Η Irene (Ειρήνη Παργινού) είναι μια νέα ερμηνεύτρια η οποία πέρασε από αρκετά ιδιώματα της ξένης μουσικής για να καταλήξει σ’ αυτό που κυριαρχεί στην αφροαμερικανική μουσική του σήμερα, το λεγόμενο r’n’b. Το πρώτο της άλμπουμ «Time2Love» είναι εντυπωσιακά άρτιο από μουσικής πλευράς και υψηλού επιπέδου από ηχητικής, μην έχοντας πραγματικά να ζηλέψει τίποτα από ανάλογα του εξωτερικού, και ταυτόχρονα μια πολύ καλή αφορμή για να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Η οικογένειά σου και το πώς μεγάλωσες συνέβαλαν με κάποιον τρόπο στο να ασχοληθείς με τη μουσική;
Είχα συνειδητοποιήσει από μικρή ότι ήθελα να κάνω αυτό που κάνω τώρα, να τραγουδώ. Όταν ήμουν 6 ετών άρχισα να σπουδάζω μουσική, πιάνο συγκεκριμένα. Στο σπίτι είχαμε βινίλια της Whitney Houston, της Diana Ross, τέτοιες μουσικές, και αυτά τα ακούσματα καθόρισαν κατά πολύ τον προσωπικό ήχο μου.
Πώς άρχισες λοιπόν να ασχολείσαι με τη μουσική; Ποιοι ήταν οι κυριότεροι σταθμοί σου μέχρι τώρα και πώς φτάσαμε στο «Time2Love»;
Στα σχολικά μου χρόνια η αγάπη μου για τη μουσική ωρίμασε. Γι’ αυτό ξεκίνησα, παράλληλα με τις θεατρικές μου σπουδές, σπουδές στη Μονωδία, ενώ ζούσα ακόμα στην Αθήνα. Για λίγα χρόνια ασχολήθηκα με το μιούζικαλ, πρώτα στη Νέα Υόρκη και μετά στο Λονδίνο, και το 2014 ξαναγύρισα στην Ελλάδα, όπου πλέον η επιθυμία για την αναζήτηση του προσωπικού μου ήχου ήταν έντονη. Φτάνοντας στο σήμερα, όλα αυτά σχηματοποιήθηκαν στο «Time2Love».
Αν είχες γεννηθεί είκοσι ή τριάντα χρόνια πριν, πιστεύεις ότι θα γινόσουν μια τραγουδίστρια της κλασικής soul;
Δεν το έχω σκεφτεί. Μου αρέσει η εποχή μου. Έχω την άνεση να μπορώ να «ρουφάω» μέσα από κάθε μουσική του παρελθόντος όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που λατρεύω στις σπουδαίες ερμηνεύτριες της soul και να μπορώ να ακούσω και να θαυμάσω τον ήχο τού αύριο μέσα από νέα ονόματα, τη soul σε μια πιο εξελιγμένη μορφή, σαν contemporary soul και r’n’b.
Ποια είναι η σχέση σου με την κλασική soul και ποιες τραγουδίστριες ή και τραγουδιστές της αγαπάς πολύ και θεωρείς ίσως και πως σε έχουν επηρεάσει;
Πιστεύω ότι έχει να κάνει με τα ακούσματα που μεγαλώνεις. Εκτός από τη Whitney Houston που προανέφερα, θα πω τις Roberta Flack, Patti LaBelle, Janet Jackson και M J Blige. Οι συγκεκριμένες φωνές δεν είναι απλώς επιρροές μου, αποτέλεσαν μια σχολή ερμηνείας και έκφρασης από τα πρώτα μου χρόνια.
Πιστεύεις ότι το r’n’b θα μπορούσε να ήταν απλώς μια μετεξέλιξη της soul ή αυτό θα ήταν αδύνατο αν δεν είχε υπάρξει το hip-hop; Ποια είναι η δική σου σχέση με το hip-hop, πρώτα ως ακροάτρια και μετά ως μουσικός;
Το r’n’b είναι απόλυτα συνδεδεμένο με τη soul. Όλο αυτό που κατέκτησε τα κλαμπ και τον κόσμο στο τέλος της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές αυτής του 2000 και σήμερα είναι γνωστό ως neo soul έχει βαθιές ρίζες και επιρροές από τη μουσική της δεκαετίας του 1970. Soul, jazz αλλά και hip-hop στοιχεία, που μέσα στα χρόνια εξελίχθηκαν τόσο ως προς την ερμηνεία αλλά και ως προς τον ήχο από πολλούς σημαντικούς παραγωγούς. Για εμένα αυτά τα ιδιώματα δένουν απόλυτα μεταξύ τους, είναι σαν να συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Αν κάποιος/α ακούσει το «Time2Love», θα καταλάβει απόλυτα πόσο βαθιά το πιστέψαμε αυτό τόσο εγώ όσο και ο παραγωγός του δίσκου, o RSN.
Και ποια είναι η γνώμη σου τόσο για το διεθνές όσο και το ελληνικό trap και τους εκπροσώπους του, που τόσο έχουν συζητηθεί τα τελευταία χρόνια; Αισθάνεσαι άνετα με το σεξιστικό στοιχείο που είναι τόσο έντονο στο trap;
Πάμε ξανά στα ’00s, τότε περίπου που γεννήθηκε το trap, αυτό που οι πιο παλιοί αποκαλούν dirty South. Δεν με αφήνει αδιάφορη το trap γιατί εμπεριέχει πολλά hip-hop στοιχεία της περιόδου 1990-1995. Κάποιος/α που ακούει πολύ trap δυστυχώς είναι εξοικειωμένος/η με τον σεξιστικό στοίχο. Για εμένα Ελλάδα και εξωτερικό δεν έχουν διαφορά σ’ αυτό. Ακόμη και ράπερ όπως o Snoop Dog έχουν κάνει δουλειές που πλέον οι νεότεροι ακροατές απορρίπτουν λόγω στίχου. H πικρή αλήθεια είναι ότι κανένας δεν θα μπορούσε να είναι τέλειος σε κοινωνίες όπως αυτές που ζούμε, οι οποίες χρόνια ολόκληρα είχαν γαλουχηθεί με την ιδέα της πατριαρχίας και οι σεξιστικές συμπεριφορές ήταν απλώς καθημερινότητα. Προσωπικά δεν νιώθω άνετα ακούγοντας τέτοιους στίχους, αλλά από άποψη παραγωγής υπάρχουν δουλειές που μου τραβούν πολύ το ενδιαφέρον. Θα έπρεπε να αρχίσουμε να αποβάλλουμε τέτοιες νοοτροπίες, όμως και η μουσική είναι ένα μέσο που μπορεί να πρωτοστατήσει σ’ αυτό.
Αλήθεια, είσαι από εκείνες που λένε ότι «η Beyonce είναι η μόνη “βασίλισσα” και θα έδινα τα πάντα για να είμαι στη θέση της» ή όχι;
Θαυμάζω το ότι η ερμηνευτική της εξέλιξη έχει προέλθει από πραγματικά σκληρή δουλειά, επικροτώ το ότι υποστηρίζει αποτελεσματικά το body positivity, έχει ενδυναμώσει τη μαύρη κοινότητα και γενικότερα χρησιμοποιεί τη φήμη και την απήχησή της στο κοινό θετικά και για καλούς σκοπούς. Δεν μου αρέσουν οι τίτλοι όμως, ούτε οι βασίλισσες και τα στέμματα (γέλια). Υπάρχουν αρκετές άλλες ισάξιές της.
Ποιοι είναι οι κυριότεροι συνεργάτες σου στο άλμπουμ και ποια διαδικασία ακολουθήσατε κατά το γράψιμο και μετά κατά την ηχογράφησή του;
Με τον RSN γράψαμε σχεδόν ταυτόχρονα τις εργασίες μας, όταν ηχογραφούσαμε το «Time2Love» παράλληλα δούλευε το δικό του άλμπουμ. Όλος ο δίσκος, και ιδιαίτερα τα «Whatsa Say», «Try Harder» και «Your Valeria», είναι το πάντρεμα επιρροών και μουσικών απόψεων και των δυο μας. Ήταν ο κυριότερος συντελεστής, μαζί βέβαια με τον αγαπημένο μου και απίστευτα ταλαντούχο φίλο, τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο, που προσέδωσε ένα ξεχωριστό vibe, το οποίο προσεγγίζει αρκετά τη cinematic soul.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από τον δίσκο και γιατί;
Πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Έχω εμπλακεί στιχουργικά σε όλα τα τραγούδια και όλα λένε μια ιστορία μου. Αγαπώ και ξεχωρίζω το καθένα για διαφορετικό λόγο. Από πλευράς παραγωγής θεωρώ πιο δυνατό και καινοτόμο το «Your Valeria».
Αν δεν ζούσες στην Ελλάδα, σε ποια χώρα θα ήθελες να ζεις και ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό;
Στη Δανία, και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσά της, την Κοπεγχάγη. Για το κρύο της, την κουζίνα και την υπέροχη κουλτούρα που έχουν σε σχέση με τη μουσική. Θα μου ταίριαζε ακόμα και επαγγελματικά, γιατί αυτό που κάνω έχει μεγάλη απήχηση στις σκανδιναβικές χώρες.
Υπάρχουν χώροι στην Ελλάδα για να παίξεις ζωντανά το «Time2Love» ή όχι;
Υπάρχουν και ήδη οργανώνεται η παρουσίαση του δίσκου! Περισσότερα γι’ αυτό σύντομα.
Και ποια είναι τα προσεχή σχέδιά σου; Σε ενδιαφέρει και το εξωτερικό εξίσου ή και περισσότερο από την Ελλάδα ή όχι;
Αυτό που με ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να δώσουμε βάση στην παρουσίαση της εργασίας, στις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι ένα στοίχημα για εμένα το να μπορέσει να αποδοθεί όλο το vibe που υπάρχει στο άλμπουμ και στο live. Το πλάνο είναι να γίνουν και μερικές εμφανίσεις στο εξωτερικό γιατί έχει ήδη αγαπηθεί αρκετά ο δίσκος σε κάποιες χώρες. Πάντα στα άμεσα σχέδιά μου είναι και νέες μουσικές συνεργασίες, για τις οποίες πιστεύω ότι με εξελίσσουν μουσικά.
Η εξέλιξη είναι καθοριστικός παράγοντας στο ιδίωμα που κινείται η Irene, άρα διαθέτει όχι μόνο μια πολύ καλή κινητήρια δύναμη αλλά και μια πολύ σωστή «πυξίδα» για τη συνέχεια…
