Την Παρασκευή 23 Ιουνίου, στο πλαίσιο του Release Athens x SNF Nostos, θα απολαύσουμε τη θρυλική Siouxsie για να μας υπενθυμίσει όλους τους λόγους για τους οποίους θεωρείται μία από τις πιο επιδραστικές καλλιτέχνιδες των τελευταίων δεκαετιών. Την ίδια ημέρα, δύο σπουδαία ονόματα που έχουν γράψει ξεχωριστή πορεία στην post-punk και τη rock μουσική: Echo & The Bunnymen και Interpol.
Η μουσική κληρονομιά της Siouxsie είναι ανυπολόγιστη. Η γοτθική, επικίνδυνη και νυχτερινή ατμόσφαιρα της ιέρειας του goth παραμένει ζωντανή και επίκαιρη, καθώς τα άλμπουμ της από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 με τους Banshees έμελλε να γίνουν, δικαίως, σημείο αναφοράς για το αύριο - και για το μεθαύριο. Η πλούσια και δωρική φωνή τής Siouxsie έγινε το πολιτιστικό της διαβατήριο από τα καταγώγια του Λονδίνου στο mainstream ακροατήριο και η στοιχειωτική της παρουσία στο απόγειο της new wave σκηνής προσέλκυσε χιλιάδες πιστούς που ορκίζονταν στο όνομά της. Η ανατριχιαστική της εκκεντρικότητα και η εγγενής της απέχθεια στο παραδοσιακό παιχνίδι της μουσικής βιομηχανίας συνέβαλαν στο να θεωρείται το απόλυτο είδωλο της γενιάς η οποία στα απόνερα της δεκαετίας του ’70 αναζητούσε γήινους ήρωες και ηρωίδες για να ταυτιστεί.
O punk μύθος των Banshees και, κυρίως, η εμβληματική περσόνα της Siouxsie Sioux είχαν ξεκινήσει να χτίζονται από τις μυθικές live εμφανίσεις τους και τα άλμπουμ «The scream» (1978) και «Join hands» (1979). Επί σκηνής η Siouxsie έδειχνε πάντα την ικανότητά της να συνδυάζει αριστοτεχνικά τo σοφιστικέ punk με τις pop μελωδίες και τη rock θεατρικότητα. Από τις τάξεις του πρώτου της συγκροτήματος, τους Banshees, πέρασαν μέλη των Magazine, των Sex Pistols, των Slits, αλλά και ο Robert Smith των Cure. Παρά τις αλλαγές και την αστάθεια, το συγκρότημα έφτασε σε καλλιτεχνικό peak με το τρίτο του άλμπουμ με τίτλο «Kaleidoscope» το 1980. Η Siouxsie έσπειρε τις ρίζες του goth με μια ενδυματολογική και μουσική αισθητική που έδινε έμφαση στο σκοτάδι και στη διαφορετικότητα αντί για τον κομφορμισμό. Το ακροατήριό της αντέγραψε τα μαύρα ρούχα και το λευκό και κόκκινο make up και η πορεία της με το συγκρότημα Creatures αλλά και οι μετέπειτα σόλο δουλειές της την καθιστούν ένα από τα πιο επιδραστικά ονόματα του rock. Το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ της «Mantaray» κυκλοφόρησε το 2007. Η ανακοίνωση της επιστροφής της στη σκηνή τον περασμένο Δεκέμβριο αποτέλεσε μία από τις πιο σημαντικές μουσικές ειδήσεις της χρονιάς που πέρασε και ανυπομονούμε να ακούσουμε τραγούδια όπως το «Face to face», το «Here comes that day» και το «Christine».
Οι σταθερή αξία των Echo & The Bunnymen
Αυτό που έκανε τους Echo & The Bunnymen να ξεχωρίζουν ήταν η μαγνητική φωνή του Ian McCulloch και η μινιμαλιστική δεξιοτεχνία του Will Sergeant στην κιθάρα. Το συγκρότημα ξεκίνησε την καριέρα του με μια αλάνθαστη σειρά από σπουδαίους δίσκους: τα «Crocodiles» (1980), «Heaven up here» (1981) και το «Porcupine» (1983). Ακολούθησε το «Ocean rain» (1984), που είναι και το αριστούργημά τους, καθώς περιέχει ένα συνεκτικό σύνολο τραγουδιών που κινείται σε έναν παχύ, επικό, εκκωφαντικό, μπασάτο ρυθμό, που αντέχει στο πέρασμα του χρόνου. Οι Echo & The Bunnymen διατηρούν επί σκηνής την άνεση και την παντιέρα που έχουν οι βετεράνοι όταν κάνουν τον γύρο του θριάμβου και έχει απίστευτο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εκτελέσουν τραγούδια όπως το ανθεμικό «The killing moon», το «Rescue», το «Going up», το «Bring on the dancing horses», το «All my colours» μεταξύ άλλων.
Οι διάδοχοι του post-punk
Οι Interpol αποτελούν ένα από τα πιο ζωτικά κομμάτια της έκρηξης του κιθαριστικού, σνομπ, garage, νιχιλιστικού punk στις αρχές του 2000, μαζί με ονόματα όπως οι Strokes και οι Yeah Yeah Yeahs. Η τεχνοκρατική βιρτουοζιτέ τους, ο υπερδουλεμένος στακάτος ήχος τους, οι οργιώδεις κιθάρες, το δυνατό μπάσο που αναμοχλεύει τα έγκατά του και τα πλήκτρα που απέχουν μια ανάσα από την κλειδοκυμβαλίτιδα του prog τους χάρισαν τεράστια επιτυχία.
Οι Interpol έδιναν στα τραγούδια τους την αύρα του υποβλητικού και τη διαφορά έκανε το χαρισματικό μέταλλο της φωνής του του Paul Banks, που αντλούσε από την πλούσια κληρονομιά των Smiths, των Chameleons και φυσικά των Joy Division. Το ντεμπούτο τους «Turn on the bright lights», που κυκλοφόρησε το 2002, μπαίνει σε κάθε πιθανή λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ εκείνης της δεκαετίας, ενώ το περσινό, έβδομο κατά σειρά, άλμπουμ τους, με τίτλο «The other side of make-believe», επιβεβαιώνει τη διαχρονικότητά τους μετά από 25 χρόνια ζωής.
Η 23η Ιουνίου του Release αναμένεται να γεφυρώσει τρεις γενιές και θα έχει τρομερό ενδιαφέρον.
