Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
15 °C
12.0°C16.5°C
1 BF 69%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
11.5°C16.0°C
0 BF 65%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
7.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
12.8°C15.8°C
2 BF 80%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
5 °C
4.9°C12.9°C
0 BF 100%
Κριτική μουσικής / Δύο αξιοσημείωτες δισκογραφικές επιστροφές
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Κριτική μουσικής / Δύο αξιοσημείωτες δισκογραφικές επιστροφές

Lana Del Ray

Did you know that there’s a tunnel under Ocean Blvd

★★★★★★★☆☆☆

Δέσμια των εμμονών της, αλλά με αξιοθαύμαστη ευελιξία στην ατμόσφαιρα

Το ένατο άλμπουμ για το θλιμμένο κορίτσι της pop εκφράζει ξανά τις επίκαιρες ανησυχίες ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας το οποίο έχει μουδιάσει συναισθηματικά από τη συσσωρευμένη του οργή απέναντι στην κυνικότητα του περιβάλλοντος κόσμου. Η Lana Del Ray έχει τελειοποιήσει την μπλαζέ ηδυπάθεια στο μικρόφωνο και εναλλάσσει σε κάθε τραγούδι τους ρόλους που ξέρει να παίζει καλά: την ταλαιπωρημένη ερωτικά κορασίδα που αναζητάει απεγνωσμένα προσοχή, την παράνομη ερωμένη, το άτυχο θύμα, το προνομιούχο παλιόπαιδο που κουτσομπολεύει και υποτιμά τους πάντες, τη χειραφετημένη ποιήτρια του δρόμου και πάει λέγοντας. Η ταλαντούχα τραγουδίστρια είναι δέσμια των εμμονών της, αλλά δείχνει αξιοθαύμαστη ευελιξία στην ατμόσφαιρα: αλλού ερμηνεύει σαν χαμένη μούσα ταινίας του Ντέιβιντ Λιντς, αλλού σαν καλεσμένη ενός ακριβού πάρτι του Υπέροχου Γκάτσμπι, αλλού σαν πιστή ενός πάστορα και influencer του Beverly Hills, αλλού σαν θαμώνας σε φθηνό και καπνισμένο μπιλιαρδάδικο στο πλάι του αυτοκινητόδρομου. Πάντα χαμένη στα ψυχεδελικά εφέ και πάντα βαριεστημένη μες στις πέρλες της, να προσπαθεί να ξορκίσει στο μικρόφωνο όσα την κατατρέχουν χωρίς να υπονομεύει το μυστήριο ή την απροσδιόριστη ταυτότητά της.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Lana Del Ray ανοίγει όσο μπορεί το εν δυνάμει ακροατήριό της και αποδεικνύει ότι διαθέτει την απαιτούμενη δεξιοτεχνία για να αποφύγει κάθε κοινοτοπία. Τα καινούργια της τραγούδια χαρτογραφούν ακόμη μία πτώση της στο κενό της αυτάρεσκης μοναξιάς. Κάθε τραγούδι εκφράζει σεξουαλική απόγνωση και ξοδεμένα αισθήματα. Μπορεί να μην υπάρχει κανένα πραγματικά αξιομνημόνευτο τραγούδι σ’ αυτόν τον δίσκο, όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ελάχιστα ονόματα της σύγχρονης δισκογραφίας επιβίωσαν από τις συμπληγάδες της υπερέκθεσης στα μίντια για ένα κοινό που δεν κρατιέται να αποδομήσει (αφού πρώτα ξεζουμίσει) τα σύγχρονα pop είδωλα μέσα από τα social media. Το κοινό που μετά την Amy Winehouse ξέμεινε από αυτοκαταστροφικούς μύθους για να καταναλώσει και οι σαρκοφάγες στρατιές στα άδυτα του Ίντερνετ δεν κατάφεραν να κάμψουν την αδιάκοπη πορεία της Lana Del Ray κι αυτό αποτελεί μεγάλο κατόρθωμα. Στον καινούργιο της δίσκο χειρίζεται ικανοποιητικά τη φωνή και τις μελωδίες της, απλώνει τα φωνήεντα και τις λήγουσες και δίνει σωστές διαστάσεις στην πληθωρικότητα της υγρής φωνής της. Αντλεί από την αυτοπεποίθηση της Stevie Nicks και την ανεμελιά της Nancy Sinatra, τα συνδέει με μπόλικο νιχιλισμό και παραισθησιογόνα λαγνεία και τραγουδάει σαν ιερή μούσα για μια φανταστική ελίτ κατεστραμμένων καλλιτεχνών και ξεπεσμένων διανοούμενων.

The Smashing Pumpkins

ATUM

★★★★★★☆☆☆☆

Μεσόκοπο rock από τους παλιούς εναλλακτικούς ήρωες της Generation X

Το συγκρότημα που στη δεκαετία του ’90 είχε λατρευτεί όσο λίγα στον χώρο του εναλλακτικού rock ανακοίνωσε την κυκλοφορία μιας rock όπερας σε τρία μέρη. Το παγανιστικά τιτλοφορούμενο «ATUM» (ο αρχέγονος θεός στην αιγυπτιακή μυθολογία) αποτελείται από τρία μέρη έντεκα τραγουδιών. Ο βασικός συνθέτης και αρχηγός του συγκροτήματος Billy Corgan, γνωστός για την έφεσή του στη μεγαλοστομία και την έπαρση, ανακοίνωσε ότι ο νέος δίσκος θα αποτελεί μια συνέχεια του κλασικού «Mellon Collie and the infinite sadness» του 1995 και του «Machina/The machines of God» του 2000. Δηλαδή θα ολοκληρώνει μια άτυπη τριλογία δίπλα στα άλλα δύο υπερφιλόφοξα άλμπουμ της πρώτης περιόδου του συγκροτήματος, πριν το 2001.

Την πορεία των Smashing Pumpkins υπαγόρευαν πάντα τα καπρίτσια της εκκεντρικής φυσιογνωμίας του Corgan, ο οποίος έχει καλλιεργήσει αντικρουόμενους τίτλους: χαρισματική φιγούρα του ανεξάρτητου rock, παρηκμασμένος εκφραστής της εναλλακτικής Generation X και εγωπαθής ηγέτης μεταξύ άλλων. Ωστόσο, οι τρεις πρώτοι δίσκοι τους («Gish», «Siamese dream», «Mellon Collie») θα είναι για πάντα κλασικοί. Η πτώση που ακολούθησε ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους. Έφταιγαν ο περφεξιονισμός, οι εξοντωτικές ηχογραφήσεις, οι εγωισμοί και η έλλειψη ταυτότητας που μπέρδεψαν το κοινό, το οποίο δεν τους γύρισε την πλάτη. Η ποιότητα εκείνων των τραγουδιών μαρτυρούσε μια ιδιοφυΐα που πάσχιζε να οχυρώσει τη διαφορετικότητά του, δίχως επιτήδευση και με μια φάλτσα θηλυκότητα στην έκφραση. Για τουλάχιστον είκοσι χρόνια το συγκρότημα ήταν μια σκιά του καλού εαυτού του, όμως αυτό το φιλόδοξο σχέδιο μας κάνει να ασχοληθούμε ξανά μαζί τους.

Δεν ξέρω σε πόσους μπορεί να απηχεί πλέον η δημιουργική τους φλέβα, αλλά τα τραγούδια του «ATUM», χωρίς να είναι περίτεχνα και εξερευνητικά, σφιχταγκαλιάζονται με το ένδοξο παρελθόν τους. Παρά την επίπεδη και μονοκόμματη παραγωγή, οι Pumpkins δεν πέφτουν ποτέ κάτω από ένα αρραγές επίπεδο ποιότητας. Τα τελευταία 11 τραγούδια (από τα 33) θα κυκλοφορήσουν στις 5 Μαΐου και το κομμάτι «Spellbinding» είναι το προοίμιο της τελευταίας αρμαθιάς. Όμως δεν μπορούμε να προσπεράσουμε την άβολη σκέψη ότι κάπως έτσι ακούγεται το μεσόκοπο rock της ευεξίας για αποτοξινωμένους πλέον ανθρώπους που κουβαλάνε μνήμες από τα new wave νιάτα, αλλά δεν έχουν πλέον καθόλου ερωτικές περιπέτειες και παθιασμένες αγωνίες για να τις θρέψουν με παθιασμένες μελωδίες. Σαν να τους έχουν απομείνει μόνο η δεξιοτεχνία και τα ακριβά και εξοπλισμένα στούντιο. Δεν έχει κακές στιγμές ο δίσκος και όλα τα κομμάτια είναι απολαυστικά, όμως ταυτόχρονα ακούγονται εξοντωτικά υπολογισμένα. Σαν να ακούς μια παλιά punk rock μπάντα που πλέον κάθε μέλος έχει από δυο-τρία παιδιά και απολυμαίνουν με αντισηπτικό τα μικρόφωνα στην ηχογράφηση. Χρωστάμε πολλά στην εναλλακτική αισθητική των πρώιμων Smashing Pumpkins και ακούγονται ακόμα γοητευτικοί σε σημεία, όμως αυτή η σοδειά τεχνοκρατικών τραγουδιών δεν προσθέτει και πολλά στον μύθο τους.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL