Πριν λίγο καιρό ο Βαγγέλης Γερμανός κυκλοφόρησε έναν συλλεκτικό (σε λίγα και αριθμημένα αντίτυπα) δίσκο βινυλίου με τίτλο «Πέτρα που κυλάει», που περιλαμβάνει επανεκτελέσεις κάποιων από τα πιο γνωστά τραγούδια του, μερικά από αυτά με την ερμηνευτική συμμετοχή της Μιρέλας Πάχου. Συνομιλήσαμε μαζί του για το τι τον ώθησε σε αυτήν την κίνηση και για το ποια πιστεύει ότι είναι η σχέση αυτών των παλαιότερων τραγουδιών του με την εποχή μας και το κοινό της.
Το κίνητρό σου γι’ αυτόν τον δίσκο ήταν η επιθυμία σου να ακούσεις τα τραγούδια σου διαφορετικά από τις πρώτες εκτελέσεις τους ή να τα φέρεις πιο κοντά σε νεότερες και πολύ διαφορετικές γενεές ακροατών;
Τα τραγούδια είναι ζωντανοί οργανισμοί, αλλάζουν και αυτά όπως εμείς. Θέλησα να ηχογραφήσω τη σημερινή τους μορφή όπως άλλαξαν, στα χρόνια που πέρασα παίζοντάς τα. Ο μουσικός με τον καιρό εξελίσσεται, συμπληρώνει τρόπον τινά τα κενά του.
Θα τα αποκαλούσες επανεκτελέσεις ή remakes των αυθεντικών;
Η αυθεντικότητα δεν είναι η όποια ερμηνεία του τραγουδιού. Το τραγούδι, αυτό καθαυτό, είναι αυθεντικό ή όχι. Η ερμηνεία βοηθάει επίσης, αλλά δεν σώζει ένα κακό ή αδιάφορο τραγούδι. Είναι τα ίδια τραγούδια με πιο πλούσια αρμονία και ηχοχρώματα.
Είναι η ιδέα μου ή ο ήχος συνολικά έχει μετακινηθεί προς ένα πιο σύγχρονο ύφος από το straight rock των 70s καταβολών των τραγουδιών σου;
Εχεις δίκιο, υπάρχει μια έντονη σύγχρονη προσέγγιση, χωρίς να λείπει το straight rock των 60s και 70s.
Γιατί επέλεξες μια ερμηνεύτρια (και τραγουδοποιό) και όχι έναν ερμηνευτή, όπως ίσως θα ήταν το αναμενόμενο, για να μοιραστείς κάποια από αυτά τα τραγούδια; Και γιατί συγκεκριμένα τη Μιρέλα Πάχου και όχι κάποια άλλη;
Με τη Μιρέλα συνεργαστήκαμε για μια σειρά συναυλιών και δουλέψαμε τα τραγούδια μου στο πάλκο. Γίναμε φίλοι, δέσαμε, κέρδισε την εμπιστοσύνη μου. Είναι μεγάλη υπόθεση το να εμπιστεύεσαι. Ήμουν ήσυχος ότι θα κάνει το καλύτερο δυνατό, όπως και έγινε.
Ο στίχος σου που επέλεξες για τίτλο του album είναι αναφορά στους Rolling Stones ή στο τραγούδι του Βob Dylan; Είτε στη μια περίπτωση είτε στην άλλη πάντως, όχι μόνο δεν είναι συμπτωματικό, αλλά έχει και συμβολική σημασία, έτσι δεν είναι;
Μικρός έπαιξα πολλά τραγούδια των Rolling Stones και του Bob Dylan. Το «Πέτρα που κυλάει» είναι μια φράση που ρέει, ηχοποιητική, ο ήχος της είναι και η σημασία της. Με αντιπροσωπεύει. Στα 70 plus που διανύω γουστάρω ακόμα πιο πολύ να παίζω και να τραγουδώ, για να μην πω ότι αυτό ακριβώς είναι ένα από τα πράγματα που δίνουν νόημα στη ζωή μου.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις το τραγούδι σου που αγαπάς περισσότερο στιχουργικά και εκείνο το οποίο αγαπάς περισσότερο από μουσικής πλευράς, ποια θα ήταν αυτά;
Ολα τα αγαπώ το ίδιο. Θα πω τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό, στιχουργικά το «Σε θέλω» και από μουσικής πλευράς το «Ο κηπουρός».
Και αν εγώ σου έλεγα ότι πάντα προτιμούσα το «Μάσκες», ακριβώς επειδή πιστεύω ότι έχει αρκετά περισσότερα επίπεδα από το πρώτο και προφανές; Και γιατί αλήθεια δεν είναι έστω το δέκατο τρίτο τραγούδι του δίσκου, το έχεις βαρεθεί πια;
Πώς να βαρεθείς τις «Μάσκες»; Και να θες δεν γίνεται, είναι διαρκώς μπροστά σου. Το παίζω πάντοτε στις ζωντανές εμφανίσεις μου, δεν το ξεχνάω ποτέ.
Αν μπορούσες να κάνεις ένα ντουέτο με κάποιον/α από την Ελλάδα και έναν/μία άλλον/η από το εξωτερικό, είτε ζουν ακόμα είτε όχι, ποιοι/ες θα ήταν και γιατί;
Θα ήθελα να παίξω το «Αλανιάρης» με τον Μάρκο Βαμβακάρη και το «Love in vain» με τον Robert Johnson.
Και αντίστοιχα υπάρχουν κάποια νέα ονόματα, ένα από την Ελλάδα και άλλο ένα από το εξωτερικό, που να τα έχεις ξεχωρίσει και να εκτιμάς πολύ το έργο τους;
Γενικότερα με ενδιαφέρει οτιδήποτε γνήσιο.
Η απόφαση να κυκλοφορήσει το album, εκτός φυσικά από την ψηφιακή μορφή του, σε βινύλιο (και μάλιστα συλλεκτικό) οφείλεται σε πρακτικούς λόγους ή στην αγάπη σου για αυτό που κάποτε λέγαμε «δίσκο»;
Αγαπώ τους δίσκους από μικρός που αγόραζα σαρανταπεντάρια. Ο δίσκος λογίζεται πλέον ως αντίκα, ποτέ δεν ξέρεις όμως, όλα μπορεί να συμβούν. Άλλωστε, υπάρχει ήδη διεθνώς μια επιστροφή στο βινύλιο, ενώ αντίθετα το CD υποχωρεί όλο και περισσότερο.
Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία δισκογραφική κυκλοφορία σου και ακόμα περισσότερα από τότε που μας παρουσίασες για τελευταία φορά νέα τραγούδια. Δεν έχεις πια έμπνευση ή απλώς έχεις χάσει το ενδιαφέρον και το κέφι σου για να γράφεις τραγούδια;
Ούτε το κέφι μου έχω χάσει ούτε το ενδιαφέρον. Έχω εδώ και καιρό έτοιμα καινούργια τραγούδια. Στην καραντίνα έβγαλα τρία νέα τραγούδια με τα αντίστοιχα βίντεό τους, τα «Ο ανθρωπάκος», «Αρσενικό παλαιάς κοπής» και «Το τσακάλι του πολέμου». Τα δύο πρώτα με δικά μου έξοδα και το τελευταίο με την υποστήριξη φίλων και δίχως καν να πληρώσω. Απλώς χρειάζεται και μια εταιρεία για την παραγωγή ενός LP.
Και τα σχέδιά σου μετά τις εμφανίσεις με τον Φίλιππο Πλιάτσικα στη Σφίγγα, σε σχέση με το album, αλλά ίσως και όχι μόνο;
Η συνεργασία με τον Φίλιππο Πλιάτσικα είναι από τις πιο ωραίες εμπειρίες που έχω βιώσει τον τελευταίο καιρό. Θα ξαναπαίξουμε στη Σφίγγα τον Απρίλιο και θα συνεχίσουμε… Παράλληλα θα παρουσιάσω το «Πέτρα που κυλάει» (και όχι μόνο…) με ένα κουαρτέτο στο οποίο θα συμμετέχει η πιανίστρια και ερμηνεύτρια Σάσα Παπαλάμπρου.
Ενα είναι σίγουρο, ο φίλος και κάποτε συνεργάτης του Βαγγέλη Γερμανού Γιάννης Γιοκαρίνης μπορεί να έγραψε το «Νοσταλγός του rock ‘n’ roll» για οποιονδήποτε άλλον εκτός από εκείνον. Γιατί ο Βαγγέλης Γερμανός βίωνε σε όλη τη ζωή του το rock ‘n’ roll και συνεχίζει να το κάνει.
