πιστεύουμε ότι πολιτική είναι οτιδήποτε κάνουμε όλοι και όλες. Ακόμα και η απουσία από κάθε πολιτική σκέψη και δράση είναι μια -επικίνδυνη βέβαια- πολιτική στάση. Ελπίζαμε σε κάποια αλλαγή, αλλά, όπως αντιλαμβανόμαστε από το ευρύτερο εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον, ο μέσος ψηφοφόρος, που καθορίζει ουσιαστικά την έκβαση του αποτελέσματος, ενδέχεται να ψηφίσει για άλλη μια φορά με λανθασμένα κριτήρια και κάτω από το διαστρεβλωμένο κλίμα που δημιουργεί η πλειονότητα των ΜΜΕ. Όσο για το αποτέλεσμα, οι καλύτεροι δεν πιστεύουν πια σε τίποτα και οι χειρότεροι είναι διψασμένοι για νίκες.
Oι Notowns θα παίξουν κάποια στιγμή ζωντανά ή είναι αποκλειστικά ένα project του στούντιο;
Σίγουρα δεν θέλουμε να μείνουμε μια μπάντα του στούντιο και η αρχή θα γίνει την επόμενη Παρασκευή 2 Ιουνίου, όταν θα παρουσιάσουμε το άλμπουμ στο Death Disco με support τους Aubade. Στα άμεσα σχέδιά μας είναι και κάποιες συναυλίες εκτός Αθήνας αλλά και εκτός συνόρων.
Και η συνέχεια έπειτα από αυτόν τον πρώτο δίσκο; Υπάρχουν ήδη κάποιες ιδέες;
Ηδη δουλεύουμε σε καινούργιο υλικό, το οποίο σκοπεύουμε να παρουσιάσουμε σταδιακά στις επόμενες συναυλίες. Αυτό που έχουμε ως βασικό στόχο είναι να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε ως προς τη μουσική μας αλλά και σε όλα τα δημιουργικά πεδία που μας προσφέρει (παραγωγή, στιχουργία, βίντεο κ.λπ.) και να αποφύγουμε τον εύκολο δρόμο της επανάληψης.
Η οποία, εκτός από μήτηρ της μαθήσεως, είναι επίσης και της ανίας…
